συμφωνήσουν ... 272 κυβερνήσεις, πότε οι Επιτροπές και η Κομισιόν, φέξε μου και γλίστρησα αγαπημένη...

Μαντάρα
* «ΚΑΛΑ ε, αυτά μόνο στην Ευρώπη γίνονται...»
Με τη φράση αυτή θα αντικαταστήσουμε μου φαίνεται, όπως πάει το πράγμα, το εθνικό μας κλισέ ότι «αυτά μόνο στην Ελλάδα γίνονται».
Διότι τόσο .... μαντάρα με το εμβόλιο που τα έκαναν οι υπεύθυνοι της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ούτε στην Ελλάδα...
(Και δεν θέλω ειρωνείες περί Ουγκάντα ε; Γιατί ... κοντά σιμά είν’ η Ουγκάντα).

Στις τάξεις ξανά
* ΜΕΤΑ φόβου ιού, πίστεως και αγάπης ανοίγουν σήμερα, Γυμνάσια και Λύκεια. Ήταν κλειστά για τρεις μήνες!
Αναμφιβόλως, μια καλή αποσυμπίεση. Γιατί, όπως λένε και οι καθηγητές που παρείχαν τηλεκπαίδευση, ειδικά το τελευταίο διάστημα ήταν δραματικό για παιδιά αυτής της ηλικίας. Σχεδόν είχαν ... παραιτηθεί και δεν παρακολουθούσαν. Δεν είναι δα και εύκολο να κάθεσαι τόσο καιρό, κάθε μέρα, έξι ώρες, πίσω από μία οθόνη- χώρια τα απογευματινά φροντιστήρια. Αν πεις δε για τα εξ αποστάσεως διαγωνίσματα, αποδείχθηκαν μία διαδικασία ιδιαίτερα επώδυνη για εφήβους...
Καλή επιστροφή. Και μακάρι να μην τους ξανακλείσουν...

Κατάρρευση
* ΕΚΕΙ όμως που το σύστημα της τηλεκπαίδευσης σχεδόν ... «κατέρρευσε» ήταν στη Γ’ Λυκείου. Αποτελεί κοινό μυστικό ότι οι τελειόφοιτοι, ειδικά στα δευτερεύοντα μαθήματα απλά ... συνδέονταν με το σύστημα (ίσα -ίσα να μην παίρνουν απουσίες). Στη συνέχεια, άνοιγαν νέο παράθυρο και παρακολουθούσαν το εξ αποστάσεως μάθημα του Φροντιστηρίου. Βγάλε άκρη...

Χωρίς λογική
* ΔΙΑΔΗΛΩΣΑΝ κατά της Κεραμέως τρεις χιλιάδες φοιτητές και «φοιτητές» στην Αθήνα αγνοώντας τις απαγορεύσεις για την πανδημία. Απαράδεκτο βέβαια. «Η νεολαία έσπασε τον αυταρχισμό της ΝΔ» δήλωσε σε χθεσινό κυριακάτικο φύλλο πρώην υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ Νίκος Παππάς. Αλήθεια, θεωρεί ο κ. Παππάς πως αυτό πιστεύει ο ελληνικός λαός; Τόσο αποκομμένοι πια από την κοινή λογική μερικοί στον ΣΥΡΙΖΑ;

Παρενοχλήσεις (1)
* ΠΑΕΙ να ξεφύγει πια η υπόθεση των σεξουαλικών (και όχι μόνο) παρενοχλήσεων ...
Κιμούληδες, Σπυρόπουλοι, και λοιποί εθνικοί μας «γόητες» στο στόχαστρο.
Όπως παντού, έτσι και στην Ελλάδα, έγινε μια καταγγελία η οποία εξελίσσεται σε... τσουνάμι. Γιατί, δυστυχώς έτσι είναι... Σε χώρους δουλειάς αλλά κι εκτός αυτών, όλοι λίγο πολύ φλερτάρουν, όλο και κάποιο αρσενικό θα την «πέσει» σ’ ένα θηλυκό και πολλές φορές το πράγμα παρεκτρέπεται.
Έτσι κι αποφασίσουν να μιλήσουν όλες αυτές οι καθημερινές Ελληνίδες της διπλανής μας πόρτας, δεν θα μείνει τίποτε όρθιο.
Κι όπως λέει και ένα λαϊκόν άσμα, από αυτά τα «σοφά» που «βγαίνουν από τη ζωή» :
«Αν είχανε φωνή οι γκαρσονιέρες, θα πέφταν σαν ξερόφυλλα οι βέρες...

