Στο ίδιο μήκος κι ο Καρδινάλιος Πιέτρο Παρολίν, πρωθυπουργός Βατικανού: «Ο πόλεμος είναι παραφροσύνη, πρέπει να σταματήσει».
Καλές οι παρεμβάσεις (να γινόταν κι άλλοτε...), γιατί κι ο στόχος δεν είναι άλλος απ’ το όραμα του Προφήτη Μιχαία: Τό ἔργο τοῦ Μεσσία θά εἶναι παγκόσμιο. Στήν παγκόσμια, αὐτή ἀναδημιουργία (ἐγκαθίδρυση βασιλείας Θεοῦ) θα επιστρέψει τό ἰδανικό τῆς εἰρήνης: «῞Οπλα, τόξα καί λόγχες θά μεταβληθοῦν σέ ἄροτρα» (4,3.4), αλλά παράλληλα το Βατικανό θα πρέπει να δει και τα τρωτά του, που δεν είναι λίγα.
Αν θέλουν να τους πάρουμε σοβαρά, δεν θα ‘πρεπε να κινήσουν διαδικασίες τιμωρίας, ενόχων κληρικών που διέφθειραν τον ανθό της νεολαίας σε πολλές δυτικές χώρες; Να διαλευκάνουν φήμες περί ανάμειξης της Αγίας Έδρας σε εμπόριο όπλων (εμφύλιος Αγκόλας). Ν’ απαντήσουν σε απορία – βεβαιότητα, πρώην νομικού της παγκόσμιας τράπεζας: «Γιατί το παγκόσμιο χρήμα περνά καθημερινά απ’ την τράπεζα του Αγ. Πνεύματος» (ξέπλυμα χρήματος;). Να καταργήσουν την Ουνία, στην Ουκρανία.
Χριστιανικά, πολιτιστικά, ανθρώπινα κάθε πόλεμος είναι καταδικαστέος, πόσο μάλλον τούτος ο αδελφοκτόνος, που δεν ξεκίνησε προ διμήνου, αλλά απ’ το 2014, ελέω σωβινισμού και των ξένων. Μπορούσε ν’ αποφευχθεί; Ναι, αν οι Καθολικές χώρες δεν καταφήφιζαν πρόταση (Ν. Κακλαμάνη) σύνδεσης Ε.Ε. – Ρωσίας.
Σαφώς δεν είναι άμοιρο ευθυνών το Φανάρι με την αναγνώριση της αυτοκεφαλίας της Ουκρανικής Εκκλησίας το 2019. «Απ’ το 1991 απασχόλησε έντονα το ΝΑΤΟ, η δημιουργία νέων Εκκλησιών» (Γ. Μιχελάκης πρώην υπουργός) «κι αυτοί που λένε πως η θρησκεία δεν έχει σχέση με την πολιτική, δεν ξέρουν τι είναι θρησκεία» (Μαχάτμα Γκάντι).
Αυτός ο εμφύλιος των 3 «Ρωσιών» (Λευκορωσίας, Ουκρανίας, Ρωσίας) στην ουσία, σε επίπεδο όπλων είναι 3ος παγκόσμιος και θα ματώνει Ορθόδοξους και μη πληθυσμούς στην περιοχή άχρι καιρού ή αλληλοεξόντωσης; Αποδυνάμωσης ρωσικής ενόψει και του επερχόμενου Σινο – Αμερικανικού πολέμου;
Το «να μη συνηθίσουμε τον πόλεμο» μου θύμισε πολύ τους φόβους του Μάνου Χατζιδάκι: «Όποιος δεν φοβάται το πρόσωπο του τέρατος, πάει να πει ότι του μοιάζει. Πιθανή προέκταση του αξιώματος είναι, να συνηθίσουμε τη φρίκη, να μας τρομάζει η ομορφιά.
