Στη σκάφη του χρόνου ζυμώθηκαν η θρησκευτική και η εθνική παράδοση και έδωσαν στην οικουμένη το φως του Ελληνορθόδοξου πολιτισμού μας και δεν χωρίζονται. Έγινε η αρματωσιά του γένους.

Συμπαραστάτης, εμψυχωτής, σύμβουλος και οδηγός, το λιαστό κρασί της ψυχής κάθε χριστιανού. Είναι "ναός και κιβωτός" που χωρά το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον!

Πυλώνες του πολιτισμού μας από τότε που ο Έλληνας έκτιζε βωμούς στους θεούς του και έγραφε "Αντιγόνη!".

Για τη θρησκευτική και την εθνική μας παράδοση, χύθηκε αίμα ηρώων και αγίων που μπροστά στον εχθρό δεν δήλωναν ουδετερότητα θρησκευτική, αλλά κατέθεταν μαρτυρία αυτή του Χριστιανού και θανατώνονταν για την πίστη τους, διδάσκοντας πως Ελλάδα σημαίνει τρόπος προσέγγισης της ζωής και ορθοδοξία τρόπος προσέγγισης και βίωσης του Θεού.

Είναι φωνή των πατέρων, είναι φωνή της γης. Είναι οι φωτογραφίες των προγόνων μας που στολίζουν τους τοίχους των σπιτιών μας και τις βιβλιοθήκες. Είναι η σκιά μας που μας ακολουθεί και όπου βρεθούν Έλληνες, το πρώτο που φροντίζουν να κάνουν είναι η Εκκλησία και ύστερα το σχολείο. Χριστό και Ελλάδα διδάσκουν, Σωκράτη και Παύλο!

Η παράδοση δεν είναι τροχοπέδη στην πρόοδο όπως τη συκοφαντούν. Η Εκκλησία εξάλλου δεν φοβάται την πρόοδο, την ευλογεί γιατί σέβεται την ελευθερία του ανθρώπου όπως την κήρυξε ο ιδρυτής της!

Την αλλοτρίωση φοβάται. Αυτή κάνει ζημιά.

Όποιοι την αμφισβητούν και δεν τη γνωρίζουν, ας παρακολουθήσουν μια παρέλαση, ας θυμηθούν τη σχολική τους ζωή, ας επισκεφθούν ένα μουσείο, μια εκκλησιά, ας διαβάσουν Ελύτη, Σεφέρη, Παπαδιαμάντη, Πηνελόπη Δέλτα, Ίωνα Δραγούμη, ας παρευρεθούν σε ένα πανηγύρι, σε ένα γάμο, όλα για την παράδοση μιλάνε.

Αυτή είναι για τους πιστούς, το "καντήλι της Αγίας Τράπεζας", που φωτίζει τον δρόμο τους. Να τη γνωρίζουμε και να τη σεβόμαστε όλοι μας. Κυρίως όμως όσοι ασκούν εξουσία "για να προΐστανται αγαθών έργων" και να αποφεύγουν πάθη και λάθη που οδηγούν σε χειροπέδες, απαξία και ανάθεμα!

Να την υπερασπιζόμαστε και να την εμπλουτίσουμε. Γι' αυτήν "επολεμήσαμε" λέει ο Μακρυγιάνννης.

Η αμφισβήτησή της και η άρνηση, φέρουν τη διχόνοια που πολύ έβλαψε τον τόπο, γιατί δεν ξέρουμε από πού θα αντλήσουμε ιστορία και θα βυζάξουμε ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον της χώρας.

Οι λαοί και τα έθνη μεγαλουργούν, σαν ξέρουν από πού προέρχονται και πού θέλουν να πάνε! Εμείς ξέρουμε;

Του Δημητρ. Νταφούλη, επίτ. σχολ. συμβούλου και θεολόγου