Παρενοχλήσεις (2)
* ΚΑΙ άντρες βέβαια υπέστησαν σεξουαλική παρενόχληση...
Αλλά δύσκολα, πολύ δύσκολα, θα βγει κανένας να μιλήσει. Και τι να πει; Ότι του... αλλά δεν ...; Θα πέσει στη χλεύη των λοιπών αρσενικών, που δεν αντιλαμβάνονται και πολύ το ευαίσθητον του πράγματος. Κι έτσι το καταπίνουν... Είπαμε ότι έχουμε κάνει προόδους οι σύγχρονες κοινωνίες, αλλά ... όχι και τόσο μεγάλες.

Αρχαία ιστορία
* Η ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗ παρενόχληση - σχολίαζαν στην αντροπαρέα- είναι μια πανάρχαια υπόθεση.
Όχι πες, μου, ξέρεις εσύ τι παίχτηκε τότε με τους Πρωτόπλαστους στον Παράδεισο;
Τι ήτο η Εύα; Μια αθώα κορασίς ήτο...Μετά ... ενεφανίσθη ο ... όφις κ.λπ. κ.λπ.

Ταλαιπωρία
* ΕΙΝΑΙ κάτοικος κέντρου, έχει μονίμως στο παρμπρίζ την ειδική Κάρτα Στάθμευσης.
Πετάχτηκε ένα πρωί για ένα δεκάλεπτο στον Δήμο να παραδώσει την παλιά και να πάρει νέα, αλλά στο μεταξύ ... τον έγραψαν. Γκαντεμιά; Προφανώς.
Αλλά η μεγαλύτερη ατυχία ήταν μετά. Από τη Δημοτική Αστυνομία του είπαν να κάνει ένσταση μέσω της ηλεκτρονικής πλατφόρμας του Δήμου. Και πέρασε ο άμοιρος ... όλο το πρωί να παιδεύεται να κάνει την ένσταση και να ... «φορτώνει» ένα σωρό δικαιολογητικά που έπρεπε να σκανάρει (και δεν έχουμε όλοι σκάνερ).
Και ρωτά αρμοδίως: Γιατί δεν είναι αρκετό ένα απλό μέηλ με το οποίο να αναφέρει όλα τα στοιχεία του και τον αριθμό της Κάρτας ώστε να σβηστεί το πρόστιμο; Μας ταλαιπωρεί κάθε μέρα τόσο πολύ η ηλεκτρονική γραφειοκρατία των Υπουργείων, πρέπει να μας ταλαιπωρεί και ο Δήμος; Λυπηθείτε μας πια, βαρέσαμε μπιέλα!
(Κύριε δήμαρχε, νομίζουμε ότι χρειάζεται μια γερή παρέμβασή σας...
Η σελίδα του Δήμου είναι εξαιρετικά περίπλοκη σε ορισμένα απλά θέματα... ).

