Όπως μας πληροφορεί ο Τύπος της εποχής, ο Ιωάννης Γρηγορόπουλος ήταν παθολόγος ειδικευμένος στις παθήσεις του στομάχου, των εντέρων και του ήπατος. Θεράπευε όλα τα σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα (βλεννόρροια, σύφιλη, κ.λπ.) «διά της εφαρμογής των τελειοτάτων και νεοτάτων εργαλείων και μεθόδων». Χρησιμοποιούσε τη μέθοδο του διάσημου Ιταλού ιατρού και καθηγητή στο Πανεπιστήμιο της Γένοβας Edoardo Maragliano (1849-1940), για τη θεραπεία της φυματίωσης, ενώ σε πολλές των περιπτώσεων παρείχε συμβουλές στις οικογένειες των ασθενών με ψυχιατρικά προβλήματα. Μέχρι το τέλος της δεκαετίας του 1900 ως ιατρείο χρησιμοποιούσε έναν ειδικά διαμορφωμένο χώρο στο φαρμακείο του Κωνσταντίνου Παπασταύρου. Αργότερα δεχόταν τους ασθενείς στο ιδιόκτητο ιατρείο του στη συνοικία Παράσχου.
Στις 26 Ιανουαρίου 1901 αρραβωνιάστηκε σε στενό οικογενειακό κύκλο τη Μαρίκα Ιωάννου, θυγατέρα του ιατρού και καθηγητή στο Πανεπιστήμιο Αθηνών Παύλου Ιωάννου [3]. Ο γάμος πραγματοποιήθηκε στον Πειραιά τον Απρίλιο του ιδίου έτους [4]. Δυστυχώς όμως, λίγους μήνες αργότερα (Αύγουστος 1902) η Μαρίκα Ιωάννου προσβλήθηκε από ανίατη ασθένεια και απεβίωσε: «Σύζυγος ανεκτίμητος, γυνή ενάρετος και καλή προσβληθείσα υπό ανιάτου νόσου, απεβίωσεν εις τας αγκάλας απηλπισμένου συζύγου». Κηδεύτηκε στον Πειραιά στις 29 Αυγούστου 1902 [5]. Οκτώ χρόνια αργότερα (1910), ο Ιωάννης Γρηγορόπουλος νυμφεύθηκε για δεύτερη φορά. Ο γάμος με τη δικηγόρο Ανδρομάχη Ξ. Τούμπα από τη Λευκάδα πραγματοποιήθηκε στη γενέτειρά της στις 27 Φεβρουαρίου 1910 και μετά από ένα γαμήλιο ταξίδι στην Εσπερία το ζεύγος επέστρεψε στη Λάρισα [6].
Μετά από το 1910 τα «ίχνη» του χάνονται από τη Λάρισα. Προφανώς ο ίδιος απέφευγε τις διαφημιστικές καταχωρήσεις στον Τύπο, αφού ήδη είχε δημιουργήσει μία μεγάλη «πελατεία», ιδιαίτερα στα χωριά της επαρχίας Λαρίσης. Αποσπασματικά και σε διάφορα έντυπα του μεσοπολέμου συναντούμε ευχαριστήριες επιστολές που δημοσιεύονταν από ασθενείς που θεραπεύτηκαν. Όπως αναφέρει ο ιατρός – καθηγητής Νικόλαος Α. Δεσιμόνας, μετά από το 1940 εμφανίζεται στα αρχεία του Ιατρικού Συλλόγου Λαρίσης ως συνταξιούχος, ενώ αργότερα ως κάτοικος Βόλου. Ο Ιωάννης Γρηγορόπουλος απεβίωσε πλήρης ημερών (96 ετών) το 1958 [7].
