...Η παραγωγή υδροηλεκτρικής ενέργειας από ταμιευτήρες, όπως η Μεσοχώρα και η Συκιά και άλλους μικρότερους, π.χ. θα συμβάλλει στη μείωση των τιμών ενέργειας (και κατ’ επέκταση του υψηλού κόστους παραγωγής), κάτι που θα μπορούσε ήδη να συμβαίνει εάν οι πολιτικές των τελευταίων κυβερνήσεων δεν την είχαν θέσει εκτός του σχεδιασμού τους και περιόριζαν αντίστοιχα τις εισαγωγές του πανάκριβου (και γεωπολιτικά «απρόβλεπτου», όπως διαπιστώνουμε τις τελευταίες ημέρες) φυσικού αερίου.
Αυτό υποστηρίζει η Ε.Δ.Υ.ΘΕ., απαντώντας σε σχετική ερώτηση για το εάν και κατά πόσο συνδέονται οι προτάσεις και η δράση της με τα αιτήματα των πρόσφατων -και όχι μόνο- αγροτικών κινητοποιήσεων.
Πιο συγκεκριμένα:

ΕΡΩΤΗΣΗ «ΕτΔ»:
Ποια είναι η άποψή σας για τις αγροτικές κινητοποιήσεις; Πώς σχολιάζετε τα αιτήματα που διατυπώνονται από τους αγρότες;
Υπάρχει σύνδεση με τα αιτήματα αυτά και τις διεκδικήσεις που προβάλλει η η Επιτροπή Διεκδίκησης επίλυσης Υδατικού προβλήματος Θεσσαλίας (Ε.Δ.Υ.ΘΕ.);