Η «παράκαμψη» Φαρσάλων, ο Τζέλλας
και οι διαμαρτυρόμενοι κοινοτάρχες
*Ικανοποίηση επικρατεί στους θεσσαλικούς φορείς για τις εξαγγελίες του πρωθυπουργού Κυρ. Μητσοτάκη από Τρίκαλα και Καρδίτσα τόσο για τον αυτοκινητόδρομο Ε-65, όσο και για το φράγμα της Μεσοχώρας. Απόδειξη της κερδισμένης Θεσσαλίας αποτελεί η ανακοίνωση που εξέδωσε το Δίκτυο «Μεσοχώρα - Αχελώος SOS», σχετικά με το ΥΗΕ στη Μεσοχώρα (βλ. σελ. 9).
* Ο περιφερειάρχης Θεσσαλίας, Κώστας Αγοραστός, ήταν ο μοναδικός Λαρισαίος που συνόδευσε τον πρωθυπουργό στη σαββατιάτικη εξόρμησή του στη Δυτική Θεσσαλία. Αν και αρκετοί βουλευτές των νόμων Λάρισας και Μαγνησίας επιθυμούσαν να παραστούν στο πλευρό του πρωθυπουργού, εν τούτοις οι οδηγίες από το Μαξίμου ήταν σαφείς: Λόγω πανδημίας και αποφυγής συγχρωτισμού θα παρίσταντο μόνο οι τελείως απαραίτητοι. Τελικά ο πρωθυπουργός δεν επισκέφτηκε τα Φάρσαλα, αν και είχε δημιουργηθεί μία τέτοια προσδοκία την Παρασκευή, ούτε διανυκτέρευσε στη Λίμνη Πλαστήρα. Μετά τα Τρίκαλα και την Καρδίτσα, το μεσημέρι βρέθηκε στο εργοτάξιο της Ξυνιάδας για τον Ε-65 και λίγο πριν βραδιάσει, επέστρεψε στην πρωτεύουσα.
* Ολιγόλεπτη συνάντηση με τα μέλη της ΕΟΑΣ Καρδίτσας και πιο συγκεκριμένα τον πρόεδρο Κώστα Τζέλλα και τον γραμματέα Σωτήρη Γιαννακό είχε ο πρωθυπουργός την ώρα που κατευθυνόταν στο ξενοδοχείο Κιέριον για τη σύσκεψη. Οι δύο αγροτοσυνδικαλιστές του υπενθύμισαν την προεκλογική του εξαγγελία από τη Λάρισα, τον Μάιο του 2019 για φθηνό αγροτικό πετρέλαιο, με τον Κυρ. Μητσοτάκη να απαντά ότι δεν το έχει ξεχάσει. Σχετικά με τα υπόλοιπα θέματα που σχετίζονται με τις αποζημιώσεις του ΕΛΓΑ από τον «Ιανό» και τις χαμηλές τιμές των προϊόντων, τους παρέπεμψε στον υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης, Σπήλιο Λιβανό, ο οποίος τον συνόδευε.
* «Μη μας καταργήσετε πρόεδρε, έχουμε όρεξη για δουλειά, δώστε μας τη δύναμη να αποδείξουμε ότι είμαστε καλύτεροι» ήταν τα λόγια του προέδρου της Τ.Κ. Αμπελοχωρίου, Σάκη Νικογιάννη, στο σύντομο τετ-α-τετ που είχε το πρωί με τον πρωθυπουργό, στο Μουσείο Τσιτσάνη. Ο νεαρός πρόεδρος παρέδωσε στον Κυριάκο Μητσοτάκη την επιστολή που υπογράφουν οι πρόεδροι από 824 κοινότητες, με την οποία ζητούν να μην καταργηθεί η εκλογή προέδρου των Τοπικών Κοινοτήτων με ξεχωριστή κάλπη.                        

Γ.Ρ.

