Στις αρχαιρεσίες για την ανάδειξη της Διοικούσας Επιτροπής που πραγματοποιήθηκαν στο Β’ Δημοτικό Σχολείο Θηλέων της Λάρισας (22 Ιανουαρίου 1906), πρόεδρος εξελέγη ο «φιλοπρόοδος κομμωτής της Α. Β. Υ. του Διαδόχου» Κωνσταντίνος Α. Χαρίτου. Αντιπρόεδρος εξελέγη ο Πέτρος Χαλήμαγας, ταμίας ο Λάζαρος Ντόβας, γραμματέας ο Βασίλειος Κωσταρέλλος, ενώ ως σύμβουλοι εξελέγησαν οι: Αθανάσιος Μάνθος, Αχιλλέας Καλαντζόπουλος, Χρήστος Τσούλκας, Μάνθος Δίκης, Γεώργιος Παναγιωτόπουλος, Γεώργιος Σαμολαδόπουλος και Ηλίας Αντωνιάδης [1].
Σε έκτακτη συνεδρίαση που πραγματοποιήθηκε τον Απρίλιο του 1906, με πρόταση του προέδρου Κωνσταντίνου Χαρίτου (η οποία έγινε ομόφωνα αποδεκτή), αποφασίστηκε να εορτασθεί «μεγαλοπρεπώς» η επέτειος του σωματείου κατά την ημέρα της εορτής του Αγίου Πνεύματος, με εκδρομή των μελών «εν τω εξοχικώ ναϊδρίω της Αγίας Μαρίνης». Στην ίδια συνεδρίαση, ο Κωνσταντίνος Χαρίτου παρουσίασε στα μέλη τη φορητή εικόνα της Αγίας Τριάδος που φιλοτέχνησε ο αγιογράφος Νικόλαος Αργυρόπουλος [2] και αποφασίστηκε να δοθεί (ως αφιέρωμα) στον ναό του Αγίου Κωνσταντίνου [3].  «Την παρελθούσαν Δευτέραν άπαντα τα μέλη του από διετίας τόσον καλώς δρώντος Συλλόγου των Κουρέων, εώρτασαν την επέτειον εορτήν αυτών εν τω εξοχικώ ναώ της Αγίας Μαρίνης, εν τω ανθοστολίστω περιβόλω του οποίου, μετά την θείαν λειτουργίαν παρετέθη πολυτελέστατον γεύμα και επηκολούθησε διασκέδασις μέχρι βαθείας νυκτός» [4].
Την περίοδο αυτήν παρατηρήθηκε μία τάση εκσυγχρονισμού στα κουρεία της Λάρισας. Τα κουρεία ονομάστηκαν πλέον «κομμωτήρια» και εκτός από τις υπηρεσίες που παρείχαν, πωλούσαν κρέμες, σαπούνια, ζελέ, λοσιόν και άλλα είδη καλλωπισμού των ανδρών. Οι γυναίκες εξακολουθούσαν να απολαμβάνουν τις υπηρεσίες των κομμωτών αποκλειστικά στις οικίες τους. Ο Κωνσταντίνος Παπακωστόπουλος ίδρυσε νέο «Αθηναϊκό Κομμωτήριο» δίπλα από το καφενείο του Μαλάκη στην πλατεία Θέμιδος (Κεντρική πλατεία) [5], οι νεαροί κομμωτές Μάνθος Δίκης και Κωνσταντίνος Μακρυδήμος μετέφεραν την επιχείρησή τους στην οδό Μακεδονίας (σημ. Βενιζέλου), απέναντι από τα καταστήματα ενδυμάτων Πατσουρίδη [6], ενώ ο νεαρός κουρέας Δημήτριος Παπαγεωργούλης άρχισε να διαφημίζει στον Τύπο τις υπηρεσίες που παρείχε η επιχείρησή του υπό την επωνυμία «Η Βιολέτα», στην οδό Μακεδονίας [7].
Στη συνεδρίαση της 22ας Ιανουαρίου 1907 (εκλογές μελών του Διοικητικού Συμβουλίου), πρόεδρος επανεξελέγη ο Κωνσταντίνος Χαρίτου, ενώ ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης εκλέχθηκε αντιπρόεδρος [8]. Στη συνεδρίαση όμως αυτή «πολλά τα έκτροπα, τα ανάρμοστα και τα πλημμελή συνέβησαν». Πολλά από τα μέλη ζήτησαν τη συνδρομή της Αστυνομίας και των υπηρεσιών του Δήμου «όπως προληφθή ούτως η αναγκαίως μέλλουσα να επέλθη μετ’ ου πολύ, ένεκα των λόγων τούτων, διάλυσις του σωματείου», ενώ με απόφαση του Νομάρχη ακυρώθηκαν οι διαδικασίες των εκλογών [9]. Ο Θρασύβουλος Μακρής, εκδότης της εφημερίδας «Μικρά» και προσωπικός φίλος του Κωνσταντίνου Χαρίτου, προσπάθησε να διαψεύσει τα δημοσιεύματα της εφημερίδας που εξέδιδε ο Μιχαήλ Τσόγκας (Σάλπιγξ), αλλά χωρίς αποτέλεσμα [10]. Ως κύριος λόγος των επεισοδίων που συνέβησαν αναφέρονται τόσο η απροθυμία των μελών του σωματείου να καταβάλλουν τις ετήσιες συνδρομές τους, όσο και οι αντιδράσεις στις μοντέρνες ιδέες και στις εκσυγχρονιστικές τάσεις των νεαρών κομμωτών που οδηγούσαν τα παραδοσιακά «μπαρμπέρικα» της Λάρισας σε μαρασμό και αχρηστία.
