Αγαπητή «Ελευθερία»,
Υπηρέτησε ως αξιωματικός καριέρας στην Αστυνομική Διεύθυνση Πιερίας, με τη μουσική, παράλληλα, να αποτελεί τη μεγάλη του αγάπη. Ολοκληρώνοντας τον εργασιακό του βίο, ο απόστρατος πλέον, Γιάννης Δημάκος, επέστρεψε στον τόπο καταγωγής του, τα ιστορικά Αμπελάκια του Δήμου Τεμπών Λάρισας, όπου βρισκόταν το πατρικό του σπίτι και η οικογενειακή επιχείρηση.
Η ταβέρνα-καφέ της φαμίλιας του με τη συμβολική επωνυμία «Η Κοινή Συντροφία-1778» στην Κεντρική πλατεία των Αμπελακίων, αποτελεί τον ιδανικό τόπο μουσικής έκφρασης για τις καλλιτεχνικές ανησυχίες του Γιάννη.
Στα βαθύσκιωτα πλατάνια της πλατείας του παραδοσιακού οικισμού στην είσοδο της κοιλάδας των Τεμπών, με τη δροσιά της βορειοδυτικής πλαγιάς του βουνού της Όσσας, ο Γιάννης Δημάκος συνοδεύει τα γευστικά εδέσματα προσφέροντας στους πελάτες της ταβέρνας-καφέ, τη μουσική τέρψη με ακούσματα του Ελληνικού ρεπερτορίου.
Ο Γιάννης εκφράζεται τραγουδώντας ενώ ταυτόχρονα παίζει μπουζούκι, παρέα με τον επίσης μουσικό, Δημήτρη Κρίστη, στην κιθάρα και το τραγούδι.
Ο απόστρατος Γιάννης από υπηρέτης της κοινωνικής γαλήνης, κοινωνός σήμερα της μαγείας των ήχων στα Αμπελάκια Λάρισας όπου το έτος 1778 ιδρύθηκε ο πρώτος στον κόσμο συνεταιρισμός νημάτων με τον εμβληματικό τίτλο «Κοινή Συντροφία και Αδελφότης των Αμπελακίων».
Να λοιπόν που εδώ η λαϊκή ρήση: μάθε τέχνη και άστηνε, ταιριάζει στις επιλογές ζωής του Γιάννη Δημάκου.
Αμπελάκια, το στολίδι της Θεσσαλίας. Αναμφίβολα ένας τόπος δροσιάς και ηρεμίας τούτη την περίοδο των θερμών ημερών του καλοκαιριού. Στα όρια της Λάρισας αλλά και μια δρασκελιά από την Πιερία.
Περικλής Χατζηγιάννης

----------------------------------------

Οι βρύσες της Σαμαρίνας
Αγαπητή «Ελευθερία»,
Στην εφημερίδα του Σαββάτου 19/06/21 δημοσιεύτηκε μια επιστολή με θέμα τις Βρύσες της Σαμαρίνας από τον Γεράσιμο Γεράση (Γερασούλια), έμπορο δερμάτων.
Όμως το περιεχόμενό της, δεν είχε καμία σχέση με τον τίτλο της επιστολής του.
Με αφορμή τη δημοσίευση για τις παραδοσιακές βρύσες με τα παλαιά τους ονόματα και τους κτήτορές τους στην «ΩΡΑΙΑ ΣΑΜΑΡΙΝΑ», 7/8/2019, θεώρησε ότι η εφημερίδα του χωριού μας έχει υποπέσει σε λάθη (υπονοώντας ακόμη και σκόπιμα). Αν και τελικά αποφάσισε να δημοσιεύσει την επιστολή του στην «Ελευθερία» της Λάρισας τη μεγαλύτερη επαρχιακή εφημερίδα της Ελλάδος, δεν διευκρινίζει αν πρώτα απευθύνθηκε στην «ΩΡΑΙΑ ΣΑΜΑΡΙΝΑ».
Εν πάση περιπτώσει, ο κ. Γεράσης μπορεί να είναι ένας επιτυχημένος και καταξιωμένος έμπορος στο χώρο του, αλλά φαίνεται ότι δεν γνωρίζει και δεν αντιλαμβάνεται τον ορισμό της λέξης «κτήτωρ» από τον αντίστοιχο του «ανακαινίζω» ή «επισκευάζω». Ως εκ τούτου, ξεσπά άκριτα στις παρελθούσες κοινοτικές αρχές, διότι δεν τον δικαίωσαν στους ισχυρισμούς του. Από μόνος δε, αποδομεί το όλο επιχείρημά του, όταν αναφέρεται προσωπικά στον τέως πρόεδρο Σαμαρίνας κ. Κωνσταντίνο Τζήμα, που είχε θείο τον παλαιό πρόεδρο Ζήση Τζήμα – Ματουσιάκο.
Ο δεύτερος είχε ανακαινίσει τις βρύσες Γκαβάνη και Χατζή, και αν ο Ζήσης Τζήμας-Ματουσιάκος ήταν κτήτορας, τότε σε αυτήν την περίπτωση ο ανεψιός του θα είχε φροντίσει σαν νεότερος να την κατοχυρώσει με το όνομά τους; Γιατί δεν το έκανε; Δεν νομίζω ο Ιατρός, λαμπρός επιστήμονας και πρόεδρος της Σαμαρίνας, να ήταν επιλήσμονας της οικογενειακής του ιστορίας.
