Αλλά, πρόσθεσαν, για να έρθουν οι επενδύσεις πρέπει να πραγματοποιηθούν οι απαραίτητες μεταρρυθμίσεις, ώστε το πολιτικό σύστημα της Ελλάδας να εναρμονισθεί με το σύστημα των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ταυτόχρονα, ζήτησαν από τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα να κάνει πρόωρες εκλογές, ώστε να αναδειχθεί η νέα κυβέρνηση που θα πραγματοποιήσει αυτές τις μεταρρυθμίσεις. Την επομένη μέρα ο Α. Τσίπρας σε ομιλία του στο Ευρωκοινοβούλιο, στο Στρασβούργο, είπε ότι εκλογές στην Ελλάδα θα γίνουν στο τέλος του 2019, διότι τότε λήγει η θητεία της κυβέρνησής του. Ταυτόχρονα σε ομιλία του και ο πρόεδρος της Κομισιόν Ζαν Κλωντ Γιούνκερ επαίνεσε την Ελλάδα και τον Τσίπρα, λέγοντας και αυτός ότι οι εκλογές στην Ελλάδα θα γίνουν το 2019.

Από αυτά ίσως συμπεράνει κανείς ότι ο Τσίπρας και η ΕΕ να θεώρησαν ότι η Αμερική επιδιώκει να αυξήσει την επιρροή της στην Ελλάδα, παραμερίζοντας αυτόν και την Ευρώπη, ενώ πρόκειται για σύγκρουση ιδεών δύο κόσμων. Του κόσμου που θέλει να διατηρηθεί στην Ελλάδα το τωρινό πολιτικό σύστημα που με τους άγριους φόρους και τις περικοπές συντάξεων και μισθών, με προγράμματα των θεσμών, οδήγησε στην μεγαλύτερη φτώχεια τον ελληνικό λαό και την εθνική οικονομία στα όρια της χρεοκοπίας. Ο άλλος κόσμος προτείνει τις μεταρρυθμίσεις, χωρίς όμως να προτείνει πρόγραμμα ανάπτυξης με τους κανόνες της οικονομικής επιστήμης που θέτουν τη Γεωργία στον Πρωτογενή κλάδο της Οικονομίας και τη Βιομηχανία στον Δευτερογενή, αφήνοντας έτσι την εντύπωση ότι οι Έλληνες αγρότες θα συνεχίσουν να καλλιεργούν με ξένους σπόρους και μάλιστα σπόρους μιας χρήσης εισαγόμενους από αμερικανικές εταιρίες. Αυτή η σύγκρουση στην Ελλάδα των ιδεών δύο κόσμων θυμίζει λίγο-πολύ τα συμπαθή τετράποδα που μάλωναν σε ξένο αχυρώνα.

Για τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις στην Ελλάδα μίλησαν και άλλοι. Ο πρώην υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας Σόιμπλε π.χ. συνιστούσε συχνά δημόσια σε Έλληνες πολιτικούς: «Φτιάξτε το μικρό ελληνικό κράτος που είχατε πριν», εννοώντας το πολιτικό σύστημα της Αστικής Δημοκρατίας των Ευρωπαϊκών χωρών. Με την ευκαιρία θα αναπτυχθεί σε συντομία η λειτουργία του κρατικού μηχανισμού στο μικρό εκείνο ελληνικό κράτος με Γραφείς, Τμηματάρχες, Διευθυντές και Γενικούς Διευθυντές. Οι υπάλληλοι που υπηρετούσαν σε οποιαδήποτε βαθμίδα κατείχαν τα προβλήματά της και συνεπώς ήταν έμπειροι και υπεύθυνοι σύμβουλοι κάθε κυβέρνησης. Η προαγωγή υπαλλήλου από τη μια βαθμίδα στην αμέσως ανώτερη γινόταν αξιοκρατικά, αναλόγως των γνώσεων που αποκτούσε εργαζόμενος μέσα στον κρατικό μηχανισμό και των πτυχίων που διέθετε, όπως γίνεται π.χ. και στους στρατούς. Οι αξιωματικοί εξέρχονται από σχολή με τον βαθμό του ανθυπολοχαγού, αλλά με την πείρα και τις γνώσεις που αποκτούν μέσα στον στρατό ανέρχονται μέχρι τον στρατηγό. Το ίδιο γινόταν πριν και στο κράτος. Οι υπηρετούντες υπάλληλοι αποκτούσαν πείρα και γνώσεις μέσα στον κρατικό μηχανισμό.

Πολλοί θεωρούν ότι οι 50 υπουργοί είναι για την Ελλάδα πολλοί και συνεπώς μερικοί είναι παραπανίσιοι, ενώ τόσους δεν έχει άλλη ευρωπαϊκή χώρα. Για τόσο υψηλές θέσεις, όπως π.χ. του υπουργού στην εποχή μας, χρειάζονται γνώσεις, πολλές γνώσεις και πάλι γνώσεις. Ή τουλάχιστον ο υπουργός να σχετίζεται με το υπουργείο που αναλαμβάνει. Αυτό όμως δεν συνέβαινε πάντοτε και για να καλύπτεται το κενό άρχισε η αθρόα χρησιμοποίηση μελών του κόμματος ως συμβούλων, άγνωστο πώς απόκτησαν αυτοί κρατικές γνώσεις. Με τις μεταρρυθμίσεις όμως θα επιλέγονται οι έχοντες σχετικές γνώσεις και ικανότητες, κατά τεκμήριο φυσικά, οπότε θα αποκατασταθεί το προηγούμενο μικρό αστικό κράτος. Αλλά πολιτικοί και κόμματα δεν θέλουν τις μεταρρυθμίσεις και δεν τις πραγματοποιούν.

Οι 150 βουλευτές έγιναν βαθμιαία 300 στην Ελλάδα των 10 περίπου εκατομμυρίων κατοίκων. Στη Γερμανία των 62 περίπου εκατομμυρίων κατοίκων εκλέγονται μόνο 600 βουλευτές. Ευνόητο ότι η δυσαναλογία κατοίκων και βουλευτών στην Ελλάδα προκύπτει από την επιδίωξη ικανοποίησης περισσοτέρων στελεχών των κομμάτων, έστω και με παραπανίσιους βουλευτές. Ο μισθός του βουλευτή είναι 6.500 περίπου, όσο και του αρεοπαγίτη. Ελληνίδα βουλευτής έγραψε σε εφημερίδα ότι ο μισθός αυτός καλύπτει την αξιοπρεπή διαβίωση κάθε βουλευτή, όπως και κάθε αεροπαγίτη. Όμως σε κάθε βουλευτή παρέχονται και ευκαιρίες για αύξηση των αποδοχών του. Επί πλέον στους βουλευτές παρέχονται προνόμια και ασυλίες αρχόντων της φεουδαρχίας καθώς και ευκαιρίες πλουτισμού τους . Ευνόητο ότι με τυχόν μεταρρυθμίσεις δεν θα υπάρξουν ούτε παραπανίσιοι βουλευτές ούτε φεουδαρχικά προνόμια και ασυλίες σε δημοκρατικό πολιτικό σύστημα. Αλλά τις μεταρρυθμίσεις δεν τις θέλουν οι βουλευτές, όπως και οι άλλοι πολιτικοί.

* Από τον Λάζαρο Αρσενίου