Ο δρόμος

Στο σπίτι, την ώρα των ειδήσεων, όλοι έβλεπαν Κυριάκο Μητσοτάκη να περιφέρεται στα εργοτάξια των Τρικάλων. Στητός, ανέμελος και μοδάτος, με σινιέ φουτεράκι, επιθεωρούσε τα έργα του νέου αυτοκινητόδρομου «Ε-65». Και μοναχά εγώ άκουγα μέσα μου τη θυμωμένη φωνή της μάνας μου, «παλιόδρομε, θα μου ξυπνήσεις το παιδί»!
Η ατάκα αυτή της Αλίκης «έπαιζε» κάθε καλοκαίρι που μας μάζευαν με τον πατέρα μου για την Αβδέλλα, ένα ορεινό βλαχοχώρι της Πίνδου. Τότε, δεν είχε ενδοιασμούς και διλήμματα, εεε, τι λες, να πάμε Πάρο ή Κεφαλονιά; Ή μήπως Σκιάθο;
Αβδέλλα! Ξεκάθαρα, αυτονόητα κι αποφασιστικά. Γι’ αυτό «άντε πασιά μ’», μπες τώρα στ’ αμάξι, την «αμαξάρα μας», κοτζαμάν «Οπελ Καραβάν», ξάπλα στο πορτμπαγκάζ, ανάμεσα σε κούτες, τεντζερέδες και ζαρζαβατικά και αναχώρηση ώρα 4 το πρωί για το χωριό, γιατί ήθελες κάνα εξάρι ώρες ταξίδι. Σε κάνα δίωρο έπιανες Καλαμπάκα κι απ’ εκεί άρχιζαν τα δράματα και της Αλίκης οι οιμωγές και τα «ωιμέ». Άρχιζε ένας δρόμος κακοτράχαλος. Σκληρός χωματόδρομος, πέτρες γιομάτος, σύννεφο η σκόνη. Έτριζε ολόκληρο το «Οπελάκι», γκράγκα γκρούγκα, φώναζε η Αλίκη απελπισμένη κι εγώ έκαμα τάχα πως κοιμόμουνα για να μην στενοχωριέται η μάνα η δόλια. Σιγά να μην... Τσιτωμένο τ’ αυτί, ξάγρυπνο το μάτι, τα πάντα καταγράφονταν.
Η αλήθεια είναι ότι η κατάσταση είχε κάπως βελτιωθεί καθώς η ΜΟΜΑ, μετά από κάμποσες «χριστοπαναγίες» που τους είχε ρίξει ο τότε ΠΕΧΩΔΕ, Καραμανλής ο πρεσβύτερος, είχε πατήσει γκάζι κι ασφαλτόστρωνε παντού δρόμους. Οπότε η Αλίκη δεν έπρεπε να παραπονιέται. Η ίδια μου έχει πει πως, όταν πρωτοπήγε στο χωριό, αρραβωνιασμένη, ταξίδεψε στην καρότσα ενός φορτηγού με κουκούλα από μουσαμά, καθισμένη πάνω σε «χαράλια» (τσουβάλια), με συνταξιδιώτες δέκα -δεκαπέντε ακόμη ανθρώπους, τρεις κατσίκες, έναν απροσδιόριστο αριθμό από κότες κι ένα βουνό από «ντόγκες», «φλοκάτες» κι άλλα κλινοκεπάσματα. Κι ο Γιάννης ο Ντουσίκας, ο φορτηγατζής που εκτελούσε το δρομολόγιο προς το χωριό, σταματούσε κάθε τρεις και λίγο όχι τόσο για τη σωματική ανάγκη των επιβατών, αλλά για το εντελώς φυσιολογικό ξερνοβόλημα των νιόφερτων, γιατί οι παλιοί είχαν συνηθίσει τον «καρσιλαμά». Από την καρότσα σε ... ΙΧ Οπελάκι, μια χαρά ήσουνα τώρα μάνα!
Δεν ήταν οδηγοί αυτοί, ήταν «σοφέρια». Ξέρεις τι θα πει σοφέρι; Το πιάνεις το φορτηγό και το γονατίζεις, το φέρνεις «σφούρλες» επί τόπου. Χαϊδεύεις το τιμόνι σε μια συνομιλία ερωτική κι έχεις το όχημα σένιο, καλογυαλισμένο, στην πένα. Κι ο παππούς ο Ντουσίκας, ο Γιώργης, πατέρας του Γιάννη, ήταν αυτός που, με άλλους μαζί, άνοιξαν τον δρόμο Καλαμπάκας - Γρεβενών. Τον περνάς σήμερα εσύ αεράτα, καβάλα στη δίλιτρη «Μερσεντές» σου ξιπασμένε μου «παλιόβλαχε», μπαίνεις με χίλια στις στροφές και καμαρώνεις, βιάζεσαι να πας στο χωριό, να κάνεις το κομμάτι σου. Να σου πω λοιπόν -όπως το ’παν άλλοι και σε μένα -ότι κάτι Ντουσικαίοι τον άνοιξαν τον δρόμο αυτό, κυριολεκτικά με τα χέρια. Γκασμάδες, τσάπες, φτυάρια ανεβοκατέβαιναν στα ροζιασμένα χέρια των χωριατών που πιάστηκαν μεροκάματο, άιντε, σώστε, φορτώστε, νυχτώσαμε, κατέβαζε τα καντήλια ο Γιώργης που βιαζόταν να μεταφέρει και να αποθέσει τα μπάζα κι όλο και τους πίεζε... Η Ελλάδα του ’50 και του ’60 ίδρωνε... Τα πουκάμισα των αντρών μύριζαν ξινίλα, τα χνώτα σκόρδο, κρεμμύδι που ’τρωγαν στο κολατσιό, αλλά και τσίπουρο που κατέβαζαν με πλαστικά παγούρια, νερό, τάχα μου, αμ’ προχωράει τίποτε με νερό;
