Αφορμή για το συγκεκριμένο άρθρο είναι η διαδικασία πτώχευσης στην οποία έχουν περιέλθει πολλές ποδοσφαιρικές ανώνυμες εταιρείες, είτε αυτές αγωνίζονται στη Super League, είτε στη Football League.

Είναι κοινά αποδεκτό, ιδιαίτερα το τελευταίο χρονικό διάστημα, ιστορικές ομάδες της χώρας να οδηγούνται στη χρεοκοπία, κυρίως εξαιτίας της κακοδιαχείρισής τους.

Οσο δεν υπάρχουν προβλήματα, για τους μεγαλομετόχους των ΠΑΕ όλα είναι «μέλι-γάλα». Όταν τα πράγματα στραβώνουν, δημιουργούνται χρέη και προκύπτουν προσφυγές ποδοσφαιριστών ή εκπίπτουσες εγγυητικές, τότε τους φταίνε οι δήμαρχοι, η κυβέρνηση, οι φίλαθλοι.

Επιπρόσθετα, δεν μπορεί σε κάθε αγωνιστική να επιστρατεύεται όλη η αστυνομική δύναμη της χώρας για να διεξαχθεί ένας ποδοσφαιρικός αγώνας! Η αστυνομία δεν είναι γι’ αυτόν τον σκοπό. Οι αστυνομικοί δεν μπορεί κάθε Σαββατοκύριακο να είναι σε επιφυλακή επειδή στην πόλη που υπηρετούν παίζεται ποδόσφαιρο και μάλιστα επαγγελματικό. Σε ποιο κράτος του κόσμου γίνονται όλα αυτά; Ποιος επιβαρύνεται τα έξοδα, τις ζημιές; Όχι πάντως οι πρόεδροι, που μένουν στο απυρόβλητο, αλλά ο Ελληνας φορολογούμενος…

Δεν είναι όμως έτσι. Κάθε ΠΑΕ είναι ανώνυμη επιχείρηση, όπως και όλες οι υπόλοιπες. Ο επιχειρηματίας εισπράττει και τη δόξα αλλά και την κατακραυγή. Κανένας δεν τον ανάγκασε να ασχοληθεί με το επαγγελματικό ποδόσφαιρο. Σήμερα όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά σε όλο τον κόσμο, το ποδόσφαιρο είναι ιδιοκτησία επιχειρηματιών, ομίλων επιχειρήσεων, καπιταλιστών. Τελευταία, φάνηκε ξεκάθαρα ότι μαζί με την ομάδα οι επιχειρηματίες θεωρούν ιδιοκτησιακό τους στοιχείο και τους οπαδούς. Τους χρησιμοποιούν για να επιβάλλουν τα σχέδιά τους. Είναι η δύναμή τους ώστε να παρεμβαίνουν ευθέως ακόμα και στην πολιτική ζωή του τόπου.

Παράλληλα με την επένδυση στο ποδόσφαιρο, αυτό υπάρχει κυρίως στις ομάδες της Super League, οι ίδιοι επιχειρηματίες επενδύουν και στα ΜΜΕ, διαμορφώνοντας έτσι ένα ισχυρό πλέγμα εξουσίας που φτάνει στο σημείο να ασκεί πολιτική, έμμεσα ή άμεσα, χρηματοδοτώντας ένα κόμμα.

Τι σχέση έχουν όμως αυτοί οι επενδυτές με τα πραγματικά προβλήματα του λαού; Ευθέως απαντώ, καμία. Αγαπούν το ποδόσφαιρο; Φυσικά όχι. Τα κόμματα γίνονται υποχείρια από τους σπόνσορές τους και χάνουν την αυτοτέλειά τους. Οι οπαδοί γίνονται ασπίδα στους προέδρους και για ζητήματα που δεν έχουν σχέση με τα συμφέροντα της ομάδας, π.χ. διαφορές μεγαλομετόχων με τη δικαιοσύνη. Αυτός είναι και ο λόγος που οι αγνοί φίλαθλοι έχουν πλέον απομακρυνθεί από τα γήπεδα.

