Στο οικόπεδο αρ. 16 στο δημοσιευθέν σχέδιο, στη γωνία των οδών Μαβίλη και Νιρβάνα, παλαιότερα είχε οικοδομηθεί κτίσμα προς την πλευρά της οδού Νιρβάνα, του οποίου το ισόγειο είχε διαμορφωθεί σε τέσσερις αυτοτελείς αποθηκευτικούς χώρους, ενώ προς την πλευρά της αυλής είχε κατασκευαστεί μικρός κατοικήσιμος χώρος. Το ισόγειο κτίριο ήταν κατασκευασμένο με πέτρινους ισχυρούς τοίχους, ενώ στον κατοικήσιμο τμήμα του είχε δημιουργηθεί ειδικός χώρος ο οποίος χρησίμευε σαν καταφύγιο σε περιπτώσεις εχθρικών αεροπορικών επιδρομών. Ο όροφος πάνω από το ισόγειο ήταν δομημένος με τούβλα και αποτελούσε την κατοικία του Φωτίου Σεγγούνα. Δέκα περίπου χρόνια μετά τον θάνατο του συζύγου της (+1958) η Όλγα Σεγγούνα μετακόμισε στον Βόλο όπου έζησε τα τελευταία χρόνια της ζωής της. Την κατοικία τους την ενοικίασε αρχικά στην οικογένεια του Βασιλείου Τσαγκάλη και εν συνεχεία στο «Φροντιστήριο Ξένων Γλωσσών Τουφεξή».
Στα τέλη του 1974 οι διαχειριστές της περιουσίας του ζεύγους Σεγγούνα πώλησαν το ακίνητο στην οικογένεια Καραμαχαίρα, το οποίο εν συνεχεία περιήλθε στην ιδιοκτησία του Κωνστατίνου Καρανίκα. Ο τελευταίος κατεδάφισε την παλαιά οικοδομή και στη θέση της ανήγειρε μια πολύ ωραία σε εξωτερική εμφάνιση τετραώροφη πολυκατοικία η οποία υπάρχει μέχρι σήμερα, η είσοδος της οποίας βρίσκεται επί της Μαβίλη στον αρ. 22.
Η μικρή κατοικία επί της οδού Μαβίλη 20, (στο σχέδιο αρ. 16α) η οποία βρισκόταν στο διπλανό με το σπίτι της οικογένειας Σεγγούνα, είχε περιέλθει το 1965 όπως προαναφέραμε στην πλήρη κυριότητα της Ελένης συζύγου του Κωνσταντίνου Κουκουβέλα. Το 1986 κατεδαφίστηκε και στη θέση της κατασκευάστηκε η σημερινή διώροφη οικοδομή, η οποία ανήκει στους γιούς του ζεύγους Δημήτριο και Ιωάννη Κουκουβέλα.
Συνεχόμενη με την πολυκατοικία που κατασκευάστηκε στον χώρο όπου βρισκόταν το σπίτι του Φωτίου Σεγκούνα, βρίσκεται σήμερα μια άλλη πολυώροφη οικοδομή. Καλύπτει τον αρ. 22 της οδού Νιρβάνα (αρ. 17 στο σχέδιο που δημοσιεύθηκε την προηγούμενη Τετάρτη) Προπολεμικά στο σημείο αυτό ήταν οικόπεδο το οποίο αγόρασε το 1935 ο Μιχαήλ Δερεμπούκας. Ο τελευταίος καταγόταν από τη Στενήμαχο της Ανατολικής Ρωμυλίας και ήλθε πρόσφυγας στην Ελλάδα. Ήταν ποτοποιός και είχε ιδιόκτητο κατάστημα επί της οδού Παπαφλέσσα, στην περιοχή όπου βρέθηκαν τα υπολείμματα του Μπαϊρακλί τζαμί. Στο οικόπεδο που αγόρασε έκτισε ισόγεια κατοικία με υπερυψωμένο υπόγειο, όπου διέμενε με την οικογένειά του. Νυμφεύθηκε την Ευθυμία Γεωργ. Λέγγα η οποία καταγόταν από την Κρανιά Ασπροποτάμου και μαζί της απέκτησε τέσσερα τέκνα.
—Την Άννα, η οποία παντρεύτηκε στην Καρδίτσα τον κτηματία Ιωάννη Μπίτσιο. Η κόρη τους Θεονίτσα παντρεύτηκε τον Λαρισαίο μηχανικό Δημήτριο Παύλου Αργυριάδη και επανέκαμψε στην πόλη όπου μεγάλωσε η μητέρα της.
