Στη ΔΕΘ ενώ η ακρίβεια ήταν ορατή, τη θεωρούσε παροδικό φαινόμενο το οποίο θα μπορούσε να το αντιμετωπίσει με 150 εκατομμύρια ευρώ. Προχώρησε σε ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ άρον-άρον, δίνοντας την εντύπωση ότι υλοποιεί συμβόλαιο που διευρύνει τον χώρο δράσης του ιδιωτικού κεφαλαίου. Ο κ . Μητσοτάκης με τις κυβερνητικές αποφάσεις του δήλωνε αλαζονικά αθεράπευτα νεοφιλελεύθερος, αγνοώντας το γεγονός ότι οι συνθήκες δεν ευνοούσαν αυτήν τη θέση.
1. Όταν όμως οι διεθνείς τιμές πετρελαίου και φυσικού αερίου άρχισαν να καλπάζουν, αποφάσισε την οβιδιακή του μεταμόρφωση και στο ζήτημα της ακριβείας, για επικοινωνιακούς λόγους. Μιλώντας σε Συνέδριο για την κλιματική αλλαγή της «Καθημερινής» εγκατέλειψε προσωρινά τη μεροληπτική υποστήριξη των μεγάλων συμφερόντων με τη χαρακτηριστική περικοπή «δυστυχώς βλέπουμε μία εκτόξευση τής τιμής του φυσικού αερίου. Υπάρχουν ευπαθή και ευάλωτα νοικοκυριά που καλούνται να πληρώσουν τεράστιο κόστος και αυτή η κατάσταση δεν είναι πολιτικά βιώσιμη». Αλήθεια, δεν είναι πολιτικά βιώσιμη η κατάσταση που απορρέει κατά βάση από τη λειτουργία κοινωνικού και οικονομικού μοντέλου (του νεοφιλελευθερισμού), το οποίο λειτουργεί στη χώρα μας με σφραγίδα του ίδιου; Οι δικαιολογίες παραπέμπουν σε ουδέτερο και χωρίς συμμετοχή παρατηρητή της εκτόξευσης της τιμής του φυσικού αερίου. Αν αναφερόμαστε στη διεθνή τιμή του φυσικού αερίου, θα συμφωνήσουμε ότι δεν είναι φυσικός αυτουργός. Όταν όμως το φυσικό αέριο γίνεται χρηματιστηριακό προϊόν με ευθύνη των αρχών της Ε.Ε., με την οποία συμφωνεί απολύτως ο κ. Μητσοτάκης και η τιμή του διαμορφώνεται με όρους αγοράς χωρίς την παρέμβαση της πολιτικής, η Ευρωπαϊκή Ένωση και ο κ. Μητσοτάκης έχουν ευθύνη, γιατί επέλεξαν να είναι απλοί παρατηρητές του ξέφρενου ρυθμού αύξησης των τιμών.
Μπορεί να λυπάται ο ίδιος για το τεράστιο κόστος που καλούνται να πληρώσουν ευπαθή και ευάλωτα νοικοκυριά, το κάνει όμως για το ανέλεγκτο της κατάστασης. Άλλωστε εύχεται στα συμφραζόμενα της παρέμβασής του στο Συνέδριο να μην περάσουν υπέρογκες αυξήσεις στην κατανάλωση. Κατανοούμε την ανησυχία του Πρωθυπουργού. Δεν είναι όμως ο μόνος. Όλοι οι ηγέτες των κρατών-μελών διαπίστωσαν ότι η αυτορρύθμιση της αγοράς υπέρ των συμφερόντων των πολλών είναι φενάκη. Είδαν κατόπιν εορτής ότι τα μεγάλα συμφέροντα στην ενέργεια μπορούν να «παίξουν χοντρό παιχνίδι», για να αυξήσουν τα κέρδη τους. Η κατάσταση, για τις οικονομίες των κρατών-μελών της Ε.Ε., ωστόσο παραμένει δύσκολη, τη στιγμή που λείπουν οι διακρατικές συμφωνίες για την τιμή του φυσικού αερίου.
Ως εκ τούτου ο Πρωθυπουργός δεν πρέπει να περιορίζεται στην αλήθεια ότι η κατάσταση -η ενεργειακή κρίση- δεν είναι βιώσιμη πολιτικά. Απαιτείται αυτοκριτική του ίδιου και της Κομισιόν για τις αποφάσεις τους στον τομέα της ενέργειας.
