Κείμενο: Χαρίκλεια ΒλαχάκηΑν υπήρχε top ten με τα αγαπημένα γυναικεία αξεσουάρ, τότε σίγουρα η τσάντα θα κατείχε την πρώτη θέση στη λίστα. Μάλιστα, όπως διατείνονται οι φανατικές τους οπαδοί, πρόκειται για ένα τόσο χρήσιμο και ταυτόχρονα στιλάτο αντικείμενο που ακόμη και οι άντρες, δεν δίστασαν να το υιοθετήσουν! Ενώ όμως μέχρι σήμερα γνωστοί οίκοι μονοπωλούσαν το γυναικείο ενδιαφέρον και στοίχειωναν τη φαντασία με μονότονες επαλείψεις …αρχιγραμμάτων, νέες ελληνίδες σχεδιάστριες που μπήκαν δυναμικά στο χώρο της δημιουργίας τσαντών κατάφεραν να κινήσουν το ενδιαφέρον και επιτέλους να βάλουν τέλος στη δικτατορία του πλαστικοποιημένου δέρματος. Οι τσάντες τους μοιάζουν με γλυπτά, φιλοξενούνται στα μεγαλύτερα περιοδικά μόδας του κόσμου, είναι χειροποίητες, οικονομικά προσιτές και σίγουρα δεν θα τις βρείτε σε υπαίθρια παζάρια.

Τζωρτζίνα Σκαλίδη: Μικρά γλυπτά Γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη ενώ μετά το σχολείο βρέθηκε στο Παρίσι όπου και σπούδασε σχέδιο μόδας στη σχολή L.I.S.A.A. Την τέχνη της τσάντας τη διδάχθηκε στο πλευρό του πιο παλιού τεχνίτη των Αθηνών Haris, ο οποίος τη δεκαετία του ’80 κατασκεύαζε τα αξεσουάρ όλων των Ελλήνων σχεδιαστών. Μαθήτευσε δίπλα του δημιουργώντας τη δική της τεχνική, δημιουργώντας τσάντες άριστης ποιότητας, στις οποίες το παλιό συνυπάρχει αρμονικά με το μοντέρνο. Όλες της οι τσάντες είναι χειροποίητες και φτιάχνονται από τα δέρματα που έχουν μέχρι και 10 χρόνια παλαιότητα. Αυτό τις καθιστά μοναδικές καθώς δε μπορούν να γίνουν παραπάνω από δύο όμοιες.

 Άννα Οικονόμου: Ένας καμβάς Γεννήθηκε στην Αθήνα και σπούδασε σχέδιο μόδας στην Κοπενχάγη. Οι τσάντες της είναι όλες χειροποίητες και για αυτό η παραγωγή της είναι μικρή με αριθμημένα μοναδικά κομμάτια. Για εκείνη το ύφασμα αποτελεί τη βάση, τον καμβά πάνω στον οποίο θα ζωγραφίσει με τη βελόνα, εκφράζοντας προσωπικά συναισθήματα.

 Άννα Γερμανού: Από χαρτί Είναι γραφίστρια και σχεδιάστρια με έδρα την Θεσσαλονίκη. Ξεκίνησε τις σπουδές της στην Πληροφορική, όμως το πάθος της για την τέχνη σε οδήγησε σε τελείως διαφορετικά μονοπάτια. Το 2010 και στο πλαίσιο ενός project με το όνομα Spanaki, το οποίο βασίζεται στην ιδέα της επαναχρησιμοποίησης παλιών αντικειμένων, παρουσίασε μια σειρά τσαντών που έμελλαν να την καθιερώσουν στο χώρο. Οι τσάντες της είναι χειροποίητες, φτιαγμένες από σελίδες περιοδικών, μοναδικές και αριθμημένες. «Πρόθεσή μου είναι να επεκτείνω τον κύκλο ζωής του προϊόντος. Μετατρέποντας το σε κάτι νέο κατά κάποιο τρόπο καθυστερώ το να γίνει επιζήμιο για το περιβάλλον» έχει πει η ίδια.