Δυστυχώς, όμως, η κυβέρνηση έχει ως απόλυτη πολιτική προτεραιότητα την ακύρωση της εκτροπής του Αχελώου. Προτείνει εναλλακτικά φράγματα με χαμηλό βαθμό ωριμότητας και αμφίβολη χρηματοδότηση. Ευχολόγια και ουτοπικές λύσεις με εξωπραγματικά κόστη, που ακούμε χρόνια και ακούσαμε ξανά στην ομιλία του Πρωθυπουργού στη Λάρισα. Αλήθεια, γιατί όχι και τα φράγματα και την εκτροπή;
Με εμμονές και αποκλεισμούς για λόγους μικροπολιτικής, δεν μπορεί να υπάρξει βιώσιμη πολιτική στον πρωτογενή τομέα. Ούτε να εξασφαλιστεί η προστασία του περιβάλλοντος. Η περιβαλλοντική απειλή είναι για τη Θεσσαλία περισσότερο πιεστική από οπουδήποτε αλλού στη χώρα. Η ερημοποίηση έχει ήδη αρχίσει. Όποια και αν είναι η άποψη του καθενός για το έργο της εκτροπής του Αχελώου - κανείς πιθανότατα δεν θα το άρχιζε σήμερα - έχει κοστίσει τουλάχιστον 500 εκ. ευρώ, είναι σχεδόν ολοκληρωμένο, ώριμο από κάθε άποψη και είναι πέρα από κάθε λογική να μείνει αναξιοποίητο.
Η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι ο λόγος που δεν προκρίνει την λύση της εκτροπής του Αχελώου για την κάλυψη μέρους έστω του διαπιστωμένου ελλείμματος των 250 εκ.m3 νερού για τη λεκάνη του Πηνειού είναι η ασφάλεια δικαίου. Στην πραγματικότητα πρόκειται για πολίτικες δεσμεύσεις και ιδεολογικές εμμονές αντίστοιχες με αυτές στο Ελληνικό και τις Σκουριές.
Πρέπει να ξεφύγουμε από τη δυαδική λογική, υπέρ ή κατά της εκτροπής του Αχελώου. Όλοι οι διαθέσιμοι πόροι είναι πολύτιμοι και πρέπει να αξιοποιηθούν με προτεραιότητα το σεβασμό του περιβάλλοντος και την αειφορία. Αρκετά από τα έργα που έχουν προταθεί στην προτεινόμενη αναθεώρηση των ΣΔΥ, όπως για παράδειγμα το φράγμα στο Παλαιοδερλί Φαρσάλων, είναι απαραίτητο να γίνουν. Πρέπει, όμως, να αξιοποιηθεί και το έργο στη Συκιά, καθώς μπορεί να αποτελέσει στρατηγικό απόθεμα σε περίπτωση ανάγκης και να χρησιμεύσει για την κάλυψη του υδατικού ελλείμματος της Θεσσαλίας, χωρίς να δημιουργεί πρόβλημα στη λεκάνη του Αχελώου. Αποτελεί, σύντομη και οικονομική λύση καθώς απαιτεί 300 εκ. ευρώ και 5 χρόνια για να ολοκληρωθεί, σε αντίθεση με τη λύση που προτείνει η κυβέρνηση, η οποία ανέρχεται σε 1.3 δις. ευρώ με έργα ανώριμα, σε στάδιο προμελέτης και αμφίβολη χρηματοδότηση.
Η αναθεώρηση των ΣΔΥ ανοίγει ξανά το θέμα της διαχείρισης του νερού στη Θεσσαλία, αλλά και το τι είδους πρωτογενή τομέα θέλουμε για την περιοχή μας. Δυστυχώς η κυβέρνηση δεν έχει προχωρήσει σε ουσιαστικές παρεμβάσεις σε κανέναν τομέα. Οι ΤΟΕΒ και οι ΓΟΕΒ συνεχίζουν λειτουργούν με βάση θεσμικό πλαίσιο του 1958, η σπατάλη νερού συνεχίζεται αμείωτη χωρίς κανένας φορέας να μπορεί να εφαρμόσει τίποτε, τα δίκτυα άρδευσης χρήζουν άμεσου εκσυγχρονισμού καθώς οδηγούν σε απώλειες νερού σε ποσοστά που φτάνουν το 60% και οποιαδήποτε παρέμβαση από την Πολιτεία αντιμετωπίζει την, δικαιολογημένη πολλές φορές, καχυποψία των αγροτών ότι οι επιχειρούμενες αλλαγές έχουν εισπρακτικό χαρακτήρα.
Η δημιουργία ενός ενιαίου φορέα διαχείρισης υδάτων, για τη διαχείριση και την εφαρμογή της πολιτικής υδάτων που αυτή τη στιγμή ασκείται διάσπαρτα από δήμους, Περιφέρεια και Υπουργείο, μπορεί να εξυπηρετήσει αποτελεσματικά τους στόχους που θέτουν τα σχέδια διαχείρισης υδάτων. Πρέπει ταυτόχρονα, επιτέλους, να ξεκινήσει μια ουσιαστική συζήτηση για τον πρωτογενή τομέα της χώρας μακριά από το μοντέλο του παρελθόντος, το οποίο υποβάθμισε το περιβάλλον και πλέον αδυνατεί να στηρίξει τόσο τους αγρότες όσο και την εθνική οικονομία.
Από τον Κωνσταντίνο Μπαργιώτα
* Ο Κωνσταντίνος Μπαργιώτας είναι βουλευτής Λάρισας της Δημοκρατικής Συμπαράταξης.
