Σκοπός μου σήμερα όμως είναι να αναφερθώ σε μερικές ενδιαφέρουσες πτυχές- λεπτομέρειες του ζητήματος. Το αμερικανικό υπουργείο Εξωτερικών είχε ζητήσει από την Αμερικανική πρεσβεία στη Ρώμη να αποσαφηνίσει το καθεστώς των Ιμίων. Σε απόρρητο τηλεγράφημα του ο Αμερικανός πρέσβης Μπαρτολομέου αναφέρει ότι «… υπάρχει η συνθήκη του Ιανουαρίου του 1932 μεταξύ Τουρκίας και Ιταλίας σχετικά με τα Δωδεκάνησα, τον Δεκέμβριο του ιδίου έτους υπεγράφη το Πρωτόκολλο του Δεκεμβρίου το οποίο αναφέρει τα Ίμια ως ιταλικά. Αυτό είναι δεσμευτικό για τις δύο χώρες καθώς το 1947 η Ιταλία μεταβίβασε όλες τις αξιώσεις της στα Δωδεκάνησα στην Ελλάδα, άρα οι Έλληνες έχουν δίκιο», καταλήγει. Παρόλα αυτά , οι αμερικανοί αποφασίζουν να τηρήσουν ίσες αποστάσεις. Οι 3017 Αμερικανοί πολίτες, κάτοικοι των Δωδεκανήσων προσθέτουν στον πονοκέφαλο τους. Ο χειρισμός της κρίσης υπήρξε άκρως ερασιτεχνικός από πλευράς πολιτικής διοίκησης καθώς υπήρξαν παγκόσμιες πρωτοτυπίες όπως η μη χρησιμοποίηση του αρχηγού της ΕΥΠ , ο χειρισμός της κρίσης από το Πρωθυπουργικό γραφείο και όχι από το Πεντάγωνο. Η Δυτική Ίμια, μετά από κακή συνεννόηση του πρωθυπουργού Κ. Σημίτη με τον Ναύαρχο Λυμπέρη δεν είχε επανδρωθεί και η κατάληψη της από Τούρκους κομάντος δυσχέρανε κατά πολύ τα διαπραγματευτικά χαρτιά της Ελληνικής πλευράς . Η λύση « no ships, no troops, no flags», πλήγωσε το εθνικό φρόνημα των Ελλήνων την εποχή εκείνη αλλά υπήρχε και μια τέταρτη παράμετρος : η υπόσχεση μη επέκτασης των υδάτινων συνόρων στα 12 ναυτικά μίλια.

Το απώτερο σχέδιο της Τουρκίας εκτός από την αύξηση της δημοτικότητας της πρωθυπουργού Τσιλέρ δεν ήταν μια παρατεταμένη σύρραξη αλλά μέσω των Ιμίων να προκαλέσει συνομιλίες και διαπραγματεύσεις για ολόκληρο το Αιγαίο. Ο συσχετισμός δυνάμεων στην περιοχή ήταν υπέρ της Ελληνικής πλευράς αλλά πολύ σωστά ειπώθηκε ότι «βυθίζοντας 3-4 πλοία δεν κερδίζεις έναν πόλεμο, τον ξεκινάς». Η γεωγραφία του Ελληνικού χώρου είναι τέτοια που κάνει τη σύρραξη μια άκρως επικίνδυνη υπόθεση. Λογικά οι Τούρκοι θα έδιναν το βάρος στην κατάληψη ενός μικρού νησιού π.χ. Καστελόριζο και με το πέρας των επιχειρήσεων θα είχαν ένα ισχυρό διαπραγματευτικό χαρτί στα χέρια τους. Η Ελλάδα δεν θα είχε την ευκαιρία να κάνει το ίδιο. Η κακή γειτνίαση είναι όρος των Διεθνών Σχέσεων. Αναγνωρίζεται σαν ένας από τους αρνητικούς παράγοντες ισχύος. Η παρουσία της Τουρκίας δίπλα μας δεν πρόκειται να αλλάξει. Αυτό που μπορεί να αλλάξει είναι μια εθνική προσπάθεια ανασυγκρότησης της Ελλάδας. Μια δυνατή Ελλάδα δεν φοβάται κανέναν. Η ανάκτηση της εθνικής κυριαρχίας είναι θέμα ζωής και θανάτου. Μια δυνατή οικονομία δεν την χρωστάμε μόνο στα παιδιά μας, αλλά και στους νεκρούς μας.

Του Ηρακλή Γερογιώκα

* Ο Ηρακλης Γερογιώκας είναι απόφοιτος Αγγλικής φιλολογίας του παν. του Greenwich , μεταπτυχιακός φοιτητής Διεθνών Σχέσεων του παν. Λευκωσίας πρόεδρος της ΔΗΜΤΟ ΝΔ Λάρισας