Το τελευταίο με τους έξι αποστάτες βουλευτές ξεπέρασε κάθε όριο αισχύνης και ξεπεσμού μπροστά στα μάτια του λαού. Εκείνη η επονείδιστη δήλωση της υποτελείας, της υποδούλωσης και της εξαρτημένης συνείδησης των, συνέπεια των πολιτειακών παροχών απέναντί τους, δίκαια επέφερε την οργή, την αγανάκτηση, τη λύπη, την καταχνιά και τον έντονο προβληματισμό του λαού. Δεν υπάρχει προηγούμενο στο ελληνικό κοινοβούλιο, βουλευτής ή βουλευτές να έχουν δηλώσει ότι: «θα συντάσσονται πάντοτε με τη γνώμη των βουλευτών του κυβερνώντος κόμματος, ακόμα και αν δεν γνωρίζουν τις διατάξεις που εισάγονται προς συζήτηση». Τέτοιες εκτροπές βουλευτών μάς ήταν άγνωστες. Αδιανόητες. Πρωτόγνωρες. Μακριά από τα κοινοβουλευτικά ήθη και έθιμα που γνωρίσαμε.

Όσοι υποστηρίζουν ότι η πρωτοβουλία των έξι έσωσε την τιμή και την αξιοπρέπεια της χώρας και εμπέδωσε την ειρήνη στα Βαλκάνια, προσφέρουν την τελευταία παρηγοριά σ΄ αυτούς που ανέτρεψαν την καταξίωση του κοινοβουλευτικού βιώματος και την αντίστοιχη ανθοφορία του, δηλ. το κοινοβουλευτικό ήθος. Πρόκειται για μια πράξη ρυπαρής συναλλαγής μεταξύ των διαχειριστών της κατεστημένης εξουσίας και των έξι, που εκπορεύτηκε μέσα από τα σκοτεινά παρασκήνια και τα μυστικοσυμβούλια, που την επεξεργάσθηκαν και την έθεσαν σε εφαρμογή.

Στο ίδιο κλίμα και η υφυπουργοποίηση των δύο στελεχών του ΠΑΣΟΚ. Ο λαός έμεινε εμβρόντητος από τον αντίκτυπο, που προκάλεσε και σηματοδότησε η αποστασία αυτή, που συνθέτει σχήμα χυδαίας διαπλοκής και αλλοτρίωση του πολιτικού ήθους της τιμιότητας και της υπευθυνότητας, για λίγα γραμμάρια εξουσίας. Δεν είναι εύκολο να αποτιμήσει κανείς πόσο ελεύθερο και ενσυνείδητο είναι να προσχωρήσει κανείς σε νέα σχήματα. Πόσο πράξη υπεύθυνη είναι. Όταν όμως ενεργείται με τέτοια ταχύτητα, δύναμη και πολιτική υποστήριξη, τότε κανείς δεν μπορεί να υποστηρίξει, ότι αυτή έγινε δίχως την ασυνείδητη υποταγή στο φρόνημα και την ελεύθερη θέληση του προσχωρούντος.

 Φαίνεται ότι ζήλεψαν τη δόξα της Κατερίνας και των άλλων νεοφανών υπουργών και τους ακολούθησαν. Πρόδωσαν το κόμμα τους. Τις αρχές και τα πιστεύω τους. Άρπαξαν την ευκαιρία με προθυμία και ευχαρίστηση. Βλέπετε, η καρέκλα πάντα ήταν περιζήτητη. Έγιναν και αυτοί υφυπουργοί. Αναβαθμίστηκαν πολιτικά για να σώσουν τη χώρα από την κρίση που διέρχεται. Δεν υπελόγισαν ούτε τιμή ούτε υπόληψη. Έγιναν τα εξαρτήματα μιας κυβέρνησης που λίγες μέρες πριν γίνουν υφυπουργοί, την κατηγορούσαν ως χρεοκοπημένη και αντεθνική. Περιφρονημένοι, δακτυλοδεικτούμενοι και στιγματισμένοι από την κοινωνία, η ιστορία θα τους κατατάξει εκεί που πρέπει. Ας μην παραξενευόμαστε όμως.

