Η Κοινότητα Μελίας στις αρχές του '90, μετά από τη διαπίστωση πως το κρατικοδίαιτο διακομματικό σύστημα των Αθηνών "έπαιζε" με την τύχη της Θεσσαλίας και συνεπώς της Ελλάδας (η Ελλάδα δεν μπορεί να ζήσει χωρίς ζωντανή Θεσσαλία), κατέθεσε πρόταση στους δημάρχους των πρωτευουσών της Θεσσαλίας να δημιουργήσουν "Αμφικτυονία νερού", με επιβολή ανταποδοτικού τέλους σε κάθε οικιακή, αγροτική και βιομηχανική υδροληψία (υπόγεια ή επιφανειακή) για να ξεκινήσουν με αυτοχρηματοδότηση όλα τα έργα νερού που θα έσωζαν τη Θεσσαλία και την Ελλάδα. Ο δήμαρχος Λάρισας μας είπε πως συμφωνεί, με επιφυλάξεις για το τέλος, και να διερευνήσουμε τους άλλους δήμους. Ο δήμαρχος Βόλου στην πρόκληση - πρόσκληση μας είπε: "Ο υπουργός Υγείας είναι Βολιώτης και στο νοσοκομείο Βόλου προστέθηκε πτέρυγα. Ο υπουργός Δημόσιας Τάξης είναι Καρδιτσιώτης και η Σχολή Αστυνομίας πήγε Καρδίτσα. Εάν ο Βολιώτης ήταν στη Δημόσια Τάξη η σχολή θα ήταν στον Βόλο και εάν ο Καρδιτσιώτης ήταν στο Υγείας η πτέρυγα θα γινόταν στην Καρδίτσα. Αυτή είναι η πολιτική στην Ελλάδα, αυτά που λέτε δεν γίνονται! " Η Μελία βλέποντας πως τα "παιχνίδια" με τις "μελέτες" και τις "πολιτικές" και τα "αναπτυξιακά συνέδρια" συνεχίζονται πρότεινε κοινό "αναπτυξιακό συνέδριο" των Περιφερειών Θεσσαλίας και Δυτικής Ελλάδας με διακομματική συμμετοχή και λήψη οριστικών αποφάσεων. Εις μάτην. Προτείναμε κατόπιν τη σύσταση Υπουργείου Υδάτων, με έδρα τη Λάρισα με διορισμένο υπουργό από τη Βουλή, στην οποία και θα αναφέρεται και με απόλυτη προτεραιότητα στη χρηματοδότηση. Αυτό θεωρήθηκε υπονομευτικό για το σύστημα των Αθηνών. Η κατάσταση όμως χειροτερεύει εκθετικά. Σήμερα η τεχνολογία επιτρέπει να "αδελφοποιήσουμε" τον Πηνειό και τον Αχελώο. Να ανεβάσουμε τα καθαρά νερά από τις πηγές του Πηνειού στα καθαρά νερά της κοίτης του Αχελώου, να τα "παρκάρουμε" και τα καθαρά (καθαρά επιμένουμε) νερά, τα "αδελφοποιημένα", του Πηνειού και του Αχελώου να τα χρησιμοποιούμε με κλειστούς αγωγούς για ύδρευση, άρδευση, βιομηχανική χρήση. Η αξία στο ισοζύγιο της ενέργειας θα είναι θετική και τα έργα και μόνο από την ενέργεια θα καλυφθούν. Η δε ανταποδοτικότητα από τις χρήσεις του καθαρού (επιμένουμε) νερού θα υπερκαλύπτει κάθε επένδυση σε έργα νερού, συντήρησης, διαχείρισης, ορθής χρήσης. Οι γεωτρήσεις, με τις οποίες υδρεύεται η Λάρισα, έχουν ημερομηνία λήξης, η ποιότητα συνεχώς πέφτει, ο θάνατος έρχεται. Λέμε. Να ξεκινήσουμε σήμερα, στο και πέντε, θα προλάβουμε να αντιστρέψουμε την κατάσταση. Χρειαζόμαστε μία Αμφικτυονία Θεσσαλίας - Αιτωλοακαρνανίας.
Υ.Γ. Πρέπει να σταματήσουμε να μιλάμε για εκτροπή, μερική εκτροπή, ή μεταφορά νερού από τον άνω ρου του Αχελώου, τόσων κυβικών κ.λπ. Η μη ολοκλήρωση των έργων στην κοίτη του Αχελώου, απειλεί και την ασφάλεια των έργων που λειτουργούν μετά από τα εγκαταλειμμένα έργα.

Για τον Α.Σ. Μελίας, Αχιλλέας Χονδρονάσιος