Ήταν εκείνος άλλωστε που ενοποίησε τα τηλεφωνικά κέντρα της Λάρισας και γι’ αυτό τιμήθηκε από τον ΟΤΕ πριν από μισό αιώνα περίπου. Μ’ αυτήν τη μικρή του εφεύρεση έδειξε τον δρόμο για την ενοποίηση των τηλεφωνικών κέντρων σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη απ’ όλη την Ελλάδα. Τόσο απλά.
«Για να φτάσουμε στο 11888 δηλαδή, που είναι σήμερα η τελική του μορφή» αναλαμβάνει να το εξηγήσει καλύτερα για να το κατανοήσουμε, καθώς βγάζει χαρτιά και χαρτάκια, θέλοντας να αποδείξει εγγράφως τα λεγόμενά του.
Ο κ. Στέφανος Παπαγεωργίου γεννήθηκε το 1938 σε μια Λάρισα πολύ διαφορετική. Τελείωσε το 2ο Γυμνάσιο Λάρισας το 1960 και πήγε στη διάσημη τότε Σχολή του Γουμενόπουλου για ηλεκτρολόγος. Αφού τελείωσε, έπιασε δουλειά στον ΟΤΕ ως τεχνικός. Σε μια περίοδο που υπήρχαν 23 μεταλλάκτες και 65 τηλεφωνήτριες η ζήτηση για τεχνικούς ήταν πολλαπλάσια. Σε χρόνια που συνεχώς ο κλάδος άρχιζε να γεμίζει με αστικά και μικροαστικά κέντρα, των 100, 200, 300, 1.000 και 10.000 νούμερων, οι ανάγκες για νέες ανακαλύψεις ήταν διαρκείς.
«Ήταν η εποχή που έγιναν κάποια μικρά τέτοια κέντρα σε Λιβάδι, Καρυά, Δεσκάτη, Τσαριτσάνη, τα οποία και συνδέονταν με την Ελασσόνα. Η Ελασσόνα στις 10 το βράδυ όμως έκλεινε το Κέντρο και δεν είχε καμία επαφή με την υπόλοιπη Ελλάδα, αφού το Κέντρο δεν μπορούσε να έχει σύνδεση με τη Λάρισα. Το ίδιο και Φάρσαλα, Τύρναβος» εξηγεί ο κ. Στέφανος.
«Κάνω ένα σχέδιο για μεταγωγή των γραμμών αναγγελίας της Ελασσόνας με τέσσερις μεταλλάκτες και τα μεταφέρω στη Λάρισα. Είχα έναν μεταγωγικό διακόπτη που είχε πολλές επαφές. Μία τη γύριζα στην Ελασσόνα και μία στη Λάρισα τα βράδια». Αυτό με απλά λόγια, όπως εξηγεί, έδινε τη δυνατότητα να μη διακόπτεται ποτέ το δίκτυο. Αφού ξεκίνησε δοκιμαστικά με τον Τύρναβο, το πέτυχε στην Ελασσόνα και μετά έγιναν και τα Φάρσαλα. «Ο ΟΤΕ αναγνώρισε την προσπάθειά μου αυτήν και μου έδωσε εύφημη μνεία με αποδοχές μισό μισθό για την εποχή. Εν συνεχεία το 1976 βλέποντας πως συμφέρει, έκλεισαν τα κέντρα αυτά και μεταφέρθηκαν οι αναγγελίες μονίμως στη Λάρισα. Αυτό άρχισε να γίνεται σε όλη την Ελλάδα και οι τηλεφωνήτριες από τα μικρά κέντρα έρχονταν στα μεγάλα. Εν τέλει το αμέσως επόμενο διάστημα ο ΟΤΕ αποφασίζει να μεταφέρει όλη την Ελλάδα σε δύο τηλεφωνικά κέντρα. Στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη. Με βάση αυτήν την εφεύρεση οδηγηθήκαμε και στο σημερινό 11888» υποστηρίζει ο κ. Στέφανος, καθώς κραδαίνει τα σχέδιά του που τον γυρίζουν πολλά χρόνια πίσω.
Βγήκε στη σύνταξη το 1995, αλλά μέχρι τότε κατάφερε να επιβραβευτεί και άλλες δύο φορές από τον Οργανισμό Τηλεπικοινωνιών Ελλάδας.
Η μία για την τοποθέτηση μετρητή στα τηλεφωνεία της εποχής, όπως θυμάται. «Έπαιρνες τηλέφωνο από το τηλεφωνείο και δεν είχαν μετρητή. Όσο ήθελε ο πράκτορας σε έβαζε. Εγώ σκέφτηκα τη λύση για να μπει ο μετρητής για να είναι δίκαιη η χρέωση». Ασχολήθηκε με το θέμα και όταν είπε στον προϊστάμενο του πως το βρήκε, δεν τον πίστεψε. «Του είπα πως αν δεν το φτιάξω, δεν θα πάρω το εκτός έδρας» και κάπως έτσι πήγε στον Αγιόκαμπο που ήταν τηλεφωνείο του χωριού. «Πριν την εφεύρεση χρέωναν με βάση το ρολόι και την απόσταση. Με την ανακάλυψη έγραφε αυτόματα τη χρέωση στο τέλος ό,τι έλεγε ο μετρητής. Ο Αγιόκαμπος έπιανε κάποια λεφτά τον μήνα και μετά τον μετρητή πολλαπλάσια χρήματα» θυμάται και ισχυρίζεται πως έπειτα αυτός ο μετρητής πήγε σε όλη την Ελλάδα και το κέρδος του ΟΤΕ ήταν μεγάλο.
Η τρίτη του βράβευση σχετίζεται με μια μετατροπή αναλογικών χειροκίνητων τηλεφώνων από το χωριό των Αγίων Αναργύρων το 1981, σε τηλέφωνα αυτόματα με αριθμό Λαρίσης, κάτι που στη συνέχεια αντιγράφηκε σε πολλές άλλες περιοχές.

Του Κώστα Γκιάστα
Φωτ.: Αλ. Παπαγεωργίου