Ο «Αίολος» σχεδιάστηκε για να δημιουργήσει τους πρώτους τρισδιάστατους χάρτες ανέμων ανά τη Γη, ωστόσο το πρόγραμμα έχανε τη μία προθεσμία μετά την άλλη, καθώς οι μηχανικοί προσπαθούσαν να κάνουν την τεχνολογία που βρίσκεται στην «καρδιά» του – ένα σύστημα υπεριωδών λέιζερ- να λειτουργεί για αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα έτσι ώστε να αξίζει τον κόπο η αποστολή. Παρά τη μεγάλη καθυστέρηση πάντως, ο ΕΟΔ εκφράζει την περηφάνειά του που κατάφερε να ξεπεράσει τα προβλήματα.

Από τη θέση του, 320 χλμ πάνω από τον πλανήτη, το λέιζερ θα παρακολουθεί την κίνηση μορίων και μικροσκοπικών σωματιδίων για να διαπιστώνει την ταχύτητα και κατεύθυνση του ανέμου: Αυτό που θα κάνει ο «Αίολος» θα είναι να ρίχνει λέιζερ που θα διαπερνά την ατμόσφαιρα και να μετρά το σήμα επιστροφής, επιτρέποντας σημαντική πρόοδο -όπως ελπίζεται- ως προς τη δημιουργία μετεωρολογικών μοντέλων, ειδικά για μεσοπρόθεσμες (λίγων ημερών) προγνώσεις, και γενικότερα αλλάζοντας τα δεδομένα στη μετεωρολογία και ανοίγοντας τον δρόμο για μια πιθανή νέα γενιά μετεωρολογικών δορυφόρων με λέιζερ. Γενικότερα, στόχος του «Αιόλου» είναι να δημιουργήσει μια πραγματικά παγκόσμια εικόνα όσον αφορά στο τι κάνουν οι άνεμοι στη Γη, από την επιφάνεια του πλανήτη στην τροπόσφαιρα και την στρατόσφαιρα.

Οι μηχανικοί του προγράμματος φιλοδοξούν πως το υπεριώδες λέιζερ θα λειτουργήσει όπως πρέπει, καθώς πρόσφατα τοποθέτησαν τον – ολοκληρωμένο πλέον- δορυφόρο σε ειδικό θάλαμο δοκιμών για έξι μήνες, προσομοιώντας τις συνθήκες που θα συναντήσει σε τροχιά. Το σύστημα πέρασε επιτυχώς τις δοκιμές.