Που καθόρισαν τα όριά της, την επικράτειά της, την κρατική της οντότητα. Γι’ αυτό και έχουμε υπέρτατο χρέος να την τιμούμε, να τη σεβόμαστε και να την υπερασπιζόμαστε όχι μόνον στον πόλεμο αλλά και στην ειρήνη. Διατηρώντας την ακέραια, καθαρή, κανονική. Κυματίζοντας με θωριά, κι υπερηφάνεια, εκφράζοντας έτσι τη δόξα και το μεγαλείο της Ελλάδας μας.
Δυστυχώς, όμως το θέαμα που παρατηρούμε κάποιες φορές δεν είναι αντάξιο της ένδοξης ιστορίας μας. Όταν βλέπουμε στην πρόσοψη δημοσίων και ιδιωτικών κτιρίων αναρτημένη σημαία ετοιμόρροπη, λερωμένη, σχισμένη, λαβωμένη, ανάπηρη από τη φθορά του χρόνου. Χωρίς τη φρεσκάδα και την ομορφιά της ανανέωσης. Ένα σκηνικό που δημιουργεί την αίσθηση της έλλειψης επαρκούς φροντίδας και σεβασμού στο εθνικό μας σύμβολο. Το οποίο με την παρουσία του καταδεικνύει περίτρανα την ελληνικότητα του χώρου. Την εθνική μας κυριαρχία …Που με τόσους αγώνες και ποτάμια αίματος απέκτησαν οι πρόγονοί μας.
Αυτό το σύμβολο του έθνους που υψώνεται στην ενδοχώρα και σε καιρό πολέμου σε κάθε καταλαμβανόμενο μετερίζι του εχθρού, σε ελληνικές πρεσβείες και προξενεία, ολυμπιακούς και παγκόσμιους αγώνες, οφείλουμε να διατηρούμε ακέραιο και καθαρό. Όπως θέλουμε να είναι και η πατρίδα μας. Γιατί αυτή συμβολίζει…
Γι’ αυτό λοιπόν οι υπεύθυνοι δημοσίων υπηρεσιών, οργανισμών …θα πρέπει κάθε φορά που ο χρόνος ξεθωριάζει και κομματιάζει το ιερό πανί της δοξασμένης σημαίας μας να το ανανεώνουν. Κι αυτό να γίνεται έγκαιρα. Πριν φανούν τα πρώτα σημάδια φθοράς. Και το κόστος πολύ μικρό. Μεγάλη όμως η πράξη. Γιατί εξαίρει και τιμά το σύμβολο του έθνους. Την πάντα δοξασμένη σημαία μας. Την υψωμένη και κυματίζουσα σε κάθε χώρο της κρατικής μας επικράτειας. Σε ακριτικά χωριά, νησιά, στις εσχατιές της πατρίδας μας. Για να δείχνει ότι αυτός ο τόπος ο ποτισμένος με το αίμα ηρώων και μαρτύρων της πίστεώς μας είναι δικός μας. Είναι ελληνικός.
Επομένως το εθνικό χρέος μάς επιβάλλει να διατηρούμε ακέραιο και καθαρό το σύμβολο της πατρίδας και του έθνους. Όπως ακριβώς θέλουμε και την Ελλάδα μας. Κι αυτό πρέπει να το έχουμε καλά φυλαγμένο στο φωτεινό μέρος του μυαλού μας. Για να μην ξεχνάμε τους αγώνες των προγόνων μας, την ιστορία μας, τον πολιτισμό μας την ταυτότητά μας.
Πιστεύω ότι αυτό μας θυμίζει, κάθε φορά, που ατενίζουμε τη γαλανόλευκη: ΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΜΑΣ ΧΡΕΟΣ. Γι’ αυτό και πρέπει παντού και πάντοτε να την τιμούμε, να την προσέχουμε και να τη διατηρούμε ακέραια, καθαρή, κανονική. Όπως της αρμόζει. Για να μην ξεθωριάζει και ξεφτίζει η ιστορική μας μνήμη. Η πίστη μας προς τα ιδανικά του έθνους και της ελευθερίας. Και πιο πολύ τώρα που ο εχθρός βρίσκεται προ των πυλών. Επιδιώκοντας να υλοποιήσει δια πυρός και σιδήρου τις αρρωστημένες αυτοκρατορικές του φαντασιώσεις «περί γαλάζιας πατρίδας και συνόρων της καρδιάς».

Από τον Κων/νο Τσιρονίκο