Η συνταγή αυτή είναι αποτυχημένη, εξάλλου, οι Έλληνες επιζητούν πλέον ξεκάθαρες προτάσεις και αλήθειες. Μπορεί να μην είναι ευρέως αντιληπτό από πολύ κόσμο, ακόμα και από ανθρώπους «παροικούντες την Ιερουσαλήμ», αλλά στην ΝΔ έχει συντελεστεί μια εσωτερική επανάσταση η οποία θα προσφέρει ένα νέο τρόπο διεκδίκησης της εξουσίας με ρεαλιστικό αφήγημα , σκληρή γλώσσα και συγκεκριμένη πρόταση. Η πρόταση στην Ελλάδα της κρίσης δεν μπορεί, παρά να είναι φιλελεύθερη. Στο παρελθόν , αντίθετα με το τι μπορεί να πιστεύει ο κόσμος (που πολλοί θεωρούν ακόμη και τον Σόιμπλε φιλελεύθερο!), στην Ελλάδα ακολουθήθηκαν πολιτικές άκρατου συντηρητισμού με κρατικό παρεμβατισμό και ελεγχόμενο τραπεζικό σύστημα που οδήγησαν σε μια κρατικοδίαιτη ανάπτυξη ημετέρων. Το μοντέλο στέφθηκε με επιτυχία την εποχή του Κων/νου Καραμανλή, αλλά όπως πολύ σωστά μας λέει ο Ανδρέας Ανδριανόπουλος «Καραμανλισμός χωρίς τον Κων/νο Καραμανλή δεν μπορεί να υπάρξει», καθώς η προσωπικότητα του διασφάλιζε την ομαλή ροή της διακυβέρνησης και χωρίς αυτήν δημιουργήθηκαν στρεβλώσεις. Παρόλα αυτά, η ανάπτυξη, η όποια ανάπτυξη, ήταν εκπορευόμενη και κατευθυνόμενη. Για δεκαετίες ο κόσμος πίστευε ότι τα χρήματα ερχόταν από μια αόρατη δύναμη και η πηγή της τύγχανε να ήταν και αστείρευτη. Όμως, «στην οικονομία δεν υπάρχουν τσάμπα γεύματα, γιατί ότι κάποιος παίρνει, κάποιος άλλος πληρώνει» όπως διατείνεται ο νομπελίστας οικονομολόγος και γκουρού του φιλελευθερισμού Μίλτον Φρίντμαν της Σχολής του Σικάγου.
Και τώρα που ήρθε ο λογαριασμός, τι κάνουμε; Τώρα εφαρμόζουμε φιλελεύθερες πολιτικές, καθώς κάθε τι άλλο έχει αποτύχει παταγωδώς. Το κράτος ασχολείται πια μόνο με κοινωνικές υποδομές, προστασία των αδυνάτων, πρόνοια, παιδεία, υγεία, πολιτισμό.
Πέρα από την οικονομία όμως, η αποτυχία του φιλελευθερισμού στις διεθνείς σχέσεις είναι πασιφανής. Οι προσδιοριστικοί παράγοντες του φιλελευθερισμού στις διεθνείς σχέσεις είναι η αισιόδοξη ερμηνεία της ανθρώπινης φύσης, η βεβαιότητα ότι η πρόοδος είναι εφικτή, ότι οι υπερεθνικοί παίχτες αποκτούν ολοένα και περισσότερη απήχηση, ότι η στρατιωτική ισχύς δεν είναι πια τόσο χρήσιμη σε σύγκριση με τα οικονομικά και θεσμικά μέσα και η στρατιωτική ασφάλεια έχει λιγότερη σημασία πια. Ένας κόσμος σχεδόν αγγελικά πλασμένος, απέτυχε. Εξάλλου αν δεν είναι έτσι πλασμένος ο γείτονάς σου, το να γίνεις εσύ σε καθιστά εύκολο θύμα.
Το έθνος-κράτος είναι αναμφισβήτητα ο πιο σημαντικός παράγοντας στο παγκόσμιο στερέωμα, υπάρχουν δεδομένα και καταστάσεις που αλλάζουν με μεγάλη ταχύτητα και απαιτούν την χάραξη εθνικής στρατηγικής σε τομείς που δεν άπτονται του οικονομικού επιτελείου και απαιτείται ρεαλισμός , κατανόηση της πραγματικότητας και εξίσου θαρραλέες πολιτικές. Η επέλαση του Ισλαμισμού στην Ευρώπη , όσο απόμακρο και αν φάνταζε λίγα χρόνια πριν είναι μια σκληρή και αναπόφευκτη πραγματικότητα. Η προσπάθεια της Τουρκίας να καταστεί περιφερειακή δύναμη με το «δόγμα Νταβούτογλου» είναι σε εξέλιξη, με μια αυξανόμενα σημαντική στρατηγική θέση, γιγαντωμένη οικονομία, καθόλου ευκαταφρόνητη αμυντική βιομηχανία και στρατό. Οι ιδεολογίες και οι εμπειρίες που οι σημερινοί σαραντάρηδες απεκόμισαν από τις σπουδές ή τα ταξίδια στην Ευρώπη και την Αμερική κατά το παρελθόν δεν συνάδουν πια ούτε με την εκεί και ούτε με την ελληνική πραγματικότητα καθώς ο κόσμος είναι τελείως διαφορετικός. Τα think tank και οι φοιτητικές συζητήσεις άλλων δεκαετιών φαντάζουν τόσο παλιά όσο τα μπλουζ των εφηβικών χρόνων των σημερινών σαραντάρηδων. Η διατήρηση της εθνικής και θρησκευτικής μας ταυτότητας είναι πηγή «ήπιας ισχύος» στις διεθνείς σχέσεις, και πρέπει να διαφυλαχτούν σαν κόρη οφθαλμού, είτε αρέσει σε πολλούς είτε όχι. Οι συζητήσεις περί διεθνισμού και θεωρίας του «τέλους της ιστορίας» του Φουκουγιάμα που λάμβαναν χώρα στα φοιτητικά στέκια μπορεί να ήταν σαγηνευτικά μεθυστικές, δυστυχώς όμως κράτησαν λίγο περισσότερο από τους φοιτητικούς έρωτες. Ο ρεαλισμός του Θουκυδίδη νίκησε κατά κράτος. Η αλλοτρίωση της παγκοσμιοποίησης, που τόσο απεύχονται πια τα Ευρωπαϊκά κράτη για λόγους επιβίωσης, δεν συμβάλλει στη πορεία που ανοίγεται μπροστά μας και μοναδικό περιθώριο αντίδρασης μας είναι η θωράκιση της εθνικής και θρησκευτικής μας υπόστασης. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης καλείται να επιβάλλει την ισορροπία όχι απλά για εσωκομματικούς λόγους ή για να κερδίσει τις επόμενες εκλογές αλλά για να διασφαλίσει το μέλλον της χώρας.
Η αποστολή της ΝΔ είναι διττή. Η διάσωση της οικονομίας και συνάμα η επιβίωση του έθνους. 43 χρόνια μετά την ίδρυση της, έχει το μεγαλύτερο ραντεβού με την ιστορία της.

Από τον Ηρακλή Γερογιώκα
* Ο Ηρακλής Γερογιώκας είναι πρόεδρος της ΔΗΜΤΟ της ΝΔ Λάρισας