Το στάδιο των αρετών το ζήσαμε όλοι οι πιστοί με τον πνευματικό μας ο καθένας αγώνα και είμαστε έτοιμοι να ζήσουμε, "να συμπορευτούμε, να συσταυρωθούμε και να νεκρώσουμε τις ηδονές του βίου", όπως μας προσκαλεί η εκκλησία μας για να νιώσουμε πνευματικά τη μεγάλη γιορτή, την εορτή των εορτών και πανήγυρι των πανηγύρεων, το Πάσχα!

Μεγάλη Εβδομάδα, μεγάλα τα Πάθη Του, Μεγάλη και ένδοξη η Ανάστασή Του. Θύμηση της εξόδου των Ιουδαίων από τη σκλαβιά στην ελευθερία, τη γη της επαγγελίας, γιορτή Ανάστασης και ζωής για τους Χριστιανούς στην απέναντι όχθη, όπου ο ευλογημένος κήπος της Εδέμ, όπου καρπίζουν οι ελπίδες και οι προσδοκίες μας για την πολυπόθητη "Ιθάκη" και περισσεύουν τα αγιάσματα της φύσης.

Γιορτή εξόδου και κάθε πιστού από το "Εγώ" του και πέρασμα στο "Εμείς", αλλά και περισυλλογής για να έλθουμε εις "Εαυτόν", για να ακολουθήσουμε τον δρόμο του μαρτυρίου Του, όπως τα Ευαγγέλια μας θυμίζουν.

Να ακούσουμε και εμείς το "Λάβετε, φάγετε, τούτο έστι το σώμα μου... και το πίετε εξ αυτού πάντες, τούτο έστι το αίμα μου" εκεί στο Υπερώο όπου τελείται ο Μυστικός Δείπνος!

Να τον ακολουθήσουμε στο Ορος των Ελαιών όπου προσεύχεται και προδίδεται από τον μαθητή Του.

Να ζήσουμε νοερά τον πόνο της ψυχής Του, την άδικη δίκη Του, τους εμπαιγμούς και τα ραπίσματα και να ανεβούμε τον Γολγοθά και να ψάλλουμε το "Σήμερον κρεμάται επί ξύλου..." και να νιώσουμε το πένθος και τον πόνο της Παναγίας! Μεγάλα τα Πάθη Του, βαθιές οι πληγές της αγάπης Του για τον άνθρωπο που κέρδισε την αιωνιότητα μέσα από τη σταύρωση και την ανάσταση του Δημιουργού Του. Μέγα το θαύμα και παράδοξον!

Είμαστε ευλογημένοι που γεννηθήκαμε ορθόδοξοι Χριστιανοί. Η Ορθοδοξία μας είναι η αρτηρία της καρδιάς μας και με τον τρόπο της ζωής μας να την αναδεικνύουμε παντού.

Ζούμε σε εποχή που ο μύλος της ζωής αλέθει αρχές και αξίες, όπως ο μυλωνάς-παγκοσμιοποίηση - ορίζει. Η Ορθοδοξία θα δοξάζεται όσο και αν πολεμείται, γιατί ποιο αηδόνι θα έστεργε να ζήσει ανταλλάσσοντας τη λαλιά του με το κράξιμο του κόρακα;

Ο δρόμος της Ορθοδοξίας προς τη μεγάλη συνάντηση με τον Δημιουργό μας, είναι πορεία αγάπης. Ας ανοίξουμε τα παραθορόφυλλα της ψυχής μας, να απλώσουμε την παλάμη μας στο φως που είναι ο Χριστός και να γίνει η ψυχή μας θρόνος Του. Να αναλογισθούμε τα λάθη μας και τον πόνο που με τη συμπεριφορά μας προκαλούμε στους συνανθρώπους μας. Να δούμε τα προβλήματα. Ο κόσμος έξω πεινάει από αγάπη. Αρμάθα είναι τα προβλήματά του. Γεύση αγάπης αναζητά, αλλά δεν βρίσκει γιατί μάκρυναν και στέγνωσαν οι ψυχές μας! Μια αγκαλιά ζεστασιάς, ελπίδας και αγάπης ψάχνει για να γαληνέψει.

Φτάνει η Λαμπρή. Ας δώσουμε έστω κι ένα χαμόγελο ελπίδας σε κείνους που το έχουν ανάγκη. Σε μας δεν κοστίζει. Για εκείνους αξίζει πολλά, έτσι για να λαμπρύνουμε τη στολή της ψυχής μας και να μπορέσουμε να εισέλθουμε στον Νυμφώνα του Χριστού και να συνεορτάσουμε την ένδοξη Ανάστασή Του. "Καλή Ανάσταση".

Από τον Δημήτρη Νταφούλη, επίτ. σχολ. σύμβουλο και θεολόγο