Ήταν η περίοδος όπου οι σοβαρές οικονομικές διαδικασίες μεταξύ των ατόμων πραγματοποιούνταν με τη χρήση χρυσών λιρών Αγγλίας (περίοδος 1950).

Ένα από δυο αδέλφια, ο Αριανός, χρειάσθηκε ένα σημαντικό ποσό για μια οφειλή του στο Δημόσιο. Δεν είχε το απαιτούμενο ποσό σε δραχμές. Είχε όμως αρκετές χρυσές λίρες, που άνετα το κάλυπταν. Ο αδελφός του, ο Βησσαρίων, είχε, την περίοδο εκείνη, το απαιτούμενο ποσό (150 εκατομμύρια παλιές δραχμές). Τα δυο αδέλφια συμφώνησαν να δανείσει ο Βησσαρίων το ποσό αυτό στον Αριανό, με υποχρέωση να το επιστρέψει περί τα μέσα του 1954, με ένα τόκο 2,5εκατομμυρίων δραχμών.

Η συμφωνία έγινε προφορικά (αδέλφια ήταν!). Σαν εγγύηση, ο Αριανός έδωσε στον Βησσαρίωνα (ως ενέχυρο)1000 λίρες, τις οποίες θα τις επέστρεφε ,όταν ο Αριανός θα του έδινα το ποσό των 152,5 εκατομμυρίων δραχμών. Με την υποτίμηση της δραχμής της 9ης Απριλίου 1953 (50%) η αξία σε δραχμές της χρυσής λίρας διπλασιάσθηκε.

Όταν στα μέσα του 1954 ο Αριανός πήγε να δώσει στον αδελφό του τα 152,5 εκατομμύρια, ο Βησσαρίων αρνήθηκε να του επιστρέψει τις 1000 λίρες και απαίτησε 300.000.000 δραχμές. Αντιλαμβάνεσθε ότι η οικογένεια διαλύθηκε και η έχθρα ανάμεσά τους παραμένει μέχρι σήμερα. Μήπως κάτι ανάλογο συμβαίνει με ό,τι κάνει η ΕΚΤ;

Απαιτεί την εξόφληση των ελληνικών ομολόγων στο ακέραιο, όταν στην πλειονότητα τα αγόρασε από τη δευτερεύουσα αγορά, σε τιμές ίσως και μικρότερες του 50% της ονομαστικής τους αξίας. Μπορεί να σταθεί αυτό ως εκδήλωση αδελφοσύνης λαών και ενιαίας κοινωνίας; Είναι μια δίκαιη συμπεριφορά της ΕΚΤ προς την Ελλάδα (προς τους Έλληνες, γιατί αυτοί ξεζουμίζονται);

Πώς είναι δυνατό να καρπώνεται από τα ελληνικά ομόλογα κέρδη της τάξεως των 40-60%, όταν οι καταθέτες Γερμανοί και βόρειοι ευρωπαίοι στα κρατικά υποκαταστήματα της ΕΚΤ απολαμβάνουν … επιτόκια της τάξεως 0% (και ενίοτε αρνητικά);Πρόκειται για καθαρά δείγματα εκμετάλλευσης των ανθρώπων από ομάδες.

Με το να εμποδίζεις τα άτομα να μπορούν να ζήσουν, για να πληρώσουν χρέη, που δημιούργησαν και εξέθρεψαν οι ηγέτες τους, μπορεί απλά να εξηγηθεί ως μια κεκαλυμμένη διαδικασία εξαφάνισης των ατόμων αυτών. Δεν θέλω να αγνοήσω τον ισχυρισμό μερικών, που διατείνονται ότι οι … εταίροι μας (sic) μας δανείζουν με χαμηλά επιτόκια. Κατ’ αρχή τα δάνεια αυτά δίνονται για να …εξοφλήσουν προγενέστερα δάνεια. Πράγμα παράλογο, που εξηγεί το γεγονός ότι μπαίνοντας στα μνημόνια χρωστούσαμε τουλάχιστο 12% λιγότερα από όσα χρωστούμε τώρα.

Ως προς τον ισχυρισμό των χαμηλών επιτοκίων θέτω το απλό ερώτημα: Ένα εκατομμύριο Γερμανοί καταθέτουν στην αρχή του έτους 1000 ευρώ ο καθένας. Το ποσό που θα δώσει η τράπεζα στο τέλους του έτους στον καθένα είναι απλά 1000 ευρώ. Δηλ. για ένα δισ. εκατομμύριο ευρώ ατομικών καταθέσεων οι γερμανικές τράπεζες ούτε ένα ευρώ, ως τόκο, δίνουν επί πλέον στους καταθέτες τους. Από την Ελλάδα όμως, για το ίδιο ποσό, θα πάρουν περίπου 20 εκατομμύρια.

Κάτι λειτουργεί στραβά! Μήπως υπάρχουν άλλες σκοπιμότητες, ιδιαίτερα με την ασφυκτική λιτότητα που επιβάλλεται στους Έλληνες; Μήπως δρουν, ενδεχομένως καθοδηγούμενοι και από εφιάλτες, ως κοράκια, για να αποτελειώσουν την νοσούσα οικονομία μας;

Μήπως, με αυτά που μας επιβάλλουν, δεν ενδιαφέρονται να πάρουν τα χρήματα (πώς να πάρουν, όταν εμποδίζουν τους Έλληνες να εργάζονται και να παράγουν) που δάνεισαν; Μήπως ζητούν κάτι άλλο; Και η Ελλάδα, ως χώρα έχει να δώσει πολλά… Πάρα πολλά….

Του κ. Αλέξ. Λαζαρίδη (*)

 (*) Ο κ. Αλέξ. Ν. Λαζαρίδης είναι τ. καθηγητής ΤΕΙ,a.lazaridi@yahoo.fr