Μα αν σε πάω πιο πίσω, θα σου πέσει το σαγόνι. «Το 1948, μου διηγείται η θεία μου η Νίτσα, κάναμε οχτώ μέρες το δρομολόγιο Λάρισα - Γρεβενά. Ο καιρός των τσιγγάνων. Μαθημένη η Ελλάδα του εμφυλίου από δρόμους. Πέντε - πέντε, δέκα - δέκα για ασφάλεια, οι οικογένειες πιάνουν τα παλιά κτηνοτροφικά μονοπάτια και προχωράνε. Σ’ αυτές τις «βλαχόστρατες» άνθρωποι γεννιούνται, και πεθαίνουν. Άνθρωποι ερωτεύονται, γίνονται συνοικέσια, γίνονται συμφωνίες και σχέδια, οι κόρες γίνονται νύφες, οι μανάδες πεθερές. Και από δίπλα τσούρμο τα παιδιά που περπατάνε φορώντας ... «τερλίκια» και «γουρουνοτσάρουχα». Και σαν αρχίζουν και πεινάνε, άιντε πουλί μ’, λίγο ακόμη και φτάνουμε και τότε να δεις εσύ... Θα μάσουμε λάπατα, θα βάλουμε και λίγο ρύζι, και θα φάμε ένα σπανακόρυζο... Μα ένα σπανακόρυζο ...
Καμαρώνει ο Μητσοτάκης... Συνοδεία υπουργών και υπηρεσιακών παραγόντων περπατά ανάμεσα σε κάτι θηριώδεις εκσκαφείς των μεγάλων Κατασκευαστικών Ομίλων που «καταπίνουν» βουνά. Ο νέος αυτοκινητόδρομος θα ενώνει Τρίκαλα με Εγνατία σε μία ώρα και θα πληροί τις πλέον σύγχρονες διεθνείς προδιαγραφές. Θα διαθέτει δύο λωρίδες ανά κατεύθυνση, λωρίδες εκτάκτου ανάγκης (ΛΕΑ) κοιλαδογέφυρες και τούνελ εφοδιασμένα με τα πιο εξελιγμένα ηλεκτρονικά συστήματα. Επί πλέον, στο περιβαλλοντικό του σκέλος, θα είναι απολύτως συμβατός προς την Ευρωπαϊκή Νομοθεσία. Τ’ ακούς μωρέ Ντουσίκα; Συμβατός... Ήσουνα εσύ συμβατός ή κάνατε όλοι του κεφαλιού σας;
Δεν είναι ένας απλός δρόμος ο Ε-65. Είναι η ιστορία και η μετεξέλιξη της ίδιας της Ελλάδας σε μιαν άλλη χώρα, είναι το πέρασμα σε μία νέα εποχή, πολύ διαφορετική. Στην εποχή αυτή δεν χωρούν αναμνήσεις και συναισθηματισμοί Γιώργη μου, προέχει το κέρδος, προέχει ο ανταγωνισμός, η ταχύτητα με την οποία τα χιλιάδες κοντέινερς της κάθε COSCO, θα πιάνουν καθημερινά Ηγουμενίτσα κι από κει Ιταλία.
Στη Λάρισα, οι Βλάχοι χαίρονται... Σε τρία χρόνια είπανε ... Σε τρία χρόνια, θα πιάνουμε τα χωριά μας μέσα σ’ ένα δίωρο! Τς τς τς... - άκου πράματα! Δύο ώρες για Σαμαρίνα, Σμίξη, Δοτσικό, Αβδέλλα, Περιβόλι, Βωβούσα!
Μα θα μείνουν και κάτι ρομαντικοί, ονειροπαρμένοι- σάματις σώνουν ποτέ τα «βλαμμένα»;- που θα πονάνε για το τέλος μιας εποχής και για τα παλιά ταξίδια. Δεν φεύγει απ’ το μυαλό η λαχτάρα να δεις ξανά το χωριό, τον τόπο σου, τον δικό σου κόσμο. Δεν ξεχνιούνται οι ετοιμασίες, ούτε τα κουτιά που ’ταν γεμάτα από γάλα «καρνέισιον» γιατί ρεύμα δεν υπήρχε και τα παιδιά έπρεπε να φάνε σαν σηκώνονταν. Και μετά η αναχώρηση. Πρώτη στάση για καφέ στη Μύκανη. Ανταμώματα. Τσ’ αντάρφράτε; Γκίνι; Άιντε, βάστα και πιάσαμε τα υψώματα των Γρεβενών, περάσαμε τον Βενέτικο, στάση για τις τελευταίες προμήθειες και για αγνό παγωτό στην ασχημούπολη...
Ο «Ε -65», λέει ο κ. πρωθυπουργός στην τηλεόραση, ανοίγει νέες προοπτικές. Χαμογελώ. Δρόμοι καινούργιοι ανοίγονται, δρόμοι παλιοί καταργούνται, τα χνάρια τους σβήνουν. Μα θα υπάρχουν πάντα άνθρωποι που έστω και νοερά θα ταξιδεύουν σαν άλλοτε. Πότε φορτωμένοι στην καρότσα ενός Ντουσίκα, πότε στρωματσάδα στο πορτμπαγκάζ ενός «Όπελ». Θ’ αγναντεύουν τα άδενδρα βουνά των Γρεβενών και τους κιτρινισμένους κάμπους... Με τις καρδιές και τα μάτια ορθάνοιχτα. Και θα ματώνουν...
ΑΛΕΞΗΣ ΚΑΛΕΣΗΣ
alexiskalessis@yahoo.gr