Είναι γνωστό πως στο ποδόσφαιρο επενδύονται μεγάλα ποσά αλλά και η διαφθορά είναι επίσης μεγάλη. Σικέ αγώνες, εξαγορές και η λίστα σκανδάλων είναι ατελείωτη. Φυσικά, το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι, καθώς η ΦΙΦΑ θεωρεί το ποδόσφαιρο εμπόριο και όχι αθλητισμό. Συχνά είναι τα τελευταία χρόνια τα σκάνδαλα και σ’ αυτό το υψηλό επίπεδο. Όλα υποτάσσονται στον βωμό του κέρδους, αφήνοντας στην άκρη την πρόοδο του αθλήματος, την εξυγίανσή του και τη νομοθεσία κάθε χώρας.

Προκύπτουν εδώ ορισμένα εύλογα ερωτήματα: Είναι σωστό ένας επιχειρηματίας ή εφοπλιστής, εκτός από αλυσίδα επιχειρήσεων ή καράβια, να είναι ιδιοκτήτης ΠΑΕ, ελέγχοντας παράλληλα και σειρά ΜΜΕ; Κατά την άποψή μου, όχι. Η είδηση θα διαστρεβλωθεί, η δημοσιογραφία θα είναι ελεγχόμενη. Οι οπαδοί θα γίνουν στρατός - ήδη υπήρξαν ανάλογα φαινόμενα - θα παίρνουν πρωτοβουλίες πολιτικές, οι οποίες θα εμποδίζουν τη λειτουργία του πολιτικού συστήματος. Στη λογική «αδικείται η ομάδα και ο πρόεδρος»! Όλα αυτά είναι ταυτισμένα πλέον, με τα συμφέροντα του κάθε προέδρου να είναι και συμφέρον του κάθε οπαδού! Είναι τραγικό και παρανοϊκό, πολύ περισσότερο που οι συγκεκριμένοι παράγοντες, στις εκτός ποδοσφαίρου επιχειρήσεις τους αποδεικνύονται στυγνοί εργοδότες, οι οποίοι καταπατούν κάθε εργασιακό δικαίωμα, απολύουν κατά το δοκούν εργαζόμενους, αρνούνται κάθε έλεγχο της Πολιτείας…

Πρέπει να αλλάξει το νομοθετικό καθεστώς. Κανένας ιδιοκτήτης ΠΑΕ δεν πρέπει να έχει ούτε μια μετοχή σε ΜΜΕ. Πρέπει οι αγνοί φίλαθλοι να συνειδητοποιήσουν πως το καλό της ομάδας δεν ταυτίζεται με τα επιχειρηματικά συμφέροντα του προέδρου. Για τις όποιες δοσοληψίες έχουν οι πρόεδροι με τη δικαιοσύνη, δεν μπορεί να χρησιμοποιείται η ομάδα και οι οπαδοί, μόνο και μόνο γιατί αγαπούν τη φανέλα και την ιστορία της.

Οι πρόεδροι στην Ελλάδα γνωρίζουν πώς να προκαλούν φανατισμό μέσω των ΜΜΕ που ελέγχουν, θεωρούν τους φανατισμένους οπαδούς τους πιο πιστούς ψηφοφόρους. Και έτσι η διαφθορά στο ποδόσφαιρο φτάνει πολύ βαθιά, στην καρδιά του ουσιαστικά.

Απαιτείται λοιπόν ξεκάθαρο νομοθετικό πλαίσιο, απαγορευτικό στο να είναι κάποιος ταυτόχρονα πρόεδρος ΠΑΕ και ιδιοκτήτης ΜΜΕ. Νέο νομοθετικό πλαίσιο που να φέρνει περισσότερη διαφάνεια, περισσότερη δικαιοσύνη και - το κυριότερο - ενίσχυση του ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου.

Από τον Βασίλη Ζωγράφο

*Ο Βασίλης Ζωγράφος, είναι αναπληρωτής συντονιστής γραμματέας ΣΥΡΙΖΑ Λάρισας