Του Χρήστου Τσαντήλα
-«Ρε συ, εγώ σου λέω ότι αυτοί μας πήραν στο... ψιλό, δεν μας υπολογίζουν»!
-«Καλά τώρα, εσύ να τα βλέπεις αυτά που τους ξαναψήφισες φιλαράκο...»
-«Μωρέ για όλους λέω και περισσότερο για τους δικούς σου...»
-«Καλά τώρα, θυμάσαι που σου έλεγα αν άφηναν τον Σαμαρά, τώρα θα βρισκόμασταν σε ανάπτυξη;».
-«Χαζολογάς πάλι... Αυτόν κι αν δεν τον πήραν στο ...ψητό!».
ΔΙΑΛΟΓΟΙ του ...ασανσέρ! Κι αν δεν κατέβαινε ο ένας στον δεύτερο όροφο του ΙΚΑ, ο διάλογος θα γινόταν πιο απολαυστικός. Διότι τους πέτυχα λίγα λεπτά μετά και στο δρόμο. Να φωνασκούν, μιλώντας έντονα για τα πολιτικά, τόσο έντονα που τινάζονταν οι φλέβες στο... λαιμό, και μου φάνηκε ότι λιγότερο τους ένοιαζαν τα παραπεμπτικά για ιατρικές εξετάσεις που κρατούσαν στα χέρια. Αλλά, στην Ελλάδα της κρίσης, όλα έρχονται σε δεύτερη μοίρα. Αλλά και σε πρώτη να ήταν, τι τύχη να έχεις με τη δημόσια υγεία; Ταλαιπωρία και απαξίωση της προσωπικότητας. Έλεγα σε έναν φίλο ότι αν το μεσημέρι της Τρίτης, περνούσε από Λάρισα και υποδυόμενος τον ασθενή πήγαινε στα «επείγοντα» του πανεπιστημιακού ο ίδιος ο υπουργός Υγείας, θα είχε (αν είχε τσίπα), έναν σοβαρό λόγο να ...παραιτηθεί! Χάος! Γιατροί να πασχίζουν πέρα δώθε, σε μια άνιση μάχη με τη «διαλυμένη κατάσταση» το ξεχαρβαλωμένο σύστημα υγείας, ασθενείς να πονούν και συνοδοί, ώρες ορθοστασία, να πάνε γεροί και να φεύγουν άρρωστοι!
-«Κοίτα μεγάλε που θα δικαιωθούν αυτοί που κατά κύριο λόγο μας έφτασαν ως εδώ, που μιλούσαν για αριστερή παρένθεση... Αντί να κρυφτούν»!
-«Δεν μου λες; Τέτοια χάλια είχαμε με τον Σαμαρά και τον Καραμανλή;».
-«Λούσου τώρα τον Τσίπρα. Μωρέ τέτοια κωλοτούμπα; Αν δεν μπορείς κύριε και σε στριμώχνουν, να φύγεις! Άλλος...».
ΚΑΠΟΥ εκεί απομακρύνθηκαν... Δεν έπιανα τη συνέχεια του διαλόγου. Αλλά όπου και να σταθείς, τέτοια ακούς. Βασανίζεται ο πολίτης, αγωνιά ο οικογενειάρχης, φοβάται ο συνταξιούχος με την τροπή που παίρνουν τα πράγματα στη χώρα. Διότι η φράση εκείνου του νευρικού στο ασανσέρ, «μας πήραν στο ψιλό» υποδηλώνει πραγματικότητα. Αφορά στους πολιτικούς. Το εγχώριο πολιτικό δυναμικό. Αυτούς που εμείς ψηφίζουμε. Τους πρωθυπουργούς μας των τελευταίων χρόνων, που στα ευρωπαϊκά σαλόνια λίγο (και λίγοι) τους υπολογίζουν. Ποιος πιστεύει το αντίθετο; Ποια κυβέρνηση και ποιοι πολιτικοί την τελευταία πενταετία, ακολούθησαν σταθερά βήματα ώστε να μας πάρουν στα σοβαρά οι δανειστές μας; Ποια απ' αυτές τις κυβερνήσεις, από μόνες ή με δεκανίκια, δεν έκανε ...κωλοτούμπα;
ΔΙΟΤΙ, όπως τα κατάφερε η κυβέρνηση, της (πρώτη φορά) αριστεράς, αυτό δεν κινδυνεύει να γίνει μια απλή παρένθεση, αλλά θα γίνει ...τελεία! Και παύλα! Μια κυβέρνηση πολλά υποσχόμενη στον λαό, η οποία κατάφερε να ανεβάσει τους αγρότες στα τρακτέρ, να βγάλει τους επιστήμονες από τις ...γραβάτες τους και να κάνει νοικάρηδες στα ίδια τα σπίτια τους, όλους τους Έλληνες! Έτσι, δεν σώζεται η χώρα...
