έρθουμε σε επαφή με το παιδί που ζει μέσα μας. Αρκεί να του δίνουμε τον χώρο να υπάρχει, να αισθάνεται, να εκφράζεται, να ονειρεύεται, να μας δείχνει τον δρόμο» τονίζει σήμερα στην «Ε» η Δέσποινα Καλπενίδου της ομάδας Θέατρο Κούκλας Ρεντίκολο. Η Ομάδα Ρεντίκολο παρουσίασε στο λαρισαϊκό κοινό χθες το απόγευμα στο ΔΩΛ την παράσταση «Μικρός Πρίγκιπας» του Εξυπερύ, παράσταση που συνεχίζεται για τα σχολεία της περιοχής. Μαζί με τη Δέσποινα Καλπενίδου στη συνέντευξη μιλάει και ο Λαρισαίος Μανώλης Καλπενίδης, με τους δύο συντελεστές της παράστασης να αναφέρονται στον... δικό τους «Μικρό Πρίγκιπα», το παιδί μέσα μας, το πώς μοιάζουν τα δικά τους αστέρια, αλλά και το όνομα... Ρεντίκολο και το πώς προέκυψε. Ο Μανώλης Καλπενίδης δε, στέκεται στη συγκίνησή του που επιστρέφει στο Δημοτικό Ωδείο που «ήταν το πρώτο μου μουσικό σπίτι, όπου τραγούδησα ως χορωδός τότε του Γιάννη Τσανακά, και έπαιξα πιάνο, πλέον ως συνθέτης».

Συνέντευξη στον Θανάση Αραμπατζή

• Αγαπητοί Ρεντίκολο, μιλήστε μας για την παράσταση...
- Δέσποινα: «Ο «Μικρός Πρίγκιπας» είναι ένα μουσικό παραμύθι πάνω στο αριστούργημα του Εξυπερύ, που ανεβαίνει στη σκηνή του θεάτρου με μεγάλες κούκλες, φιγούρες και μαριονέτες. Εργαστήκαμε παρέα με τον Μανώλη Καλπενίδη, που ανέλαβε τη σύνθεση και παραγωγή της μουσικής για συμφωνική ορχήστρα και πιάνο, η οποία πλαισιώνει ολόκληρη την παράσταση και με την Εύα Δανιήλ, που δημιούργησε τα έργα ψηφιακής ζωγραφικής, στα οποία βασίστηκε η αισθητική της παράστασης. Με τον Γιάννη Μόμτσιο σχεδιάσαμε και κατασκευάσαμε τις φιγούρες, τις κούκλες και τα σκηνικά και πλέον αφηγούμαστε και ζωντανεύουμε το παραμύθι επί σκηνής. Το αποτέλεσμα είναι μία μουσική παράσταση θεάτρου κούκλας που απευθύνεται σε όλες τις ηλικίες, την οποία προσκαλούμε να παρακολουθήσουν και οι γονείς μαζί με τα παιδιά τους και να μοιραστούν αυτή την εμπειρία μαζί τους».
- Μανώλης: «Η μουσική της παράστασης θέλαμε να έχει μεγάλη ποικιλία και να είναι γεμάτη χρώματα, να γεμίζει τη φαντασία των θεατών. Γι’ αυτό και επιλέχθηκε η συμφωνική ορχήστρα. Οι μικροί και μεγάλοι θεατές μας θα ακούσουν ηχητικά τοπία βγαλμένα μέσα από κινηματογραφικά soundtrack, με στοιχεία από μιούζικαλ, όπως έχουμε στις ταινίες της Disney, αλλά και μουσικά παραμύθια συμφωνικής μουσικής, όπως ο Πέτρος και ο Λύκος. Φυσικά δε λείπουν τα τραγούδια. Κάθε πλανήτης και χαρακτήρας που επισκέπτεται ο μικρός πρίγκιπας έχει ξεχωριστή ατμόσφαιρα, με επιρροές από παραδοσιακή γαλλική, αλλά και ελληνική μουσική. Έντονα είναι και τα στοιχεία τζαζ. Όλα αυτά έρχονται και δένουν μαζί μέσα από μικρά μοτίβα που αντιπροσωπεύουν π.χ. τα όνειρα, τη μοναξιά, τη συντροφικότητα ή χαρακτήρες όπως το λουλούδι».