(...) Το τέρας σχηματίζεται απ’ τα ζώα, απ’ τους εχθρούς κι ο εχθρός γεννιέται, δεν γίνεται. Αναμφισβήτητα αρχίσαμε να το ανεχόμαστε. Και η ανοχή, πολλαπλασιάζει τα ζώα στη δημόσια ζωή, τα ισχυροποιεί και τα βοηθά να συνθέσουν με ακρίβεια τη μορφή του τέρατος, που προΐσταται, ελέγχει και μας κυβερνά».
Το φετινό ματωμένο Πάσχα δεν είναι το μόνο, ούτε το πρώτο, ούτε το τελευταίο... Απλά «έλαχε» κοντά μας και με περισσή, επιτηδευμένη, επιλεκτική ευαισθησία δυτικών κυβερνήσεων - Μ.Μ.Ε. Λες και η Συρία, η Υεμένη, η Παλαιστίνη, το Ιράκ, η Κύπρος, η Σερβία, πέφτουν μακριά... Πόσες ψυχές κατακρεουργήθηκαν στη Ρουάντα; Τουλάχιστον 800.000! Είδαμε ένα δάκρυ, από ΗΠΑ ή άλλες χώρες; Όχι βέβαια, γιατί δεν ενδιέφερε γεωστρατηγικά η περιοχή.
Οι πόλεμοι δεν προκύπτουν ξαφνικά μια ωραία πρωία. Χρόνια δουλεύονται ως σενάρια και «ξεσπούν» την «κατάλληλη» στιγμή: «20 χρόνια ετοιμάζαμε την απόβαση» (Ετσεβίτ).
Ο Μ. Χατζηδάκις θα τα πει καλύτερα: «...Ο ναζισμός, ο φασισμός, ο ρατσισμός, κάθε αντικοινωνικό, αντιανθρώπινο φαινόμενο συμπεριφοράς δεν προέρχεται από ιδεολογία, δεν περιέχει, δεν συνθέτει ιδεολογία. Είναι η μεγεθυσμένη έκφραση-εκδήλωση του κτήνους όταν κοινωνικές ή πολιτικές συγκυρίες συντελούν, βοηθούν, ενισχύουν τη βάρβαρη και αντιανθρώπινη παρουσία του...», «Ποτέ δεν πρόκειται να τελειώσει η ανθρώπινη περιπέτεια, ευπιστία. Πάντα ο άνθρωπος θα πιστεύει, πως τα όνειρά του θα δικαιωθούν. Αλλά, πάντα θα αγνοεί πως ο ίδιος καταστρέφει τα όνειρά του με το να ξυπνά κάθε πρωί κι όχι, μια και μόνη φορά, για πάντα».
Θα ‘ταν διαφορετική η έκβαση της μικρασιατικής εκστρατείας, αν η Ελλάδα ήταν ενωμένη; Το πιθανότερο. Θα αλώνιζε ο Αττίλας στην Κύπρο το ‘74 ή στην Ανατολική Μεσόγειο, στο Αιγαίο (τελευταία) με άλλες ηγεσίες;
Συνηθίσαμε την αβουλία «δικών» μας ηγετών και μας τρομάζει η εγρήγορση άλλων. Άγνωστη η έκβαση του Ουκρανικού. Τελευταία οι Ουκρανοί αντεπιτίθενται στο Ιζιούμ ρίχνοντας στη μάχη, εφεδρικά τανκ. Αν γείρει η πλάστιγγα υπέρ τους, θα οφείλεται στους δασκάλους και οδηγούς ταξί που τα επανδρώνουν. Πάντως το αίμα είτε χύνεται στο Ιντλίμπ (απ’ την τουρκική εισβολή / Κουρδιστάν Συρίας), είτε στο Ιρπίν (Ουκρανία), είτε στην Κύπρο, έχει, ίδιο χρώμα...
Από τον Πέτρο Ιωάννου*
* Ο Πέτρος Ιωάννου είναι απόμαχος της εκπαίδευσης.
