Ας δούμε όμως και τις συνέπειές του εκτός από τη μη κατανοητή για μένα στάγδην εκτροπή. Πώς μπορεί να δικαιολογηθεί η μετατροπή αρδευόμενων σε ξηρικές καλλιέργειες στη Θεσσαλία; Ποιος, γιατί και πώς μπορεί να επιβάλει αυτή τη φτωχοποίηση στους πολίτες. Με τι κόστος και σε πόσο χρόνο μπορεί να βελτιωθεί ο υπόγειος υδροφορέας της κεντρικής και δυτικής Θεσσαλίας. Εξοικονομείται ή όχι κόστος και χρόνος με εκτροπή 600 εκ. μ3/έτος από τον Αχελώο; Αν και πόσο εξυπηρετεί την εθνική ωφέλεια η μεταφορά 250 εκ. μ3/ έτος. Η κ. Σακελλαροπούλου που εισηγήθηκε την έκδοση της πλειοψηφικής πλην καθηλωτικής απόφασης 26/2014 εναντίον της εκτροπής, μεταξύ των επιχειρημάτων της (που δεν έπεισαν την ισχυρή μειοψηφία της Ολομέλειας) προέβαλε και το εξής: Αφού τόσο πολύ μειώνονται με το ΣΔΛΑΠ οι ποσότητες του εκτρεπόμενου νερού, η ωφέλεια που θα προκύψει στη Θεσσαλία είναι ελάχιστη και πάντως μικρότερη από τη βλάβη στο περιβάλλον της περιοχής της εκτροπής και στη βιώσιμη ανάπτυξη (παρ.14 της απόφασης). Είναι έτσι ή όχι; Πού να γνώριζε βέβαια η κ. εισηγήτρια και το ΣτΕ το ύστερο κατόρθωμα του κ. Φάμελλου, που έδωσε εντολή στους μελετητές του ΣΔΛΑΠ του 2017 να αφαιρέσουν από τη μελέτη την εκτροπή. Έτσι εκπονήθηκε το φαμέλλειο ΣΔΛΑΠ που απέκλειε την οποιαδήποτε μεταφορά νερού από τον Αχελώο και που ασμένως αποδέχτηκε ο Δήμος Λαρισαίων στον προγραμματισμό της μελλοντικής ύδρευσης της Λάρισας. Τέτοια πράγματα έχουν συμβεί και αναγραφεί, δεν είναι τα μόνα, αποτελούν δε ειδικότερη έκφραση του γενικότερου φαινομένου του εξουσιαστικού η μη νεοελληνικού τραγέλαφου.
Η απόφαση 26/2014 ασχολήθηκε εκτεταμένα και σε πολλές σελίδες με μία, ας τη γράψω, «αντιμελέτη», που παρήγγειλε για λογαριασμό της η αναπτυξιακή εταιρεία Αιτωλοακαρνανίας του Δήμου Αγρινίου και που έχει τον τίτλο «Μελέτη για την αξιολόγηση του σχεδίου εκτροπής στη Θεσσαλική πεδιάδα».Τη μελέτη λοιπόν αυτή (σ.σ. «είπατε εκτροπή; Όχι βέβαια») η απόφαση του 2014 την καταχωρεί σε μεγάλο μέρος της και την ενσωματώνει στο σκεπτικό της . Η «μελέτη» από μια πρώτη ματιά κινείται σε εικονική πραγματικότητα. Λες και πρόκειται για έργο, που σχεδιάζεται για το μέλλον και όχι για μισοτελειωμένο εδώ και δεκαετίες. Θυμίζει το ερωτηματολόγιο του ΣτΕ από το 2009 (απόφ. 3053/09) προς το Δικαστήριο της Ε.Ε., που έγραφε για «σχεδιαζόμενο» έργο στον άνω Αχελώο, παρότι τότε, δηλ. το 2009, ήταν κατά 70% κατασκευασμένο. Είχα και τότε απορήσει. Αν και διαβάζοντας τα 14 ερωτήματα της απόφασης προς του Δ.Ε.Ε. είδα, πως όλα κατέτειναν, στο να υπάρξει απάντηση εναντίον της εκτροπής στο «σχεδιαζόμενο» έργο. Το Δ.Ε.Ε. όμως έκρινε, πως η εκτροπή είναι εφικτή. Αυτό επισήμανε στην Ολομέλεια του 2014 η μειοψηφία και η άποψή της καταχωρήθηκε στο κείμενο της απόφασης. Θα χρειαζόταν χώρος, που δεν διατίθεται, και χρόνος που δεν υπάρχει, για να πληροφορηθεί κάποιος, γιατί συμβαίνουν, όσα συμβαίνουν στο έργο του Αχελώου, και πόσο «συγκινούν» οι παραδοξολογίες την Κοινότητα των Ελλήνων. Ας δούμε μερικά επιχειρήματα της μελέτης των Ακαρνάνων, που αντιγράφονται και κατά πολύ θεμελιώνουν την απόφαση του Σ.τ.Ε.
