Ωστόσο, όταν η συζήτηση περιστρέφεται γύρω από μία διαφωνία του Σταύρου Κοντονή με την Επιτροπή Σύνταξης των κωδίκων, την οποία δεν μπορούσε ο ΣΥΡΙΖΑ να συμπεριλάβει κατά την ψήφισή τους, τότε αυτή χρησιμοποιείται προσχηματικά από τη ΝΔ ως εσκεμμένη παράλειψη του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία, κατ’ αυτήν, πιστοποιούσε συνεπικουρία της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης στη Χρυσή Αυγή.
Αποτελούσε τέλεια ευκαιρία για τους επικοινωνιακούς κύκλους της ΝΔ που ειδικεύονται στη «μαύρη» προπαγάνδα εναντίον του βασικού της πολιτικού αντιπάλου. Γιατί συμπλήρωνε τον αρχικό σχεδιασμό της ΝΔ για αναβίωση της θεωρίας των δύο άκρων κάνοντάς την πιο πειστική. Είναι βέβαιο οτι δεν ήταν στις προθέσεις του Κοντονή να διευκολύνει τη «μαύρη» προπαγάνδα της επικοινωνιακής ομάδας του κ. Μητσοτάκη. Πίστευε, νομίζω, αφελώς ότι προσφέρονταν στη συγκεκριμένη συγκυρία, ευκαιρία δικαίωσης των θέσεών του, στον ΣΥΡΙΖΑ. Το μέλημα της ΝΔ από την πρώτη στιγμή που ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας, ήταν να μην γίνεται συζήτηση για τις πολιτικές της επιλογές και πρακτικές. Το καλύτερό τους ήταν να συζητούν μονίμως οι πολίτες τι δεν έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ και τι έκανε λάθος. Το μικροσκόπιο του πολίτη δεν έπρεπε να εστιάζει στις πράξεις τους. Δεν ήταν βέβαια παθολογική κρυψίνεια των πολιτικών ηγετών της. Είναι ανάγκη πολιτική γιατί δεν έχει σχέδιο. Γιατί δεν μπορεί να λύσει κανένα σοβαρό πρόβλημα της χώρας με τους πολίτες ικανοποιημένους. Γι’ αυτό έγινε εμμονική με τον ΣΥΡΙΖΑ. Μοιραίο επακόλουθο της στάσης της αποτέλεσε η πραγμάτωση του σχεδίου της να αμαυρώσει τη μεγάλη αντιφασιστική στιγμή της καταδίκης της Χρυσής Αυγής με διχαστικό λόγο εναντίον της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης. Με αμετροέπεια του κ. Πέτσα ότι οι χρυσαυγίτες έγιναν συνεταιράκια του Αλέξη Τσίπρα στις πλατείες των αγανακτισμένων και το όχι του δημοψηφίσματος. Φρόντισε να «βρωμίσει» στιγμές ανάτασης του ελληνικού λαού εναντίον αντιλαϊκών επιλογών της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε βάρος των συμφερόντων της χώρας, για να πλήξει τον Τσίπρα και το κόμμα του.
Εύλογα συνάγεται το συμπέρασμα ότι η ΝΔ με το επικοινωνιακό σόου περί Κοντονή και κωδίκων στόχευε στην οργανωτική διάλυση της Χρυσής Αυγής χωρίς να θιγεί ο ιδεολογικός πυρήνας του Χρυσαυγιτισμού στο σύνολό του. Άλλωστε, ένα υπολογίσιμο μέγεθος στελεχών και ψηφοφόρων αρέσκονται σε πρακτικές και ιδέες ενός λάιτ χρυσαυγιτισμού (π.χ., δυσανεξία προς το διαφορετικό, είτε αφορά πρόσφυγες, γειτονικούς λαούς, κατώτερα στρώματα της κοινωνίας κ.λπ.). Αυτό πιστοποιείται από το γεγονός ότι έχουμε γίνει μάρτυρες κατά καιρούς ενός αχαλίνωτου εθνικισμού, με πρωταγωνιστές πολίτες (ακόμη και βουλευτές) του χώρου, όπως στα συλλαλητήρια εναντίον της Συμφωνίας των Πρεσπών. Σε πολλές περιπτώσεις έχουν υπάρξει απρέπειες σε βάρος προσφύγων. Ως και η επίσημη ΝΔ ολισθαίνει σε λεκτική βία, με τη μισαλλοδοξία της για το διαφορετικό, για παράδειγμα για τη χρήση του όρου «λαθρομετανάστες», τη συμμετοχή στις «γιορτές μίσους», κ.λπ. Δεν πρέπει να παραλειφθεί η ροπή μεγάλου μέρους του χώρου της ΝΔ σε ιδέες περί αναστολής δικαιωμάτων και πρακτικών διεκδίκησής τους.
Αυτό που με προβληματίζει είναι η έλλειψη ψυχραιμίας των προοδευτικών πολιτών απέναντι στις προκλήσεις, την αλαζονεία και τον κυνισμό των κυβερνητικών στελεχών. Ενώ γνωρίζουν ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη πιστεύει άκριτα στην ορθότητα των νεοφιλελεύθερων πολιτικών και συνειδητά κλείνει τα μάτια στις κοινωνικές ανισότητες, περιορίζει το κοινωνικό κράτος, ευθύνεται για τις περικοπές των εργασιακών δικαιωμάτων και της απασχόλησης, απογοητεύονται μπροστά στις δυσκολίες. Πικραίνονται με αστοχίες στελεχών της αντιπολίτευσης, με αποτέλεσμα τη σύγχυση στην απόδοση ευθυνών. Ο Κοντονής όμως δεν είναι θύτης, ακόμα και αν με τη στάση του υπηρετούσε προσωπικές φιλοδοξίες. Οι θύτες πρέπει να αναζητηθούν στον χορό των υποστηρικτών των μεγάλων συμφερόντων.
Από τον Στέλιο Σαΐτη συνταξιούχο εκπαιδευτικό, μέλος του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ Λάρισας.