Ένας συναγερμός τέλος πάντων, να μας ξυπνούσε από τον λήθαργο της επίπλαστης ευημερίας στον οποίο είχαμε ως λαός βυθιστεί. Κάτι, κάποιος να μας ταρακουνούσε. Να μας έλεγε ξυπνήστε ωρέ λεβέντες, μην κάνετε τους καμπόσους, που χρωστάτε της Μιχαλούς. Που ζούσαμε με δανεικά και παίζαμε στο χρηματιστήριο, φτωχοδιάβολοι, μπατιράκια και Κοσκωτάδες, όλοι μαζί! Έλα όμως, που τα πάντα ήρθαν τούμπα. Ανάποδα...
ΕΧΟΥΝ καταργηθεί στην πράξη τα κομματικά ιδεολογικά στάνταρ. Αριστεροί συνεργάζονται με δεξιούς. Ακόμα και με ακροδεξιούς! Δεξιοί που έφτυναν τον κόρφο τους όταν περνούσαν δίπλα από αριστερούς, ή και το ανάποδο, ακόμα ακόμα και από Πασοκο-σοσιαλιστές, οι πάντες κάνουν μαζί κυβέρνηση και μοιράζονται τα υπουργεία. Πολιτικοί αρχηγοί αλλά κυρίως οι βουλευτές, ακόμα και με τον διάβολο θα πάνε, προκειμένου να γευτούν λίγο από εξουσία. Καμία αξιοπρέπεια για πολλούς εθνοπατέρες, ελάχιστοι αποτελούν εξαίρεση σε αρχές και αξία και δυστυχώς αυτοί είναι μειοψηφία και απομονώνονται και χάνονται στο γενικό ανάθεμα.
ΔΕΝ είναι αναληθές που κάποιοι πολιτικοί αναλυτές παρομοιάζουν τον πρωθυπουργό μας με «πρωταθλητή του είδους όλων των αιλουροειδών του ζωικού Βασιλείου». Το αντιμνημονιακό προπέτασμα καπνού που εκτόξευσε, προκειμένου να υπνωτίσει τον ψηφοφόρο, κατέληξε σε υπεράσπιση με σθένος και ηρωισμό (ωσάν την υπεράσπιση των Θερμοπυλών από τον Λεωνίδα), του τρίτου και βαρύτερου μνημονίου. Οι «φονιάδες των λαών Αμερικάνοι» έγιναν φίλοι και αδελφοί. Τη Μέρκελ που τη διώχναμε με βαριές κατάρες, (Angela go home) της ζητήσαμε να «γυρίσει σπίτι», όπως έκανε πριν χρόνια με το «Γιώργο γύρνα σπίτι...» ο πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής, απευθυνόμενος στον Σουφλιά, χρόνια μετά τη διαγραφή του. Τα μνημόνια αντί να σκιστούν και οι αγορές αντί να χορεύουν στον ρυθμό της αριστερής κυβέρνησης, πήραν τον αντίθετο δρόμο. Έγιναν περισσότερα και πιο βαριά για τους Έλληνες. Όχι μόνο τώρα αλλά και από πριν. Ο δρόμος που χάραξε εν αγνοία μας το «Καστελόριζο» μας οδήγησε στον γκρεμό. Πέσαμε σε φουρτούνα και δέκα χρόνια τώρα κολυμπάμε να βγούμε στη στεριά.
ΤΙΠΟΤΑ δεν έμεινε όρθιο... Οι αξίες, της πολιτικής και των πολιτικών, έχασαν το νόημά τους. Όλα κάτω από ιδιοτέλεια το συμφέρον και το εύκολο χρήμα. Ο χθεσινός εχθρός σήμερα είναι φίλος, κολλητός. Φιλίες, τι φιλίες, λυκοφιλίες δηλαδή. Γεμάτη διεφθαρμένα υλικά και τούτη η Βουλή. Αλλά και τούτη η κυβέρνηση. Μόλις σκουριάσουν τα αντικαθιστά. Στα έδρανα πάντα θα βρίσκονται οι «πρόθυμοι». Μόνο που τέτοιες κινήσεις δείχνουν πανικό. Και ο ηγέτης που διακατέχεται από φόβο απώλειας της εξουσίας, όσο και αν ανακατέψει την τράπουλα στο τέλος ζημιά στη χώρα θα καταφέρει. Ελπίζω οι τρόποι επίλυσης των εθνικών μας θεμάτων, να μην επιφέρουν άλλα χειρότερα δεινά στον τόπο. Όλοι το ελπίζουμε ακόμα και οι κυβερνητικοί. Ας μην το μαρτυρούν...
Από τον Χρήστο Τσαντήλα