«Η θέση των έργων χρησιμοποιείται από τα όρνια», ενώ « θα διαταραχθούν οι φυσικές ισορροπίες από μηχανήματα, διέλευση οχημάτων, και απορρίψεις αδρανών υλικών». Εξ άλλου «τα μεγάλα αρπακτικά όπως ο ασπρομάρης (σ.σ. το ορθό είναι άσπροπάρης σπιζαετός, που υπάρχει περισσότερο σε λίμνες), το όρνιο ( σ.σ. δεν είναι ιδιαίτερο πτηνό) ο χρυσαετός, ο σπιζαετός, ο φιδαετός ( σ.σ. όλα αυτά είναι όρνια) θα πληγούν σοβαρά από τις εργασίες κατασκευής των έργων κεφαλής, από τη μείωση των εκτάσεων τροφοδοσίας, φωλεάσματος και ανάπαυσης από τη μείωση της διαθέσιμης τροφής».
20.1.2022 αργά το βράδυ.} Είναι πολλά της «μελέτης» της αναπτυξιακής εταιρείας (Μ.Κ.Ο.) Αιτωλοακαρνανίας του 2004, που θα ήθελα να μοιραστώ με τον αναγνώστη. Παίρνω μόνον από την απόφαση μια τυχαία παράγραφο: «Οι δυσμενείς επιπτώσεις των έργων θα αλλοιώσουν τους χώρους γύρω από το φράγμα και τη σήραγγα εκτροπής» . Αυτά όμως έχουν κατασκευαστεί, αν και δεν έχουν τελειοποιηθεί, 20 χρόνια πριν το ’14, ώστε να προβάλλονται το '14 ως επιχείρημα για τη... μη κατασκευή του φράγματος και της σήραγγας που ήταν κατασκευασμένα.! Στη συνέχεια: «Θα υπάρξει αλλοίωση της κοίτης από τη διέλευση οχημάτων, όπως και την απόρριψη προϊόντων εκσκαφής, την καταστροφή των αργιλικών δέλτα κοντά στον οικισμό του Αγίου Βασιλείου για απόληψη αργίλου, την αύξηση των ρύπων της ατμόσφαιρας από σκόνη και καυσαέρια και τη μεταβολή της υπόγειας στάθμης των υδάτων κατάντη του φράγματος». Ολα αυτά τα ...κακά πράγματα είχαν συντελεστεί εδώ και δύο 10ετίες πριν το ΣτΕ εκδώσει την 26/2014 απόφασή του. Και επιγραμματικά: «Η κατασκευή και η λειτουργία του φράγματος Συκιάς θα επιφέρει μία ισχυρή, μη αναστρέψιμη και δυσχερέστατα αντισταθμιζόμενη με άλλες μεθόδους τοπιολογική επίπτωση. Θα κατακλυστούν μέρη, που αποτελούν ένα ενδιαφέρον ορεινό τοπίο με κύριο χαρακτηριστικό τις δεσπόζουσες επί της μισγαγγείας (σ.