2. Εξετάζοντας το πρόβλημα της ενεργειακής κρίσης από την άποψη των συνεπειών, αυτές δεν περιορίζονται μόνο στην επιβίωση των ευάλωτων στρωμάτων της κοινωνίας. Θα επιβαρυνθεί η τεράστια πλειοψηφία των πολιτών από τη μείωση των εισοδημάτων τους και πολλές επιχειρήσεις δεν θα αντέξουν το ενεργειακό κόστος.
Σε περίπτωση που η πολιτική ηγεσία επιτρέψει να περάσουν οι τεράστιες αυξήσεις των τιμών της ενέργειας στην κατανάλωση με την τακτική του «βλέποντας και κάνοντας» η χώρα θα περάσει σε οικονομική δυσπραγία με απανωτές πτωχεύσεις, διαμερίσματα χωρίς θέρμανση κ.ά.
Προς το παρόν η Κυβέρνηση απορρίπτει της προτάσεις της αξιωματικής αντιπολίτευσης να αυξήσει τον κατώτατο μισθό στα 800 ευρώ και να καταργήσει τον Ειδικό Φόρο Κατανάλωσης στα καύσιμα για την αντιμετώπιση της αύξησης των τιμών της ενέργειας. Ο υπουργός Οικονομικών ανακοίνωσε μέτρα ανεπαρκή, επικαλούμενος τις πιέσεις της Ε.Ε. για λελογισμένη χρήση των κρατικών δαπανών και για συγκράτηση του ελλείμματος στο ισοζύγιο πληρωμών.
Ο Πρωθυπουργός, όμως, δηλώνει πως τα μέτρα που προτείνει η Κομισιόν είναι σε σωστή κατεύθυνση. Τα μέτρα όμως της Επιτροπής συμπίπτουν με τα προτεινόμενα από την Αξιωματική Αντιπολίτευση, τα οποία ο ίδιος απέρριψε.
3. Δεν μας ξεγελά το όψιμο ενδιαφέρον του Πρωθυπουργού για τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα. Είναι άλλωστε «νωπά» τα ανδραγαθήματα τού κ. Χατζηδάκη στα εργασιακά και την επικουρική ασφάλιση σε βάρος της εξαρτημένης εργασίας. Είναι βέβαιο ότι ο κ. Μητσοτάκης δεν αλλάζει την πολιτική του, παρά τις δηλώσεις συμπάθειας στα κατώτερα στρώματα. Απλώς προσαρμόζεται στη συγκυρία που δεν επιτρέπει και στο ζήτημα της ακρίβειας μεροληψία υπέρ των ισχυρών συμφερόντων.
Η ευρεία λαϊκή δυσαρέσκεια για την αύξηση των τιμών των καυσίμων υποχρέωσε τους 27 ηγέτες της Ε.Ε. συζητήσουν το θέμα στη Σύνοδο Κορυφής του Οκτωβρίου. Σ’ αυτήν κατατέθηκε πρόταση του Ισπανού πρωθυπουργού για ουσιαστικές αλλαγές στις αγορές χονδρικής πιέζοντας για κοινή προμήθεια φυσικού αερίου από την Ε.Ε. Ιδού το «πεδίο δόξης» για τον πρωθυπουργό της χώρας μας να αγωνιστεί για να δοθεί λύση στον ενεργειακό βραχνά που απειλεί με κατάρρευση την ελληνική οικονομία. Οι δυσκολίες είναι μεγάλες. Χαρακτηριστική η τοποθέτηση της κ. Μέρκελ, που υπεραμύνθηκε την αγορά.
Το ότι δεν βγήκε «άσπρος καπνός», σ’ αυτήν τη Σύνοδο δείχνει ισχυρή αντίθεση για κοινή προμήθεια φυσικού από την Ε.Ε. Η απόφαση όμως να επανεξεταστεί το θέμα στη Σύνοδο του Δεκεμβρίου, δημιουργεί ελπίδες να επιτευχθεί λύση.
Ας αφήσει ο κ. Μητσοτάκης, κατά μέρος, τα φληναφήματα για την εκτόνωση της λαϊκής δυσαρέσκειας. Προέχει η διεκδίκηση πολιτικής συμφωνίας που περιορίσει τα υπερκέρδη των παρόχων φυσικού αερίου.
και Στέλιο Σαΐτη, στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ Π.Σ.
