Ή φεύγεις οριστικά κύριε από την πολιτική και το δηλώνεις, αφήνοντας την καρέκλα και το χρήμα και τις όποιες άλλες προνομίες της Βουλής, ή κοροϊδεύεις τον κόσμο, ζητώντας πάλι από άλλο κομματικό «μαγαζί» τη στήριξή του, προκειμένου δήθεν να αγωνιστείς για το συμφέρον τους, για το «κοινό καλό» που λέτε - τρομάρα σας...

ΟΙ περισσότεροι βουλευτές που ανεξαρτητοποιούνται κάθε φορά, το κάνουν αφού προηγουμένως έχουν συμφωνήσει με τον αρχηγό του κόμματος ή του πολιτικού σχηματισμού που θα τους υποδεχθεί, με τα απαραίτητα ανταλλάγματα φυσικά. Τόσο ξεφτίλες δηλαδή. Και σχεδόν σε όλες τις περιπτώσεις ανεξαρτητοποιήσεων, τα ίδια σχέδια εξυφαίνονται. Πολιτική «αλητεία» με φόντο το μικροπολιτικό συμφέρον. Μη και χαθεί η έδρα και όλα τα οφέλη της. Είτε είναι χρήματα, είτε αναγνώριση. Δούνε και λαβείν. Σε μια καθαρή και δίκαιη δημοκρατία, θα πρέπει να πληρώνουν το τίμημα και οι δύο της συναλλαγής. Και εκείνος που ανεξαρτητοποιείται, μη υπολογίζοντας αυτούς τους πολίτες που τον ψήφισαν (και που εξαιτίας του μπορεί να πήγαν με το κόμμα που δεν ήθελαν) ούτε το κόμμα που τώρα προδίδει, αλλά κυρίως και ο άλλος που τον δέχεται στην παράταξή του, γνωρίζοντας ότι κάποια στιγμή το ίδιο θα κάνει επίσης σε βάρος του.

Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ του Λαρισαίου γιατρού και υπουργού Έκτορα Νασιώκα, ο οποίος στο πρόσφατο παρελθόν υπέβαλε παραίτηση και επέστρεψε την έδρα στο κόμμα με το οποίο εκλέχθηκε, ήταν μια σταγόνα πολιτικής αξιοπρέπειας στον ωκεανό της ανεντιμότητας των πολιτικών, που διαρκώς κερδίζουν έδαφος και πλέον με χαρακτηριστική ευκολία θυσιάζουν αξίες και αξιοπρέπεια προκειμένου να μην χάσουν την «οικονομική θαλπωρή» που τους εξασφαλίζει βάρβαρους μισθούς και ευκολίες.

ΜΠΟΡΕΙ να μην το επιτρέπει το ίδιο το Σύνταγμα, όμως θα ήταν περισσότερο δίκαιο αν περνούσε μια διάταξη που να καταργεί τον όρο «ανεξάρτητος βουλευτής» και να υποχρεώνει όσους αισθάνονται ότι έχουν τα κότσια να παραδίδουν την έδρα και να γυρίζουν στο σπιτι τους. Έτσι μόνο θα μπορεί κανείς να τους πιστέψει ότι πράγματι ήθελαν να εργαστούν για το καλό της χώρας και όχι μόνο το δικό τους.

ΟΣΟ για το Σύνταγμα, όλες οι κυβερνήσεις από το ’74 και μετά και περισσότερο οι μνημονιακές, το έχουν ήδη καταστρατηγήσει, το έχουν ήδη παραβιάσει, κάνοντας νόμιμες τις μεγάλες «ληστρικές επιδρομές» στις τσέπες και στα σπίτια των Ελλήνων, προκειμένου να «χρυσώσουν» τοκογλύφους δανειστές. Διότι καμία παράγραφος ή διάταξη ή υποσημείωση στο Σύνταγμα της Ελλάδας δεν δίνει δικαίωμα σε κανέναν να φτωχοποιήσει τον λαό και ιδιαίτερα να ξεπουλήσει την αξιοπρέπειά του.

Του Χρήστου Τσαντήλα