σ. εδώ χρειάζομαι λεξικό) των υδρορευμάτων εντυπωσιακές πλαγιές με μεγάλες κλίσεις». Σοβαρά τώρα; Το λεηλατημένο τοπίο από τα καθηλωμενα έργα, που έχει καθηλώσει το ΣτΕ, αποτελεί ενδιαφέρον σήμερα τοπίο, που πρέπει να διαφυλαχτεί, και οι λίμνες-υδροβιότοποι που θα το αποκαταστήσουν δεν είναι; Διαβάζοντας τις πολλές σελίδες της απόφασης 26/2014 του ΣτΕ, που υιοθετεί σε πολυσέλιδη αντιγραφή της τη μελέτη των Ακαρνάνων, έμαθα και για τα είδη της ιχθυοπανίδας, που θα θιγεί από τα έργα του. Εμαθα για τη saleria fluviatilis,το barhus albenikus,το barhus peloponnesius,τον lenciskus if svallize και το salmon trutta.* Ολα αυτά ένα προς ένα στην πολυσέλιδη 21η παράγραφο. Εψαξα σελίδα-σελίδα την απόφαση να βρώ και κάτι για την απειλούμενη ερημοποίηση εκατομμυρίων στρεμμάτων στην κεντρική και ανατολική Θεσσαλία, τα εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ που έχουν δαπανηθεί μέχρι τώρα, τα ανασκαμμένα από δεκαετίες βουνά στις περιοχές των έργων, την έτοιμη και απαξιούμενη ΥΗ μονάδα στη Μεσοχώρα, τη μέχρι τώρα ζημιά της ΔΕΗ από την εγκατάλειψη μόνον του σταθμού της Μεσοχώρας, που η ίδια η ΔΕΗ την υπολογίζει σε πάνω από 1 δισ. ευρώ, την απειλούμενη έμφραξη της σήραγγας των 7 χιλιομέτρων που ρέει προσωρινά ο Αχελώος στην περιοχή της Μεσοχώρας, στις αντλήσεις υφάλμυρων νερών από τα 300 μέτρα στη Θεσσαλία, τις ακραία πλεονασματικές σε νερά περιοχές στα διαμερίσματα Αρτας και Αιτωλοακαρνανίας, την υποστήριξη του Ευρωδικαστηρίου στην εκτροπή και τόσα άλλα. Τίποτα. Εκκωφαντική σιωπή. Τελειώνοντας το διάβασμα βραδινές ώρες σκέφτηκα, πως ήταν ώρα για ταινία στο Netflix. Κατέληξα στο Jurasik Park.
* α) Η ορθή ονομασία του «barhus» είναι barbus albenikus, και υπάρχει μόνον στην Τριχωνίδα λίμνη. Πουθενά αλλού. β) Η ορθή ονομασία του « salmos» είναι salmo trutta (η πέστροφα) και κατά τη διεθνή ένωση προστασίας της φύσης (iucn)υπάρχει σε υπεραφθονία, ώστε να χαρακτηρίζεται παράσιτο. γ) Η ορθή ονομασία της «saleria» είναι salaria fluviatilis και ενδημεί στο Αλγέρι, στο Μαρόκο, αλλά και σε όλες τις χώρες της νότιας Ευρώπης με ευρύτατη διάδοση. δ) Η barbus peloponnesius ενδημεί στον Δούναβη και δεν θεωρείται κατά την iucn απειλούμενο είδος. ε) Ο lenkiscus.if svallize αποτελεί ανύπαρκτο είδος και προφανώς κάποιο άλλο είδος ψαριού εννοούν οι σχολιαστές της ακαρνανικής ΜΚΟ. Οταν πάντως ανώτατο Δικαστήριο υιοθετεί ανακριβή πράγματα και καθηλώνει με αυτά (ακόμα και αν ήταν ορθά) εθνικής σημασίας εγχείρημα, είναι μάλλον βλαπτικό του κύρους του.