Η ΕΚΤ είναι υπεύθυνη για τη χάραξη της νομισματικής πολιτικής των Κρατών-μελών της Ευρωζώνης. Αυτή αποτελεί το υπερ-εθνικό θεσμικό όργανο το οποίο έχει το μονοπώλιο της δημιουργίας του χρήματος, το Ευρώ, και ως συνέπεια ασκεί ολοκληρωτικό έλεγχο στη σφαίρα της νομισματικής οικονομίας των Κρατών-μελών της ζώνης του ευρώ. Η ΕΚΤ είναι μια ανεξάρτητη από πολιτική επιρροή αρχή και σύμφωνα με το θεσμικό πλαίσιο λειτουργίας, ο μοναδικός σκοπός της είναι ο έλεγχος του πληθωρισμού. Δεν επιτρέπεται ούτε η ΕΚΤ ούτε καμιά από τις εθνικές κεντρικές τράπεζες της Ευρωζώνης να ζητήσουν ή να δεχτούν οδηγίες από τις κυβερνήσεις τους! Έτσι επήλθε η διχοτόμηση της οικονομικής πολιτικής κι άνοιξαν οι ασκοί του Αιόλου της πιστωτικής επέκτασης και της χρηματοπιστωτικής κερδοσκοπίας και δεν άργησε να επέλθει η συντριβή και η μετάδοσή της στην πραγματική οικονομία με τη μαύρη δυστυχία της βαθιάς ύφεσης και τις στρατιές των ανέργων. Σε μια επίδειξη υιοθέτησης των αρχών του hard core μονεταρισμού, τον μανδύα του νεοφιλελευθερισμού, η ΕΚΤ είναι το μοναδικό ίδρυμα στη νομισματική ιστορία παραγωγής συμβολικού χρήματος από «ζεστό αέρα» που αφήνει απροστάτευτο το κράτος, ακόμη και στην περίπτωση απροσδόκητης φυσικής καταστροφής, όπως αυτής που συνέβη στην Ιαπωνία πριν κάμποσα χρόνια με το τρομερό τσουνάμι που στοίχισε τις ζωές χιλιάδων ατόμων και προκάλεσε ζημιές εκατοντάδων δισ. δολαρίων. Συγκεκριμένα, απαγορεύεται στην ΕΚΤ να χορηγήσει δάνεια στις κυβερνήσεις των Κρατών-μελών της ΕΕ και σε εθνικές δημόσιες επιχειρήσεις, ακόμη και σε περίπτωση εκτάκτων περιστάσεων, απεμπολώντας ουσιαστικά την παραδοσιακή χρησιμότητα των κεντρικών τραπεζών. Θεσμικά, η ΕΚΤ χορηγεί το συμβολικό χρήμα του ευρώ αποκλειστικά στα μέλη του Ευρωσυστήματος, τις εθνικές κεντρικές τράπεζες, με επιβάρυνση το βασικό επιτόκιο, κι αυτές με τη σειρά τους στις τράπεζες που εποπτεύουν. Ενώ τα εθνικά κράτη αποκτούν το χρήμα για την κάλυψη των δημοσιονομικών τους δαπανών, ασθμαίνοντας, από τις αγορές χρεογράφων σε δημόσιους πλειστηριασμούς, είτε υπό μορφή εντόκων γραμματίων είτε ομολόγων, και εξ` ανάγκης αποδέχονται όποιο επιτόκιο οι αγορές κεφαλαίου απαιτήσουν. Έτσι, αυτός ο μηχανισμός της έμμεσης παροχής χρήματος από την ΕΚΤ στα Κράτη-μέλη της ζώνης του ευρώ, που καταλήγει σε διπλή επιβάρυνση τόκου δημιουργεί πολλά προβλήματα στις δικές τους εθνικές οικονομίες, καθόσον η Ευρωπαϊκή ιδέα της πολιτικής ενοποίησης και της δημοσιονομικής ομοσπονδίας δεν έχει επιτευχθεί ακόμη. Ως αποτέλεσμα οι αδύναμες και παρασιτικές οικονομίες της Ευρωζώνης, όπως της Ελλάδας έχουν σοβαρό πρόβλημα χρηματοδότησης και άρχισαν να καταρρέουν, διότι οι «αγορές» ήταν ανήσυχες και απαίτησαν υψηλότερο επιτόκιο δανεισμού. Από την άλλη, εάν οι οίκοι αξιολόγησης της πιστοληπτικής ικανότητας μιας χώρας και οι επενδυτές τη θεωρήσουν επισφαλή θα την αποκλείσουν πρακτικώς από τις αγορές, με την απαίτηση δυσβάστακτου επιτοκίου και θα την οδηγήσουν στη χρεωκοπία. Όπως έγινε τελικά και στη χώρα μας, με τα γνωστά-δυσάρεστα αποτελέσματα.

Από τον Γεώργιο Ν. Ξενόφο

* Ο Γεώργιος Ν. Ξενόφος, είναι λογοτέχνης