—Η δεύτερη κόρη ήταν η Βασιλική (Κική), η οποία παντρεύτηκε στην Αθήνα τον υπάλληλο του Υπουργείου Οικονομικών Ιωάννη Κοντογιάννη που είχε καταγωγή από τον γειτονικό Τύρναβο και απέκτησαν δύο τέκνα, τον Γεώργιο και την Αγγελική (Αγγέλα).
—Ο Αθανάσιος σταδιοδρόμησε ως υπάλληλος της Εθνικής Τράπεζας και νυμφεύθηκε την Αγνή Δήμου από τη Γιάννουλη. Απέκτησαν δύο τέκνα, τον Μιχάλη και την Ευθυμία (Έφη).
—Το τέταρτο τέκνο τους ήταν η Αγγελική (Λίνα) η οποία σπούδασε Γεωπονία και παντρεύτηκε τον επίσης γεωπόνο Κυριάκο Αποστολόπουλο, με τον οποίο απέκτησε δύο κόρες, την Καλλιόπη και την Αλεξάνδρα (Σάντρα).
Ο Μιχαήλ Δερεμπούκας πέθανε το 1946 σχετικά νέος σε ηλικία 42 ετών, ενώ η σύζυγός του Ευθυμία απεβίωσε το 2000 σε ηλικία 96 ετών και έζησε περισσότερο από πενήντα χρόνια μετά τον θάνατο του συζύγου της. Το 1976 η κατοικία που έκτισαν Μιχαήλ και Ευθυμία Δερεμπούκα κατεδαφίστηκε και στη θέση της υψώθηκε πολυώροφη οικοδομή από τον γιο τους Αθανάσιο. Τη δεκαετία του 1980 σε ένα από τα καταστήματα του ισογείου της οικοδομής αυτής επί της οδού Νιρβάνα 22 λειτούργησε η γνωστή εκείνη την περίοδο ταβέρνα το «Κολωνάκι», ονομασία η οποία προφανώς δόθηκε λόγω της θέσεώς της στην περιοχή που είχε ήδη αποκτήσει ανεπίσημα τον τίτλο αυτό.
Το επόμενο οικόπεδο κατελάμβανε τη γωνία των οδών Νιρβάνα και Παπαδιαμάντη και είχε αγοραστεί από τον ίδιο το 1937. Για πολλά χρόνια ήταν μια μάνδρα την οποία είχε νοικιασμένη ο Μιχαήλ Πράπας, ο οποίος τη χρησιμοποιούσε σαν συνεργείο αυτοκινήτων. Το 1972 οι εγκαταστάσεις του συνεργείου ισοπεδώθηκαν και η ιδιοκτήτρια Αγγελική Αποστολοπούλου-Δερεμπούκα το παραχώρησε με αντιπαροχή για να κτιστεί η σημερινή τετραώροφη οικοδομή επί της οδού Νιρβάνα 24 (αρ. 18 στο σχέδιο που δημοσιεύθηκε την προηγούμενη Τετάρτη).
Από τη γωνία αυτή πεταγόμαστε στην απέναντι αριστερή πλευρά της οδού Νιρβάνα, στο κτίριο που καταλαμβάνει τη γωνία με την οδό Λορ. Μαβίλη και έχει τον αρ. 19 στο σχέδιο που δημοσιεύτηκε. Για να το περιγράψουμε θα επανέλθουμε στην παλιά οικογένεια Ζορτού. Είχαμε αναφέρει ότι οι Κωνσταντίνος και Αικατερίνη από τους Μολάους που ήλθαν στη Λάρισα για μόνιμη εγκατάσταση, απέκτησαν επτά τέκνα, εκ των οποίων παντρεύτηκαν τα τρία, η Αφροδίτη, ο Δημήτριος και ο Γεώργιος. Για τους απογόνους της Αφροδίτης και του Γεωργίου αναφερθήκαμε σε προηγούμενα σημειώματά μας. Ο Δημήτριος ήταν ο επόμενος μετά την Αφροδίτη που ήλθε σε γάμου κοινωνία. Νυμφεύθηκε τη Σταυρούλα Τότσικα και απέκτησαν δύο κόρες , την Αικατερίνη και την Αφροδίτη.