Στις αρχαιρεσίες της επόμενης χρονιάς (Ιανουάριος 1908), πρόεδρος του σωματείου εξελέγη ο Κωνσταντίνος Δερματίδης, ενώ ο Κωνσταντίνος Χαρίτου εκλέχθηκε αντιπρόεδρος [11]. Μεταξύ των συμβούλων εντύπωση προκάλεσε η εκλογή του Ιωάννη Φωκά, παλαιού προέδρου ενός σωματείου των κουρέων της Λάρισας που είχε ιδρυθεί το 1890 αλλά διαλύθηκε λίγο αργότερα [12]. Οι εκλογές αυτές ακυρώθηκαν και επαναλήφθηκαν τον Μάιο του ιδίου έτους (1908) στις οποίες ο Κωνσταντίνος Χαρίτου δεν εκλέχθηκε ούτε ως σύμβουλος [13].
Από τη μελέτη των δημοσιευμάτων του τοπικού Τύπου και των συμβολαιογραφικών αρχείων (Γενικά Αρχεία του Κράτους, Αρχεία Νομού Λάρισας) διαπιστώνουμε ότι το σωματείο «Αδελφότης Κουρέων Λαρίσσης», παρά τα προβλήματα που κατά καιρούς αντιμετώπισε, συνέχισε τη λειτουργία του και τα επόμενα χρόνια. Αυτό όμως που μας προκαλεί εντύπωση και διερευνάται, είναι η παντελής απουσία του ονόματος του Κωνσταντίνου Χαρίτου από τα δρώμενα του σωματείου. Υποψιαζόμαστε ότι τρία τινά πρέπει να συμβαίνουν. Ή ο Κωνσταντίνος Χαρίτου αποστασιοποιήθηκε από τα διοικητικά του σωματείου και παρέμεινε έκτοτε ως απλό μέλος, ή δραστηριοποιήθηκε σε άλλη πόλη, ή ενδεχομένως να απεβίωσε. Η περαιτέρω έρευνα θα αποδείξει το σωστό ή το λάθος των συλλογισμών μας.

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
[1]. Μικρά (Λάρισα), φ. 28/178 (29 Ιανουαρίου 1906).
[2]. Νικόλαος Παπαθεοδώρου, «Νικόλαος Αργυρόπουλος-Αγγελική Σκόδρα, ένα άγνωστο ζευγάρι», Larissanet (Λάρισα), 15 Ιουλίου 2016.
[3]. Μικρά (Λάρισα), φ. 51/201 (23 Απριλίου 1906).
[4]. Μικρά (Λάρισα), φ. 60/210 (24 Μαΐου 1906)
[5]. Μικρά (Λάρισα), φ. 59/209 (20 Μαΐου 1906).
[6]. Μικρά (Λάρισα), φ. 90/240 (14 Σεπτεμβρίου 1906).
[7]. Μικρά (Λάρισα), φ. 258 (3 Δεκεμβρίου 1906).
[8]. Ως σύμβουλοι εκλέχθηκαν οι: Α. Γεωργόπουλος, Β. Κωσταρέλλος, Γ. Παναγιωτόπουλος, Δ. Κασλάρης, Δ. Παπαγεωργούλης, Δ. Τζιτζέλης, Κ. Ζιάκας, Κ. Κόγιας, Λ. Νιόβας και Π. Χαλήμαγας. Βλ. Μικρά (Λάρισα), φ. 271 (24 Ιανουαρίου 1907).
[9]. Σάλπιγξ (Λάρισα), φ. 874 (28 Ιανουαρίου 1907).
[10]. Μικρά (Λάρισα), φ. 273 (1 Φεβρουαρίου 1907).
[11]. Μικρά (Λάρισα), φ. 4/356 (20 Ιανουαρίου 1908).
[12]. Τον Φεβρουάριο του 1890 είχε συσταθεί στη Λάρισα το «Σωματείον Κουρέων Λαρίσσης» με πρόεδρο τον Ιωάννη Φωκά, ταμία τον Θ. Μητάκο και γραμματέα τον Νικ. Ασημακόπουλο. Το σωματείο όμως αυτό δεν κατόρθωσε να ανταποκριθεί και να επιλύσει τυχόν προβλήματα του κλάδου και σταδιακά διαλύθηκε. Βλ. Σάλπιγξ (Λάρισα), φ. 20 (14 Φεβρουαρίου 1890). Ευχαριστώ θερμά τον συλλέκτη και φίλο Θανάση Μπετχαβέ για την επισήμανση.
[13]. Εκλέχθηκαν οι Κωνσταντίνος Λαγός (πρόεδρος), Θεόδωρος Κολοκοτρώνης (αντιπρόεδρος) και Βασίλειος Κωσταρέλλος (γραμματεύς). Βλ. Μικρά (Λάρισα), φ. 23/77 (6 Ιουνίου 1908).