Όλη αυτή η συμφωνία και παραχώρηση έγινε διότι πολλοί Βούλγαροι ζήτησαν όπλα από τον Σουλτάνο, με τη μεσολάβηση του Ιγνάτιεφ, για την καταστολή της επανάστασης των Κρητικών το 1866. Από τότε οι Βούλγαροι με την ανοχή των Τούρκων, λεηλάτησαν, κατέστρεψαν και εκβουλγάρισαν την από αιώνων παρουσία και ευημερία των Ελλήνων της Μακεδονίας. Με τη συνθήκη του Αγίου Στεφάνου και την πραξικοπιματική κατάληψη της Ανατολικής Ρωμυλίας «το νέον βουλγαρικόν κράτος κατέστη το κέντρον των πανσλαυϊστικών ενεργειών της Ρωσίας εν τη Ελληνική Χερσονήσω, ως και αφετηρία πάσης ραδιουργίας και επιδρομής κατά της Μακεδονίας και Θράκης». (βιβλ.1,σελ.816)

Μετά την ψευτοεπανάσταση του Ίλιντεν (20.07.1903), η κυβέρνηση του Θεοτόκη στην Ελλάδα ίδρυσε ένα μυστικό Ελληνικό Μακεδονικό Κομιτάτο και το 1904 έστειλε τους ανθυπολοχαγούς Παύλο Μελά (γαμπρός του Στέφανου Δραγούμη παντρεμένος με τη Ναταλία – αδελφή του πολιτικού Ίωνα Δραγούμη), Γ. Κολοκοτρώνη και τους υπολοχαγούς Αναστάσιο Παπούλα και Αλέξανδρο Κουτσούλη στη Δυτική Μακεδονία, όπου οργάνωσαν εθελοντικό στρατό από Έλληνες της Μακεδονίας και έδωσαν με επιτυχία σκληρές μάχες με τους Βούλγαρους κομιτατζήδες και τον τουρκικό στρατό. Μετά από ένοπλο αγώνα και περιπέτειες, στις 13.10.1904 ο Μελάς προδίδεται στη Στάτιστα της Δυτικής Μακεδονίας από τον αρχικομιτατζή Μήτρο Βλάχο και τη συμμορία του και σκοτώνεται από Τούρκους. Ο Παύλος Μελάς έγινε εθνικός ήρωας και πολλοί αξιωματικοί και στρατιώτες έχασαν τη ζωή τους κατά τον Μακεδονικό αγώνα 1904-1908. «Οι ανωτέρω με το τίμιον αίμα των έσωσαν εν εκατομμύριον Μακεδόνων Ελλήνων από τον βέβαιον εκβουλγαρισμόν και απέδωσαν την Μακεδονίαν εις την Ελλάδα». (βιβλ.1, σελ.821)

Ο Μακεδονικός Ένοπλος Αγώνας τελείωσε το 1908, όταν στην ισχυρή δύναμη των Νεότουρκων, οι Βούλγαροι κομιτατζίδες παρέδωσαν τα όπλα, οπότε και το ελληνικό μακεδονικό κομιτάτο δεν είχε λόγω ύπαρξης. Με τους βαλκανικούς πολέμους η Μακεδονία απελευθερώνεται από τους Τούρκους και εντάσσεται στο ελληνικό κράτος. Η κυβέρνηση του Ελευθερίου Βενιζέλου υπέγραψε με τη Βουλγαρία τη συνθήκη του Νεϊγύ στις 29.11.1919 με την οποία οι σλαβόφωνοι Βούλγαροι κάτοικοι της Ελλάδας μπορούν ως το 1924 να μεταναστεύσουν στη Βουλγαρία με αποζημίωση από το Ελληνικό Δημόσιο. Επειδή όμως η προσέλευση ήταν μικρή, δόθηκε παράταση μέχρι το 1932. «Το σύνολο των μεταναστών σύμφωνα με την επίσημη έκθεση της Κοινωνίας των Εθνών του 1932 ήταν 66.126 άτομα … Άπαντες οι απομείναντες σλαβόφωνοι δήλωσαν ελληνική Εθνότητα αποκρούσαντες την σλαβική. Επομένως από την εποχή εκείνη έπαυσε πλέον να υφίσταται ζήτημα σλαβικής μειονότητας στην Ελληνική Μακεδονία». (βιβλ.1, σελ.822)

