[…]
Όπου και να ταξιδέψω η Ελλάδα με πληγώνει·
παραπετάσματα βουνών αρχιπέλαγα γυμνοί γρανίτες…
Το καράβι που ταξιδεύει το λένε ΑΓΩΝΙΑ 937»
Γιώργος Σεφέρης

Θλίψη, πένθος, αγωνία,
λέξεις ακουσμένες , χιλιοειπωμένες.
Λαίλαπες και οι λέξεις,
πύρινοι δράκοι που καταπίνουν εμένα και εσένα.
Καταπίνουν χρόνια τώρα.
Πενθώ τους νεκρούς μου. Για ακόμη μια φορά.
Καθεστώτα δικτατορικά αντίθετα από ιδεώδη, αντίθετα από τον σεβασμό στη ζωή, στον άνθρωπο, στη φύση.
Εμπρησμός της ζωής σε καταναγκαστικές νάρκες.
Βαλλόμενη σε έλη πνίγομαι,
μάλλον καίγομαι ή και τα δυο.
Ποιος είναι ο πιο ανώδυνος θάνατος;
Συνειδητά ή ασυνείδητα βασανίζομαι.
Αναπόφευκτη τραγωδία.
Η Νέμεσις όπως και στον Σοφοκλή προχωράει.
Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο οδηγεί στην Τιμωρία (Τίσις) για την αποκατάσταση της φύσης των πραγμάτων.
Η κάθαρσις πότε;
Δήμητρα Σιάρακα,
φιλόλογος, MDS ελληνική γλώσσα και λογοτεχνία