Οι πολίτες ψηφίζουν με αρνητική ψήφο. Δηλαδή, στις επικείμενες εκλογές θα ψηφίσουν για να φύγει η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ και όχι γιατί πιστεύουν στη ΝΔ. Στις προηγούμενες ψήφισαν για να φύγει το παλιό και να έρθει το νέο, λέγοντας:«αν κάνει ένα από τα δέκα που λέει ο ΣΥΡΙΖΑ είμαστε εντάξει». Ψήφισαν τον Λεβέντη και την Ένωση Κεντρώων από αντίδραση και με ένα κρυφό χαμόγελο πάνω από την κάλπη. Ψηφίζουν Χρυσή Αυγή από θυμό με την προσδοκία να τα «χώνει» στο πολιτικό σύστημα, όπως κάνουν αυτοί στο καφενείο. Αν τους ρωτήσεις για τα προγράμματα των κομμάτων που ανέφερα ή την ιδεολογία τους οι περισσότεροι θα σου απαντήσουν με όρους πρωτοσέλιδων των εφημερίδων, όχι υπερασπιζόμενοι θέσεις αλλά κατηγορώντας τα άλλα κόμματα.

Από την άλλη οι πολιτικοί έχουν δύο θεατρικά σενάρια, ίδια και απαράλλαχτα. Το ένα σενάριο έχει τίτλο «Κυβέρνηση» και το άλλο «Αντιπολίτευση». Όταν βρίσκονται στην αντιπολίτευση ανοίγουν το σενάριο «Αντιπολίτευση», κάνουν τη διανομή ρόλων και αρχίζουν το θέατρο. Στη διανομή ρόλων υπάρχουν όλοι οι χαρακτήρες, ο μετριοπαθής, ο αντιδραστικός, ο προκλητικός, ο τεχνοκράτης, ο χαμογελαστός, ο συνωμοσιολόγος και πάει λέγοντας. Οι ίδιοι άνθρωποι όταν βρίσκονται στην κυβέρνηση ανοίγουν το σενάριο «Κυβέρνηση» και παίζουν κόντρα ρόλο. Οι χαρακτήρες παραμένουν, απλά αλλάζουν τα λόγια. Οι καλοί ηθοποιοί, αυτοί που μπορούν να παίξουν με επιτυχία και τον ένα και τον άλλο ρόλο, φτάνουν να γίνουν μέχρι και πρωθυπουργοί. Να μην αναφέρω ονόματα, ήδη έχετε σκεφτεί μόνοι σας.

Κάθε επιτυχημένο θεατρικό σχήμα (κόμμα) έχει και ανάλογο τμήμα promotion. Εδώ έρχονται τα ΜΜΕ, τα οποία προωθούν τους πρωταγωνιστές και τις ατάκες τους στους θεατές. Οι θεατές φεύγοντας από την παράσταση πρέπει να μεταφέρουν στους φίλους και τους γνωστούς τις εντυπώσεις τους, δημιουργώντας κύκλους επιρροής. Επειδή πολλοί δεν μπορούν να βγάλουν την κεντρική ιδέα, το τμήμα promotion (ΜΜΕ) τούς τη δίνει έτοιμη. Τα καφενεία, οι πλατείες, τα σπίτια, γεμίζουν με τις ατάκες των πολιτικών. Πολλοί πολίτες νευριάζουν, «μα αυτός πριν 3 χρόνια έλεγε ακριβώς τα αντίθετα από ό,τι λέει τώρα» και αποχωρούν, δεν ψηφίζουν. Άλλοι θυμώνουν και πάνε σε άλλο θεατρικό σχήμα για να εκδικηθούν το προηγούμενο. Και το σύστημα δουλεύει μια χαρά.

Μέσα σε αυτό το σύστημα, το Ποτάμι πάει αντίθετα στο ρεύμα. Δεν στοχεύει στην αντίδραση των πολιτών, επιδιώκει τη θετική ψήφο.Την ψήφο που βασίζεται σε θέσεις και προτάσεις που βρίσκονται αναρτημένες στο διαδίκτυο και είναι το συμβόλαιό του με τους πολίτες. Παράδειγμα: έρχεται το Ποτάμι και λέει «ναι» στη Συμφωνία των Πρεσπών, η οποία έχει ένα οδικό χάρτη με προϋποθέσεις που πρέπει να εκπληρώσει η πΓΔΜ. «Στηρίζει τον ΣΥΡΙΖΑ» λέει το τμήμα promotion της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Μετά το εθνικιστικό παραλήρημα του Ζάεφ, το Ποτάμι ζητά να εφαρμοστεί κατά γράμμα η συμφωνία και όταν έρθει στην ελληνική Βουλή, θα αξιολογήσει εάν έχουν υλοποιηθεί πλήρως τα συμφωνηθέντα από την πλευρά της πΓΔΜ. «Το Ποτάμι συμφώνησε με τη ΝΔ» λέει το τμήμα promotion του ΣΥΡΙΖΑ. Ταυτόχρονα βέβαια, ο Πρωθυπουργός ζητάει το ίδιο πράγμα από τον Ζάεφ. Παράλογο;

Κάθε φορά που μία θέση του Ποταμιού, επαναλαμβάνω, αναρτημένη στο διαδίκτυο, συμπίπτει με μία πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ ή της ΝΔ, τα αντίστοιχα τμήματα promotion αυτών των κομμάτων αναλαμβάνουν να δώσουν έτοιμη την κεντρική ιδέα στους πολίτες. Εδώ βρίσκεται και η δυσκολία για το Ποτάμι. Πρέπει να πείσει ότι είναι αυτό που λέει και ότι δεν παίζει κάποιο ρόλο. Να κατανοήσει ο πολίτης ότι οι ιδέες, οι προτάσεις και οι θέσεις του Ποταμιού είναι γνήσιες και να συμφωνήσει ή να διαφωνήσει, δημοκρατικά και ωραία. Να ξέρει ο πολίτης ότι όταν λέμε να φύγει το κόμμα μέσα από τη δημόσια διοίκηση είναι αυτό και μόνο αυτό. Δεν σημαίνει 4-2-1. Να ξέρει τι ψηφίζει. Αυτό έχει σημασία.

Τα κάνει όλα σωστά και ωραία το Ποτάμι; ΟΧΙ. Αλλά είναι αυτό που φαίνεται. Είναι όλοι στο Ποτάμι αυτό που φαίνονται; ΟΧΙ. Υπήρξαν βουλευτές και στελέχη που επέλεξαν κάποιο θεατρικό σχήμα με μεγάλη μαρκίζα. Αυτοί πήραν ρόλο κυρίως στο σενάριο «Αντιπολίτευση». Ίσως υπάρχουν και τώρα κάποιοι που καλοβλέπουν τέτοια σχήματα και τροφοδοτούν τα τμήματα promotion της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ.

Μέσα σε αυτό το θέατρο του παραλόγου, το Ποτάμι στηριζόμενο στις αρχές του και στην απόφαση του Συνεδρίου του, θα κατέβει αυτόνομο, και με καθαρό λόγο και αξιοπρέπεια θα διεκδικήσει την ψήφο των πολιτών. Με γερό στομάχι για εμάς που θέλουμε την Πολιτική Αλλιώς και πείσμα για να πείσουμε τους πολίτες ότι είμαστε αυτό που λέμε.

Από τον Δημήτρη Σακατζή

Ο Δημήτρης Σακατζής είναι εκπαιδευτικός, μέλος της ΜΕ.ΣΥ.Α του Ποταμιού