Μαζί σου έζησα την αγάπη

και όλα τα όνειρά μου.

Ήσουνα ένα σπίτι, λατρεμένο,

όμορφο, γεμάτο με τραγούδια

και η οικογένειά μου, ήταν,

σαν ένα δροσερό μπουκέτο με

λουλούδια.

Μόλις χάραξε η αυγή,

πάνω στο αγιόκλημα και

τις πασχαλιές,

κελαηδούσανε τ' αηδόνια

και δίπλα στο πλατύσκαλο,

χτίζαν φωλιές τα χελιδόνια.

Αναμνήσεις, που δεν τις σβήνει

ο χρόνος,

νοσταλγικά χρόνια και

αναπολώντας τη δροσιά της

νιότης... ζω... σπιτάκι μου

δεν σε ξεχνώ, πάντα θα σ' αγαπώ!

Νίκη Κεφαλέα - Παναγούλη