Είναι το πιο υπέροχο μνημείο έκφρασής της. Πολλά συνταρακτικά φυσικά γεγονότα συνέβησαν κατά τη Σταύρωση του Χριστού, που έδειξαν τον συγκλονισμό και αυτής της άψυχης φύσης για το μεγαλύτερο ανοσιούργημα που συντελέσθηκε ποτέ. Τη διαμαρτυρία γης και ουρανού. Ας εστιάσουμε την προσοχή μας στο τρίωρο σκοτάδι όλης της γης.
Οι ώρες της Σταύρωσης του Χριστού ξεχωρίζουν από τις λοιπές ώρες του θείου Πάθους. Είναι αιώνιες ώρες. Οι ώρες που τις κατέγραψε σημαδιακά το ωρολόγι του Ουρανού με το βαθύ σκοτάδι που κάλυψε ξαφνικά όλη τη γη «από ώρας έκτης έως ενάτης, του ηλίου εκλείποντος» (Λουκ.23, 45).
Έκτη ώρα κατά το τότε ημερολόγιο είναι η δική μας δωδεκάτη μεσημβρινή. Η ημέρα άρχιζε τότε με την ανατολή του ηλίου και έληγε με τη δύση του. Έτσι η πρώτη ώρα τοποθετείται γύρω στις έξι το πρωί και η έκτη στις δώδεκα το μεσημέρι. Ενώ η ενάτη ήταν γύρω στις τρείς το απόγευμα. Μέσα στο καταμεσήμερο λοιπόν, στο μεσουράνημα του ηλίου, συνέβη το εκπληκτικό γεγονός του σκοτασμού όλης της γης επί τρεις ώρες. Έκρυψε τότε ο ήλιος τις ακτίνες του «Δεσπότην ορών σταυρούμενον», κατά τον εκκλησιαστικό υμνωδό. Ήταν τόσο ο συγκλονισμός από εκείνο το σκότος ώστε, όπως λέγεται, ο Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης αναφώνησε: «Η Θεός τις πάσχει, ή το παν απόλυται».
Εκδηλώθηκε το φοβερό αυτό φυσικό σκοτάδι τις ώρες που η ηθική μαυρίλα των σταυρωτών συνάντησε τη φωτεινότερη αγάπη. Και η πιο μεγάλη κακία απάντησε την άπειρη και ανέκφραστη θεϊκή αγάπη!
Στον Σταυρό του Χριστού η ανθρώπινη κακία έκανε ιδιαίτερα οδυνηρό και φαρμακερό τον πόνο του Χριστού. Από τον πόνο όμως αυτό απέρρευσε η σωτηρία του κόσμου. Η λύτρωσή του.
Πάνω στον Σταυρό του Χριστού κρεμάστηκαν όλα τα αμαρτήματα του κόσμου.
Πάνω στον Σταυρό τελέσθηκε η πιο μεγάλη θυσία. Η θυσία εξιλέωσης όλης της ανθρωπότητας.
Έκτοτε ο Σταυρός, που ως τότε ήταν αποκρουστικός και αποτρόπαιος ως όργανο εκτέλεσης ειδεχθών κακούργων και εγκληματιών, έγινε «ποθεινός και εράσμιος». Και έλαμψε και «λάμπει και φαίνει ηλίου και σελήνης φαιδρότερον» κατά τον ιερό Χρυσόστομο.
Μεγάλη η δύναμη του Σταυρού του Χριστού, όπως και του Παναγίου Τάφου. Αναφέρεται ότι κατά την εποποιία του 1940, στρατιώτες που έφεραν επάνω τους Τίμιο Ξύλο, γύρισαν από το μέτωπο του πολέμου σώοι και αβλαβείς , παρότι οι χλαίνες τους είχαν τρυπηθεί από τις σφαίρες των εχθρών!Και για τον Πανάγιο Τάφο του Χριστού η καθηγήτρια του Εθνικού Μετσόβειου Πολυτεχνείου κ. Μοροπούλου , επί κεφαλής του επιστημονικού συνεργείου εργασιών αποκατάστασης των φθορών του Τάφου κατά το 2017, ανέφερε ότι τα συνεργεία αισθάνονταν κατά τις εργασίες τους να εξέρχεται δύναμη από τον Πανάγιο Τάφο, η οποία ακινητοποιούσε και τα ηλεκτρονικά τους μηχανήματα!
Αλλά και κάθε σταυρού η δύναμη είναι μεγάλη. Εξακτινώνει γύρω του τις άκτιστες θεϊκές ενέργειες. Γι’ αυτό είναι φοβερή και μόνη η θέα του για τους δαίμονες. Αποτελεί το αλεξικέραυνο που απομακρύνει κάθε κακό.
Ας επιτραπεί να κλείσουμε τη σύντομη αυτή αναφορά μας στη Σταύρωση του Θεανθρώπου με τους ευγνώμονες λόγους του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού: «Χριστέ μου, έκανες τόσα πολλά για μας. Και για μένα τόσα…Αξίζει να Σου λέω ΄΄ευχαριστώ΄΄. Με έργα και με λόγια…».
Μακάρι η σημερινή εσπερινή ακολουθία της Εκκλησίας και ο ασπασμός του Εσταυρωμένου και του Επιταφίου να αποτελέσουν αφετηρία σε όλους μας για μια νέα αληθινά χριστιανική πορεία στη ζωή μας.
* Του Βασιλείου Χ.Στεργιούλη