Η κάθοδος των δολοφονικών μεραρχιών του Γ΄ Ράιχ στα Βαλκάνια και η έναρξη της Κατοχής στην Ελλάδας τον Απρίλιο του 1941 από τους Ναζί, αλλάζουν τα πολιτικά δεδομένα στα Βαλκάνια με την άμεση συνεργασία των κουμουνιστικών κομμάτων της Γιουγκοσλαβίας, της Βουλγαρίας και της Ελλάδας. Η Μόσχα με την Κομιντέρν (Κουμουνιστική Διεθνής) που ιδρύθηκε από τον Λένιν τον Μάρτιο του 1919 και που σκοπό είχε «την δια των όπλων εγκαθίδρυση Διεθνούς Κομμουνιστικής Δημοκρατίας» και διαλύθηκε από συνέδριο της Μόσχας το 1943 , μάταια προσπάθησε να δημιουργήσει ένα ανεξάρτητο, διεθνιστικό Μακεδονικό κράτος, με προοπτική να ενωθεί με τη Βουλγαρία και να φθάσουν οι Σλάβοι στο Αιγαίο. Από το 1937 γραμματέας του Κ.Κ. Γιουγκοσλαβίας αναλαμβάνει ο Τίτο, ο οποίος συνεργάστηκε με το Κ.Κ. Βουλγαρίας και τη νεοσύστατη οργάνωση τον Οκτώβριο του 1943 την Σ.Ν.Ο.Φ. (στα ελληνικά «Σλαβομακεδονικό Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο»). Η οργάνωση αυτή με τους σνοφιστές και επικεφαλής τον Γκότσεφ συνεργάτη του Τίτο οργανώνουν μεγάλη συγκέντρωση στο Μοναστήρι Πολυχροτσίνσκυ στις 8 Αυγούστου 1944. Τότε ανακηρύσσουν την μέχρι τότε «Βαρντάρσκα» των Σκοπίων σε «Ομοσπονδιακή Λαϊκή Δημοκρατία της Μακεδονίας» στα όρια του γιουγκοσλαβικού κράτους. Με τα γεγονότα όμως αυτά το Ε.Α.Μ. διαμαρτυρήθηκε στον Τίτο, αλλά δεν πήρε καμία απάντηση. Ο Γκότσεφ που δημιούργησε στρατό από 3.500 στρατιώτες και που συμπεριέλαβε και Βούλγαρους αξιωματικούς και στρατιώτες που είχαν συνεργαστεί με τους Γερμανούς και κατόπιν οργανώθηκαν στη Σ.Ν.Ο.Φ. δημιούργησαν την «Πρώτη Ταξιαρχία Κρούσης της Μακεδονίας του Αιγαίου» και πήραν βαθμούς και αξιώματα του γιουγκοσλαβικού στρατού.

«Όμως το πιο ακράδαντο στοιχείο είναι το ΓΡΑΜΜΑΤΟΣΗΜΟ που κυκλοφόρησε επισήμως στη Γιουγκοσλαβία μέχρι το 1944 (αξίας 4+2 DIΝ) πάνω στο οποίο απεικονίζεται η «VARDARSKA» και όχι το όνομα «MAKEDONIA» …. Το 1944 ο Τίτο για καθαρά επεκτατικούς σκοπούς, βάφτισε το VARDARSKA … MAKEDONIA». (βιβλ.2, σελ.228) 

Το μέλλον θα δείξει αν τα τεράστια – καπιταλιστικά πλέον – συμφέροντα Τουρκίας, Ρωσίας, Η.Π.Α., Γερμανίας επικρατήσουν στην ανιστόρητη και απαράδεκτη αυτή «Δημοκρατία των Σκοπίων».

Βιβλιογραφία :

1)  «ΝΕΩΤΕΡΟΝ ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΙΚΟΝ ΛΕΞΙΚΟΝ «ΗΛΙΟΥ», Τόμος 12, ΑΘΗΝΑ, 1957

2) «ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΣΕ ΕΘΝΙΚΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ», Θεόδωρος Καλλινός ( Αμάρμπεης ) , Τόμος Α΄, Αθήνα 2006

Από τον Στέφανο Παπαγεωργίου