Η ιστορία έχει καταχωρήσει περιστατικά σαν τα παραπάνω, πάμπολλα. Έχει αποτυπώσει εξαγορές συνειδήσεων, που ξεπερνούν τα όρια της ανθρώπινης φαντασίας. Το πιο λυπηρό και άθλιο σ΄ αυτές εδώ τις περιπτώσεις είναι ότι οι παραπάνω ανέντιμες και διαφθαρμένες πράξεις, έγιναν με τις ευλογίες και τις ευχές της κυβέρνησης, με στόχο να συνεχισθούν και να επεκταθούν στον ευρύτερο χώρο του ΚΙΝΑΛ.

Προσεγγίζω το σημείο αυτό με μεγάλη μου λύπη. Αλλά και με οργή και αγανάκτηση. Παράλληλα δηλώνω και την αποστροφή μου στους πρωταγωνιστές αυτής της πρωτοβουλίας και σαν ένας απλός πολίτης τούς ερωτώ: Τι πάτε να κάνετε; Τα κόμματα τα δημιουργούν οι ανάγκες του λαού. Αυτός τα φέρνει στην εξουσία. Αυτός τα καταργεί, τα διαλύει, όταν διαπιστώσει ότι δεν είναι χρήσιμα στην κοινωνία. Οι ΑΝΕΛ, το Ποτάμι και η ΔΗΜΑΡ, διαλύθηκαν γιατί δεν είχαν πλέον τίποτε να προσφέρουν στην κοινωνία. Η επιχειρούμενη αλλοτρίωση των στελεχών του ΚΙΝΑΛ, με μεθόδους Μαδούρο, όπως καταγγέλλει το ίδιο, είναι πράξη ανέντιμη και εθνικά επιζήμια. «Όποιος σκάβει τον λάκκο του άλλου, πέφτει ο ίδιος μέσα». Αυτό λέγει ο λαός μας. Το ΚΙΝΑΛ ήλθε στη ζωή του τόπου για να παραμείνει, ως μία μεγάλη κοινωνική δύναμη, αντίστοιχων δημοκρατικών αλλαγών και μεταρρυθμίσεων που έχει ανάγκη ο τόπος. Διδαγμένο από τα λάθη του, ως ΠΑΣΟΚ, σφυρηλατεί τώρα νέους ισχυρούς δεσμούς με την κοινωνία, με τις νέες κοινωνικές δυνάμεις και ως νέο πολιτικό σχήμα απαλλαγμένο πλέον από τα ανομήματα του παρελθόντος είναι αποφασισμένο να διαδραματίσει σπουδαίο ρόλο στην πολιτική ζωή της χώρας. Αυτοί που επιθυμούν τη διάλυσή του, είτε από τα αριστερά είτε από τα δεξιά διαπράττουν ένα μεγάλο έγκλημα σε βάρος του λαού και της δημοκρατίας.

Ο διπολισμός με τις γνωστές παθογένειες του, της πόλωσης και του διχασμού πάντοτε ήταν επικίνδυνος για την ομαλή πορεία της χώρας και ευημερίας της. Ο τόπος χρειάζεται ισχυρά δημοκρατικά κόμματα να εναλλάσσονται στην εξουσία για να κυβερνάνε καλύτερα τη χώρα. Και το Κινάλ μπορεί να παίξει τον ρόλο αυτό. Η ανήθικη νομιμότητα, η ατιμία, η αδικία, πάντα θα υπάρχουν στη ζωή μας και την πολιτική. Εκείνοι όμως που έχουν το θάρρος, την τόλμη, τη γενναιότητα, την εντιμότητα, την καθαρότητα του βίου τους, την άσπιλη παρουσία τους, δεν έχουν τίποτε να φοβηθούν, αφού μπορούν να αναμετρηθούν με την κάθε είδους βρωμιά και ατιμία και να είναι οι νικητές..

* Από τον Αθ. Φώτο