ΑΠΑΝΤΗΣΗ Ε.Δ.Υ.ΘΕ.:
Είναι αυτονόητο ότι οι κινητοποιήσεις και τα αιτήματα των αγροτών θα ήταν αδύνατο να αφήσουν ασυγκίνητους τους φορείς, τους αυτοδιοικητικούς παράγοντες, τους επιστήμονες και τους αγρότες που δίνουν τον δικό τους αγώνα μέσα από τις γραμμές της Ε.Δ.Υ.ΘΕ., δεδομένου ότι πρόκειται για μικρομεσαίους επαγγελματίες και γενικά το ανθρώπινο δυναμικό που υπηρετεί τον αγροδιατροφικό τομέα.
Όταν, λοιπόν, αυτοί αγωνίζονται για την επιβίωσή τους και για τη διατήρηση των νέων αγροτών στα χωράφια τους, το θέμα αφορά ΟΛΟΥΣ τους πολίτες, τους φορείς, αλλά και συνολικά την οικονομία της Θεσσαλίας, το ΑΕΠ της χώρας, τη διατροφική ασφάλεια του πληθυσμού.
Σε σχέση με τα αιτήματα που προβάλλουν, θα μπορούσαμε να τα ξεχωρίσουμε σε τρεις γενικές κατευθύνσεις:
α) Μεγαλύτερο κύκλο εργασιών (τζίρος) με υψηλότερη αξία προϊόντων.
β) Χαμηλότερο κόστος παραγωγής (ενέργεια, πετρέλαιο, αγροτικά εφόδια, φόροι κ.λπ.).
γ) Προστασία από εξωγενείς παράγοντες, είτε αυτοί αφορούν στις «απρόβλεπτες» και μη διαχειρίσιμες από τους ίδιους αλλαγές (π.χ. ενέργεια, λοιπά κόστη, κ.ο.κ.), είτε επιπτώσεις από φυσικές καταστροφές (πλημμύρες, ξηρασία, παγετός, ικανοποιητικές αποζημιώσεις από ΕΛΓΑ κ.ά.).
Σε όλες αυτές τις κατηγορίες των αγροτικών αιτημάτων, η δράση και οι διεκδικήσεις της Ε.Δ.Υ.ΘΕ., έστω και εάν δεν γίνεται ορατό από την πρώτη ματιά, συνδέονται άρρηκτα με τις δικές τους.
Ειδικότερα:
* Ο κύκλος εργασιών γεωργίας/κτηνοτροφίας πανελλαδικά κινείται στα επίπεδα των 200 ευρώ/στρέμμα, ενώ στη Θεσσαλία 300 ευρώ/στρέμμα. Όση βελτίωση και να υπάρξει στις παραμέτρους που επηρεάζουν το κόστος παραγωγής, τα περιθώρια για βιωσιμότητα των αγροτικών εκμεταλλεύσεων και το κέρδος από αυτές είναι αντικειμενικά περιορισμένα, ιδίως αν συνυπολογίσουμε και τον μικρό αγροτικό κλήρο.
ΜΟΝΟ με περισσότερο νερό μπορεί ο κύκλος εργασιών να κινηθεί σε σημαντικά υψηλότερα επίπεδα, είτε με αύξηση παραγωγής στις ίδιες καλλιέργειες που καταγράφονται σήμερα, είτε εάν υπάρξει στροφή σε άλλες που συνδέονται με τρόφιμα, κηπευτικά, δενδροκαλλιέργειες κ.λπ. και δεν υπάρχουν σήμερα οι προϋποθέσεις ανάπτυξής τους.
Με τη δημιουργία υδατικών υποδομών (είτε με έργα εξοικονόμησης νερού – σύγχρονα δίκτυα μεταφοράς και διανομής νερού, είτε με περισσότερους ταμιευτήρες επιφανειακών υδάτων), άλλες χώρες με παρόμοιες ή/και χειρότερες κλιματικές συνθήκες και ποιότητα εδαφών (π.χ. Ισραήλ) έχουν επιτύχει τζίρους αρκετά πάνω από τα 1.000 ευρώ/στρέμμα.
Εμείς γιατί όχι;
* Σε περίπτωση αύξησης της προσφοράς νερού, η μείωση του κόστους παραγωγής, μέσα από τη δημιουργία υποδομών σαν αυτές που προαναφέραμε, είναι αυτονόητη και διαχρονικά πολύ πιο σταθερή. Και μόνο την εξωφρενική κατανάλωση ενέργειας των 33.000 γεωτρήσεων στον κάμπο εάν καταφέρουμε να τιθασεύσουμε (ανέρχεται στις 700 Gwh ανά έτος, δηλαδή δύο εργοστάσια της ισχύος της Μεσοχώρας «δουλεύουν» για να τις καλύψουν ενεργειακά!!), υποκαθιστώντας τις αντλήσεις από γεωτρήσεις με έργα ταμίευσης επιφανειακών νερών, τα αποτελέσματα θα είναι θεαματικά.
* Τα περιφερειακά έργα ταμίευσης γύρω από τον θεσσαλικό κάμπο (Ενιπέας, Μουζάκι, Πύλη, Νεοχώρι κ.λπ.) θα επιδράσουν θετικά στη μείωση των ζημιών - καταστροφών από πλημμύρες, δεδομένου ότι, σε περίπτωση ισχυρών βροχοπτώσεων και κατακλυσμών, θα συγκρατούν σημαντικές και ιδιαίτερα κρίσιμες ποσότητες νερού, αποτρέποντας δύσκολα διαχειρίσιμες καταστάσεις πλημμυρικών φαινομένων.
* Επίσης η παραγωγή υδροηλεκτρικής ενέργειας από ταμιευτήρες, όπως η Μεσοχώρα και η Συκιά (επί του Αχελώου) και άλλους μικρότερους, θα συμβάλλει στη μείωση (συνολικά για τη χώρα) των τιμών ενέργειας, κάτι που θα μπορούσε ήδη να συμβαίνει εάν οι πολιτικές των τελευταίων κυβερνήσεων δεν είχαν θέσει εκτός του σχεδιασμού τους την υδροηλεκτρική ενέργεια και περιόριζαν αντίστοιχα τις εισαγωγές του πανάκριβου (και γεωπολιτικά «απρόβλεπτου») φυσικού αερίου.
* Τέλος, όπως επανειλημμένα έχουμε τεκμηριώσει, ο αγώνας μας για υδατικά έργα (είτε εξοικονόμησης, είτε ταμίευσης νερού) αποτελεί μία εκ των ουκ άνευ προϋπόθεση προστασίας των υδάτινων οικοσυστημάτων, αναβάθμισης όσων βρίσκονται στα όρια της κατάρρευσης (π.χ. υπόγεια νερά), προστασίας των εδαφών, ασφάλειας έναντι της ξηρασίας κ.ο.κ., δηλαδή τις παραμέτρους που συνιστούν την οικολογική διάσταση του υδατικού προβλήματος και η οποία δυστυχώς, παρότι οι συνθήκες αλλάζουν (προς το χειρότερο λόγω κλιματικής κρίσης) με ταχείς ρυθμούς, η Πολιτεία και ένα μέρος των πολιτών τις υποτιμούν ή/και τις παραβλέπουν.
Κλείνοντας, δεν έχουμε την αξίωση οι αγρότες να ενσωματώσουν στα αιτήματά τους (και μάλιστα σε περίοπτη θέση) τις δικές μας διεκδικήσεις για τα έργα και τις δράσεις στον υδατικό - περιβαλλοντικό τομέα.
Εξάλλου για εκείνους προέχει η μαζικότητα στις κινητοποιήσεις τους, οπότε ορθώς προβάλλουν τα θέματα της καθημερινότητας που αναγνωρίζονται πιο εύκολα από τους αγρότες και τους συσπειρώνουν στους αγώνες τους.
Γι’ αυτό θεωρούμε τη δράση μας «συμπληρωματική» στους δικούς τους αγώνες, έστω και εάν κάποιοι (λίγοι ευτυχώς) θεωρούν τις προτάσεις μας ελιτίστικες, θεωρητικές ή/και «απολίτικες», αποφεύγοντας να στηρίξουν τις προσπάθειές μας.

Για την Ε.Δ.Υ.ΘΕ.: Αρχοντής Χαρίλαος, Γέμτος Φάνης, Γιαννακός Κώστας.