Στη μνήμη του λαού μας έχει χαραχτεί βαθειά η τεράστια συμβολή του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ, που με πρωτοπόρους τους κομμουνιστές συνέβαλλαν στην υπόθεση της Λευτεριάς της Ελλάδας έχοντας και μερίδιο στο πανευρωπαϊκό τσάκισμα του φασισμού και του ναζισμού.
Χαράματα στις 23 Οκτώβρη του 1944 οι καμπανοκρουσίες σήμαναν χαρούμενα την απελευθέρωση. «Όλοι ξυπνούσαν κι έτρεχαν έξαλλοι στους δρόμους. Στα παράθυρα άναβαν κεριά. Στις συνοικίες έγιναν χοροί. Τραγούδια, φωτοβολίδες, ζητωκραυγές δονούσαν τη λεύτερη ατμόσφαιρα. Αμέσως σχηματίστηκαν αυθόρμητες διαδηλώσεις προς το κέντρο της πόλης … Η εμφάνιση των γενναίων ανταρτών μας προκάλεσε απερίγραπτο ενθουσιασμό … Η νικήτρια ίλη του Λεωνίδα, το ηρωικό 3ο σύνταγμα του Αραβίδα και του Ζιώγα, το 1ο τμήμα της ΕΠ γνώρισαν τη θερμότερη υποδοχή…
Ο Λαός έτρεχε παντού με ζητωκραυγές, όταν μπήκε το μπαρουτοκαπνισμένο 1ο σύνταγμα της ταξιαρχίας ιππικού με επικεφαλής τον συνταγματάρχη Γερασιμίδη.
– Όταν φάνηκε το αυτοκίνητο της διοίκησης της ταξιαρχίας ιππικού, η λαοθάλασσα το περιέζωσε με παραλήρημα ενθουσιασμού. Ο δοξασμένος συνταγματάρχης Δ. Κασσάνδρας, ο θρυλικός λαϊκός ήρωας Μπουκοβάλας κι ο επιτελάρχης Καραστάθης σκεπάστηκαν με λουλούδια. Ο Λαός αποθέωσε τους αγωνιστές της Λευτεριάς του!..».

ΠΡΩΤΟ ΕΝΟΠΛΟ ΤΜΗΜΑ ΠΟΥ ΜΠΗΚΕ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ!
Το πρώτο ένοπλο τμήμα που μπήκε στην πόλη της Λάρισας παραμονές της αποχώρησης των κατοχικών στρατευμάτων, ήταν η «Εθνική Πολιτοφυλακή» (Λαϊκή Αστυνομία) για να προετοιμάσει τις προϋποθέσεις της μετάβασης από την Κατοχή στην Ελευθερία.
 «Στην πόλη μας τα τμήματα της Ε.Π. [Εθνική Πολιτοφυλακή] βρέθηκαν ταυτόχρονα στο πόστο τους με την αποχώρηση των Γερμανών. Ένα κομμάτι του τμήματος Λαϊκής Ασφάλειας βρισκόταν από μέρες στην πόλη εμποδίζοντας διάφορες λεηλασίες και πλιατσικολογήματα και παρακολουθώντας τις κινήσεις των καταχτητών και προδοτών δίνοντας πολύτιμες πληροφορίες στον ΕΛΑΣ.
Η Ε.Π. προκάλεσε τον θαυμασμό και ικανοποίησε και τους πιο δύσπιστους, εκτός φυσικά απ’ τους προδότες μαυρομετωπίτες, με την πλούσια δράση που επέδειξε σ’ όλους τους τομείς. Η παραλαβή της υπηρεσίας μέσα σε μια ατμόσφαιρα χάους που έπρεπε όλα ν’ αρχίσουν από την αρχή... Η φρούρηση της πόλης είχε περάσει για πολλές εβδομάδες στα χέρια της Ε.Π. με αποτέλεσμα ο κάθε Πολιτοφύλακας να εκτελεί υπηρεσία τουλάχιστο 20 ώρες συνέχεια ημερησίως αγόγγυστα και με φιλοτιμία, για τον μοναδικό λόγο ότι εκπληρώνει τα καθήκοντά του απέναντι στην κοινωνία, κατακτώντας έτσι τον μεγάλο τίτλο του υπηρέτη του λαού.
Η Τάξη και η ησυχία αποκαταστάθηκαν σ’ όλη την πόλη απ’ τις πρώτες ημέρες, παρά την απόλυτη ελευθερία των συγκεντρώσεων και την ανεμπόδιστη κυκλοφορία των πολιτών σ’ όλο το 24ωρο. Στον τομέα αυτόν βέβαια συνέβαλε μ’ όλα τα μέσα βοηθώντας την Ε.Π. ο ίδιος ο λαός, γιατί σεβόμενος την ελευθερία του… πηγαία επέβαλε την τάξη στον εαυτό του. Χωρίς αυτή τη συνδρομή του λαού και την κατανόησή του, ότι η Ε.Π. εξασφαλίζει δικά του συμφέροντα, ήταν αδύνατο 150 – 170 πολιτοφύλακες να επιβληθούν σ’ ένα λαό που δεν πειθαρχούσε και δεν την αγαπούσε και μάλιστα σε μια περίοδο που ήταν όλα εξαρθρωμένα και τα προβλήματα ήταν 10πλάσια μιας ειρηνικής περιόδου...».
75 χρόνια μετά οι λαογέννητοι θεσμοί, που είναι προϊόν της ανάγκης οργάνωσης του ίδιου του λαού για την επιβίωσή του, αποτελούν τον ακρογωνιαίο λίθο για το στέρεο πάτημα και το αποκούμπι του λαϊκού κινήματος. Αυτή δεν είναι μόνο αόριστη επιλογή, αυτή είναι ο μονόδρομος των καταπιεσμένων.
Η κατοχή δίδαξε πως «εθνική ενότητα» δεν μπορεί να υπάρξει όσο υπάρχουν ταξικά διαφορετικά συμφέροντα, νενέκοι, οσφυοκάμπτες, δοσίλογοι. Όσο και αν θέλουν οι ντιρεκτίβες της Ε.Ε. να εξισώσουν τον φασισμό με τον κομμουνισμό, όσο και αν θέλουν οι δικοί μας ριψάσπιδες «πατριώτες» να ταυτίζουν τα συμφέροντά τους με τους σημερινούς «καταχτητές», ΗΠΑ και ΝΑΤΟ, ο Λαός δεν ξεχνά.
 Θυμάται την πυλώνες της ελληνικής αστικής τάξης - βασιλιά, ηγέτες αστικών κόμματων, Μεταξικών στρατηγών – να τους εγκαταλείπει ή άλλοι να υπηρετούν τους κατακτητές από διάφορες θέσεις ως δοσίλογοι δολοφόνοι του αγωνιζόμενου Λαού.
 Όλοι μας πλέον το ξέρουμε πως το DNA του απελευθερωτικού κινήματος ήταν οι κομμουνιστές. Έμειναν στην Ελλάδα, δίπλα και μαζί με τον Λαό κυνηγήθηκαν, εκτελέστηκαν, οργανώθηκαν, πάλεψαν, διώχνοντας τους κατακτητές και σε κάθε ευκαιρία εμείς σήμερα, διαλαλούμε το σύνθημα: «Λαέ θυμήσου το χώμα που πατάς, λευτέρωσε ο Άρης και το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ» …

Του Δημητρίου Μπάρμπα
(Takis-mp@hotmail.com)