•  Ο Μικρός Πρίγκιπας είναι ένα παιδί που όλοι εξυμνούμε για την αθωότητά του, την αφοσίωσή του και την παιδικότητά του, τι πήγε λάθος και τελικά ενώ τον θαυμάζουμε και όλοι θα θέλαμε να του μοιάσουμε, η πραγματικότητα δείχνει ότι ακολουθούμε εντελώς διαφορετική στάση ζωής;
- Δέσποινα: «Ο Μικρός Πρίγκιπας είναι το παιδί μέσα μας, το παιδί που έχει ακόμη την ικανότητα να ονειρεύεται. Είναι το μέρος του εαυτού μας που γνωρίζει τι είναι σημαντικό για μας και μας προσκαλεί να το εμπιστευτούμε και να το ακολουθήσουμε. Όλοι υπήρξαμε παιδιά και όλοι έχουμε την ικανότητα να έρθουμε σε επαφή με το παιδί που ζει μέσα μας. Αρκεί να του δίνουμε τον χώρο να υπάρχει, να αισθάνεται, να εκφράζεται, να ονειρεύεται, να μας δείχνει τον δρόμο».
- Μανώλης: «Μεγαλώνουμε σε μια κουλτούρα που παθιάζεται με την αξιολόγηση και την εύρεση του ιδανικού, αλλά το θέλει και «ετοιμοπαράδοτο». Ο τέλειος σύντροφος, το τέλειο σπίτι, το τέλειο τραγούδι... Περιμένουμε και ελπίζουμε να βρούμε όσα χρειαζόμαστε μπροστά μας, να τα αγοράσουμε και να τα καταναλώσουμε. Αλλά τελικά ξεχνάμε το μεγαλύτερο μάθημα. Ότι ο προσωπικός χρόνος που αφιερώνουμε στα πράγματα είναι αυτός που τα κάνει σημαντικά. Η τέχνη είναι εδώ για να μας υπενθυμίζει συνεχώς την ουσία. Και ας ξεστρατίζουμε εμείς. Ο μικρός πρίγκιπας λέει κάτι ακόμη: ότι τα παιδιά δεν πρέπει να είναι αυστηρά με τους μεγάλους. Πρέπει να δείχνουν κατανόηση».

• «Τα αστέρια δεν είναι ίδια για όλους» αναφέρει κάπου ο Μικρός Πρίγκιπας, πώς μοιάζουν τα δικά σας αστέρια;
- Δέσποινα: «Ο Μικρός Πρίγκιπας λέει: «Εσύ όμως θα έχεις αστέρια που δεν τα έχει κανένας άλλος, αφού θα ζω σε ένα από αυτά και θα γελώ σε ένα από αυτά, θα είναι για σένα σαν να γελούν όλα, εσύ θα έχεις αστέρια που θα ξέρουν να γελούν. Και θα γελάς και εσύ μαζί μου». Τα αστέρια του καθενός γελούν με το γέλιο του παιδιού που κρύβει μέσα του. Μας δείχνουν τον δρόμο για το δικό μας όνειρο, μας θυμίζουν την ουσία, μας αποκαλύπτουν ποιο είναι το σημαντικό για μας. Αρκεί να σταθούμε για λίγο και να τα αφουγκραστούμε. Τα δικά μας αστέρια μάς έφεραν στον δρόμο μας το κουκλοθέατρο και εμείς το αγαπήσαμε και το ακολουθούμε με όλη μας την αφοσίωση και τη φροντίδα που μπορούμε».
- Μανώλης: «Μου αρέσει πολύ η σκέψη ότι το φως από κάθε αστέρι ξεχωριστά είναι εντελώς διαφορετικής ηλικίας, επειδή έχει ταξιδέψει από διαφορετικές αποστάσεις. Κάθε φορά που κοιτάμε τον ουρανό, βλέπουμε τους δικούς μας πλανήτες όπως ήταν πριν από μερικές ώρες, κάποια αστέρια όπως ήταν πριν από μερικά χρόνια, ενώ κάποια άλλα όπως ήταν πριν από εκατομμύρια χρόνια. Είναι σαν μια ματιά στην ιστορία του σύμπαντος».

•  Φυσικά δεν θα μπορούσα να μην σας ρωτήσω για το όνομά σας, γιατί Ρεντίκολο;
- Δέσποινα: «Είναι μία ερώτηση που καλούμαστε συχνά να απαντούμε. Διαλέξαμε αυτό το όνομα για την ομάδα μας γιατί θέλουμε να δηλώσουμε ότι είμαστε ενάντια στη σοβαροφάνεια, γιατί το θέατρο είναι έκθεση και δηλώνουμε διαθέσιμοι να εκτεθούμε για το κοινό μας, γιατί αγαπάμε την Ιταλία με τη μεγάλη παράδοση στο κουκλοθέατρο, το θέατρο δρόμου και τους περιπλανώμενους θιάσους, γιατί είναι όνομα εύηχο που δεν το ξεχνάει κανείς εύκολα και τέλος γιατί είμαστε η μοναδική ομάδα με αυτό το όνομα, όπως επιβεβαιώθηκε όταν ανακαλύψαμε ότι ήταν ελεύθερο το διεθνές domain για το site μας: www.redicolo.com»
- Μανώλης: «Θα ήθελα να προσθέσω και κάτι προσωπικό. Είμαι πολύ συγκινημένος και χαρούμενος που επέστρεψα στη σκηνή του Δημοτικού Ωδείου Λάρισας, που ήταν το πρώτο μου μουσικό σπίτι, όπου τραγούδησα ως χορωδός τότε του Γιάννη Τσανακά, και έπαιξα πιάνο, πλέον ως συνθέτης».