Ο Ιωάννης Γρηγορόπουλος είχε άλλα τρία αδέλφια (πιθανόν και περισσότερα) για τα οποία παραθέτουμε μερικές πληροφορίες που εντοπίσαμε:
Ο Διονύσιος Γρηγορόπουλος διετέλεσε σταθμάρχης του Λαρισαϊκού σιδηροδρόμου. Παράλληλα με την εργασία του συμμετείχε το 1903 ως μέτοχος στην Ομόρρυθμο Εμπορική Εταιρεία «Χρήστος Ι. Κέλλας και Σία» που είχε ως αντικείμενο την κατασκευή και εμπορία σαπώνων. Εκτός από τον ίδιο και τον Χρήστο Κέλλα, ως τρίτος μέτοχος αναφέρεται ο Βασίλειος Κέλλας. Δυστυχώς η εταιρεία διαλύθηκε στις 10 Αυγούστου 1904, όπως φαίνεται από την πράξη (αρ. 35635/1904) του συμβολαιογράφου Λαρίσης Επαμεινώνδα Φαρμακίδη. Η θυγατέρα του Αικατερίνη ήταν διδασκάλισσα. Παντρεύτηκε το 1904 τον Στέφανο Βερύκιο [8].
Η Καλυψώ Γρηγοροπούλου ήταν παντρεμένη με τον Κωνσταντίνο Διάρα. Απεβίωσε στη Λάρισα τον Μάρτιο του 1907 [9].
Η Αναστασία Γρηγοροπούλου αρραβωνιάστηκε στις 14 Δεκεμβρίου 1901 τον φαρμακοποιό Νικόλαο Βαφειάδη από τα Τρίκαλα [10]. Ο γάμος τους πραγματοποιήθηκε λίγους μήνες αργότερα.
Εδώ θα πρέπει να επισημάνουμε ότι ο Ιωάννης Γρηγορόπουλος δεν έχει καμία συγγενική σχέση με τον στρατιωτικό ιατρό (οδοντίατρο) Σταμάτιο Γρηγορόπουλο που εργάστηκε στη Λάρισα την ίδια περίοδο. Για τον τελευταίο θα παραθέσουμε βιογραφικές σημειώσεις σε προσεχές δημοσίευμα.

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
[1]. Απεβίωσε στη Λάρισα τον Νοέμβριο του 1912. «Πλήρης ημερών απεβίωσε και εκηδεύθη δέσποινα ενάρετος και καλή η Ελισσάβετ Μιχ. Γρηγοροπούλου, μήτηρ του παρ’ ημίν ιατρού Ιωάννου Γρηγοροπούλου». Βλ. Μικρά (Λάρισα), φ. 2/588 (11 Νοεμβρίου 1912).
[2]. Ο Μιχαήλ Γρηγορόπουλος είχε επισκεφθεί το 1882 τη Θεσσαλία και είχε περιγράψει τη Λάρισα και τα περίχωρά της. Την περιγραφή αυτή δημοσίευσε ο Νικόλαος Παπαθεοδώρου στο άρθρο: «...υπάρχουν 35 χάνια, χωρητικότητος 800 ίππων», Ελευθερία (Λάρισα), 14 Σεπτεμβρίου 2016.
[3]. Γεννήθηκε στην Καστοριά το 1824 και απεβίωσε στον Πειραιά το 1897. Διδάκτορας της Ιατρικής Σχολής του Εθνικού Πανεπιστημίου πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στη Γαλλία και στη Γερμανία. Διετέλεσε επί σειρά ετών καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και πρύτανης την περίοδο 1891-1892.
[4]. Σάλπιγξ (Λάρισα), φ. 572 (15 Απριλίου 1901).
[5]. Όλυμπος (Λάρισα), φ. 248 (30 Αυγούστου 1902).
[6]. Μικρά (Λάρισα), φ. 42/444 (11 Μαρτίου 1910).
[7]. Νικόλαος Α. Δεσιμόνας, Η άσκηση της Ιατρικής και οι γιατροί στον Θεσσαλικό χώρο (1881-1940). Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, Σχολή Επιστημών Υγείας, Τμήμα Ιατρικής (διδακτορική διατριβή), Λάρισα 2017, σ. 354.
[8]. Όλυμπος (Λάρισα), φ. 350 (31 Ιουλίου 1904).
[9]. Μικρά (Λάρισα), φ. 283 (11 Μαρτίου 1907).
[10]. Σάλπιγξ (Λάρισα), φ. 607 (16.12.1901).

Από τον Αλέξανδρο Χ. Γρηγορίου