Αλλά αφού απαξιώνει με τα γραφόμενά του το βασικό επιχείρημά του, ότι οι κοινοτικές αρχές της Σαμαρίνας τον αγνόησαν, επιτίθεται με αήθεις, ψευδείς και προσβλητικούς χαρακτηρισμούς, στον πατέρα μου αείμνηστο ποιητή, συγγραφέα και συλλέκτη λαϊκών παραδόσεων για πάνω από εξήντα χρόνια Αχιλλέα Γκριζιώτη, ο οποίος έγραψε για το ίδιο θέμα στην εφημερίδα «Ωραία Σαμαρίνα» (οι βρύσες της Σαμαρίνας, αριθμ. φυλλ. 224 Μάρτιος – Απρίλιος 1992). Άργησε δηλαδή να ανταπαντήσει είκοσι εννέα χρόνια, σε έναν άνθρωπο που έχει αποβιώσει εδώ και έντεκα χρόνια!
Όμως η κατηφόρα του δεν σταματά ως εδώ. Ενώ δεν αναφέρει ονομαστικά ούτε έναν από τους τοπικούς άρχοντες της Κοινότητας, τους οποίους τους κατηγορεί για παραχάραξη της τοπικής ιστορίας, αναφέρεται προσωπικά στον πατέρα μου, εξαπολύοντας υποτιμητικές και ψευδείς απόψεις. Εμπλέκει μάλιστα λεπτές, προσωπικές καταστάσεις που αφορούσαν την οικογένεια Γκριζιώτη με την Κοινότητα, αναγόμενες σε παλαιότερες δεκαετίες. Ουσιαστικά του καταλογίζει δόλο και μικροπρέπεια.
Όμως, δεν είχε κανένα δικαίωμα να πράττει έτσι, συμπλέκοντας ψεύδη και άγνοια. Για την ιστορία, να αναφέρω περιληπτικά ότι το σπίτι μας στη Σαμαρίνα και στην Τσαριτσάνη το κάψανε οι Ιταλοί, μαζί τους λεγεωνάριους της Ε΄ Ρωμαϊκής Λεγεώνας, που οι περισσότεροι από αυτούς είχαν σημείο αναφοράς τα Είκοσι Τέσσερα Οτζάκια! Το σπίτι ανοικοδομήθηκε το 1946 από τον θείο Μιχάλη και το Αχιλλέα Γκριζιώτη. Κατόπιν, ο πατέρας μου στρατεύθηκε έως το 1950, ενώ το 1952 ή 1953 στο σπίτι αυτό ο πατέρας μου αρραβώνιασε την αδελφή του Ευαγγελία Χελιδώνη. Για μερικά χρόνια έμεινε η αδελφή του πατέρα μου Ντάντω Μπασδέκη (θεία του Γεράσιμου), κατόπιν η οικογένεια Αγορογιάννη (Τζήμας, Τσιάκος), αργότερα το ενοικίασε ο δάσκαλος της Σαμαρίνας Αρετόπουλος, ενώ η κόρη του, οδοντίατρος, το χρησιμοποιούσε ως θερινό ιατρείο έως το 1966.
Το 1974 ο μεταβατικός μετά τη Χούντα πρόεδρος της Σαμαρίνας Αλκιβιάδης Αβέλλας γκρέμισε το σπίτι μας δίχως ειδοποίηση και χωρίς αποζημίωση. Με την ανάπτυξη της Σαμαρίνας και την ανοικοδόμηση νέων κατοικιών, δεν ήταν λίγες οι περιπτώσεις καταπάτησης ιδιοκτησιών. Τις επιπτώσεις τις βίωσε από πρώτο χέρι η οικογένεια Γκριζιώτη και πάνω σε ένα τέτοιο περιστατικό πατάει ο κ. Γεράσης για να διαβάλει και να δυσφημίσει τον αείμνηστο ποιητή.
Αυτό που ξεχνά, είναι πως ο Αχιλλέας Γκριζιώτης ήταν ένας γνήσιος θρυλοσυλλέκτης, που συγκέντρωνε και διέσωζε την παράδοση του τόπου μας. Τιμήθηκε πολυεπίπεδα και ουδέποτε αμφισβητήθηκε το έργο του, ουδέποτε ανατράπηκε από τη μετέπειτα έρευνα (την οποία τροφοδότησε με το μοναδικό υλικό του), ακόμη και σε ακαδημαϊκό επίπεδο.
Παρ’ όλα αυτά, ο κ. Γεράσης δεν προσκομίζει κανένα στοιχείο ιστορικό, κανένα αποδεικτικό μεροληπτικής στάσης της Κοινότητας που, ξανατονίζω, δεν τολμά να αναφέρει ονομαστικά ούτε ένα μέλος αυτής της πράξης, εάν ισχύει. Αν λοιπόν κατηγορεί την Κοινότητα, δεν έχει παρά να αποδείξει και να υποδείξει τα μέλη της που ευθύνονται για την παραποίηση των στοιχείων.
Ευχαριστώ πολύ για τη φιλοξενία.
Γεώργιος Αχιλλέα Γκριζιώτης,
Φαλάνη Λάρισας