Πολλοί θα έμεναν ενεοί, κάποιοι ίσως να λιποθυμούσαν, κάποιοι θα έκλαιγαν από τη χαρά τους, πιο πολλοί θα γελούσαν για ώρες, αλλά σίγουρα όλοι μας θα το γλεντούσαμε μέρες ή και μήνες!Αν όμως μας βλέπαμε να πηγαίνουμε όλοι μαζί στην εξοχή να το γλεντήσουμε, και εκεί, νιώθοντας το τεράστιο μέγεθος του δώρου, αρχίζαμε να τις σκορπούμε είτε στους παρακείμενους αγρούς, είτε στο διπλανό ποτάμι, είτε στους πρόποδες του βουνού που βρισκόταν πίσω μας, σίγουρα θα μας θεωρούσαμε άφρονες και στερημένους κάθε λογικής. Κι όμως… στην παραπάνω υποθετική διήγηση, ανήκουμε όλοι μας. Ο άρχοντας είναι ο Άγιος Τριαδικός Θεός, εμείς την προηγούμενη πρωτοχρονιά στις 00:00 που ανταλλάσουμε ευχές για την νέα χρονιά, δεχθήκαμε από τον Θεό ένα τεράστιο πουγκί με 525.600 χρυσά νομίσματα ανεκτίμητης αξίας… είναι τα λεπτά που περιλαμβάνει ο χρόνος όλος, είναι τα λεπτά που είχαμε στο πουγκί της ζωής μας για το 2017 και τα διαχειριστήκαμε με ασύλληπτη ελευθερία, δοσμένη από Εκείνον που μας έπλασε. 525600. Αλήθεια μεταξύ αυτών των λεπτών, υπήρξαν μερικά που να τα αφιερώσαμε στην αναζήτηση του Θεού, μέσω της ακρόασης ή της μελέτης του Λόγου Του; της εκμάθησης των θαυμάσιων Του και των δικαιωμάτων Του; Λεπτά που να ανοίξαμε το Ευαγγέλιο και να διαβάσαμε λίγα χωρία; Όποιος το έκανε είναι Μακάριος! Πέρασαν 525.600 λεπτά. Υπήρξαν κάποια που να τα δώσαμε στην προσευχή; Κάποτε οι προπάτορές μας έδιδαν πολλές εκατοντάδες λεπτά στη προσευχή. Εμείς; Υπάρχουν μερικά που να μας είδε ο Άγγελός μας να γονατίζουμε για να προσευχηθούμε στον Θεό; Υπήρξαν μερικά στα οποία να μας άκουσε στην προσευχή μας, όχι μόνο να ζητούμε να πάρει το πόνο μας ο Θεός, αλλά και να Τον Ευχαριστούμε για τις τόσες φανερές και αφανείς ευεργεσίες Του προς εμάς, ή, να Τον Δοξολογούμε που γεννηθήκαμε ορθόδοξοι; Μας άκουσε να λέμε ποτέ «Δόξα τω Θεώ» ό,τι δυσκολία και αν περνάμε; Πόσα σκορπίσαμε αλήθεια, στα οποία θα μπορούσαμε να προσευχόμαστε για να λύνονται όλα μας τα προβλήματα, πάσης φύσεως. Τι κρίμα; Να είμαστε "κλειδωμένοι" ατελείωτες μέρες ή και μήνες στα προβλήματά μας και ενώ μας έχει δώσει το "κλειδί" ο Άγιος Τριαδικός Θεός, που είναι η προσευχή, εμείς να μη ξέρουμε καν ότι το διαθέτουμε. Μέσα σε κάποια από αυτά είναι ημέρες Νηστείας. Η Τετάρτη, η Παρασκευή, οι Σαρακοστές και οφείλει ο άνθρωπος να νηστεύει για να αποδεικνύει έμπρακτα ότι προσπαθεί να ακολουθεί το θέλημα του Θεού. Πόσες φορές μας είδε ο Άγγελός μας να την περιφρονούμε; Αν ο γιατρός μας ζητήσει για να επανακτήσουμε την υγεία μας, να αποφεύγουμε κάποιες τροφές, τηρούμε την εντολή του με μεγάλη ακρίβεια. Την Νηστεία που μας ζητά ο Θεός για να επανακτήσουμε την αιώνιο Βασιλεία Του, την περιφρονούμε; Στις τόσες χιλιάδες, υπήρξαν λίγα που να τα δώσαμε στην με συντριβή μετάνοιά μας; Στην εξομολόγηση; Είναι φοβερή και ευλογημένη στιγμή, την ώρα που μπροστά στον πνευματικό λέμε τις πολλές μας αμαρτίες, διότι τότε πατάμε τον Πονηρό, ενώ στον Ουρανό γίνεται πανηγύρι από τις Αγγελικές δυνάμεις. Πόσες φορές άραγε κεντρίσαμε με την λόγχη της φιλαυτίας μας την πλευρά του Χριστού μας; Και ενώ είχαμε τόσες χιλιάδες χρυσές στιγμές, καμία δεν υπήρξε για να πούμε « Ήμαρτον Κύριε»; Να λέμε συγγνώμη. Είναι φάρμακο πραγματικό.

Υπήρξε τέλος η κορυφαία στιγμή της Θείας Κοινωνίας; Προσήλθαμε μετανοημένοι και εξομολογημένοι στην Ωραία Πύλη να δεχθούμε μέσα μας τον Όλο Θεό; Αυτή η στιγμή και αν είναι ασύγκριτη και ανεκτίμητη. Πόσες τέτοιες άραγε έχουμε από τον χρόνο που πέρασε; Στιγμές είναι η ζωή μας όλη, αλλά ξέρετε μόνο οι στιγμές κρυφής ελεημοσύνης, στιγμές φροντισμένης μετανοίας, στιγμές προσευχής με πόνο και δάκρυα, στιγμές που διακονούμε τον πλησίον, στιγμές που Κοινωνούμε το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, είναι στιγμές που αντέχουν και «μεταφέρονται» από την εδώ πρόσκαιρη και πεπερασμένη ζωή μας, στην αιωνιότητα, στην χωρίς τέλος Βασιλεία των Ουρανών. Διαθέτουμε αρκετές; Ας τις αυξήσουμε στο νέο έτος που ήδη εισήλθαμε. Καλή και ευλογημένη χρονιά!

* Του π. Αθανασίου Κερμελίδη