—Η Αικατερίνη παντρεύτηκε τον Παύλο Αργυριάδη, ο οποίος λειτουργούσε επί της οδού Βενιζέλου 69 κατάστημα νεωτερισμών με την ονομασία «Αθηναϊκή Αγορά», το οποίο αργότερα μετονομάστηκε σε «69» προφανώς από τον αριθμό της οδού όπου βρισκόταν. Απέκτησαν δύο τέκνα, τον Δημήτριο και την Αντωνίας (Νινέτα). Ο Δημήτριος σπούδασε πολιτικός μηχανικός και νυμφεύθηκε, όπως αναφέραμε πιο πάνω, τη Θεονίτσα Μπίτσιου με την οποία απέκτησαν δύο παιδιά, τον Παύλο και την Κατερίνα. Η Αντωνία (Νινέτα) σπούδασε φυσικός, διορίστηκε καθηγήτρια στη Μέση Εκπαίδευση και παντρεύτηκε τον μηχανικό τηλεπικοινωνιών του ΟΤΕ Γεώργιο Ζουριδάκη από την Κρήτη. Μαζί του απέκτησαν τρία τέκνα, τη Χαρίκλεια (Χαρούλα), το Κωνσταντίνο και τον Παύλο.
—Η άλλη κόρη του Δημητρίου και της Σταυρούλας Ζορτού, η Αφροδίτη ήταν μία από τις καλύτερες μοδίστρες της Λάρισας, είχε μεγάλη και εκλεκτή πελατεία, γι’ αυτό και διατηρούσε ατελιέ με πολλές βοηθούς. Παντρεύτηκε τον αξιωματικό Χωροφυλακής Τιμολέοντα Σδρόλια με τον οποίο απέκτησε δύο τέκνα, τη γνωστή μας αρχαιολόγο Σταυρούλα Σδρόλια, διευθύντρια του Διαχρονικού Μουσείου Λάρισας και τον Λουκά Σδρόλια.
Κληρονομικά και σύμφωνα με το διανεμητήριο του 1950, το οικόπεδο που υπήρχε στη γωνία των οδών Νιρβάνα και Λορ. Μαβίλη (αρ. 19 στο σχέδιο που δημοσιεύσαμε την προηγούμενη Τετάρτη) περιήλθε στις κόρες του Δημητρίου και της Σταυρούλας Ζορτού Αικατερίνη και Αφροδίτη. Πρώτη η Αφροδίτη το 1951 έκτισε στο σημείο αυτό το ισόγειο μιας κατοικίας και δύο χρόνια αργότερα, το 1953 σύμφωνα με τα αρχεία της Πολεοδομίας του Δήμου Λαρισαίων, ο Παύλος Αργυριάδης έβγαλε άδεια για την προσθήκη ορόφου στο ήδη υπάρχον ισόγειο. Η μία από τις φωτογραφίες που συνοδεύουν το σημερινό κείμενο απεικονίζει το διώροφο κτίριο των αδελφών Αικατερίνης και Αφροδίτης. Ήταν ένα κομψό διώροφο οίκημα του οποίου ο αρχιτέκτονας εκμεταλλεύθηκε με ευφυΐα τη γωνιακή του θέση και δημιούργησε την κύρια είσοδο για τον κάτω όροφο σε κοίλη εσοχή της γωνίας και έναν όμορφο εξώστη στον δεύτερο. Το 1978 η οικοδομή αυτή κατεδαφίστηκε και στη θέση της η κατασκευαστική εταιρεία του πολιτικού μηχανικού Δημητρίου Αργυριάδη (γιου του Παύλου και της Αικατερίνης Αργυριάδη) ανήγειρε «πολυώροφη οικοδομή με υπόγειο και δώμα», όπως χαρακτηριστικά αναφέρει η άδεια που εκδόθηκε από το Γραφείο Πολεοδομίας του Δήμου. Σήμερα κατοικούν σ’ αυτήν οι απόγονοι του Δημητρίου και της Σταυρούλας Ζορτού[1].
(Συνεχίζεται)
[1]. Στο σημείο αυτό θέλω να ευχαριστήσω με τη σειρά τον Δημήτριο Κουκουβέλα, την Αννα Μπίτσιου-Δερεμπούκα, την Αντωνία (Νινέτα) Ζουριδάκη-Αργυριάδη και τη Σταυρούλα Σδρόλια για την πολύτιμη βοήθειά τους.
