Αναμφισβήτητη αισθητική αλλά και υγιεινή αναβάθμιση! Μακάρι να γενικευθεί η τοποθέτησή τους στο σύνολο της πόλης, συμπεριλαμβανομένων των έξι εισόδων ή εξόδων της, οι οποίες καλωσορίζουν τον επισκέπτη και τον προδιαθέτουν ανάλογα για το επίπεδο αυτής.

To καλύτερο θα ήταν, εάν οι εκάστοτε αρμόδιοι τόσα χρόνια τώρα, το είχαν πάρει σοβαρά ώστε να ‘βάλουν τη μύτη τους’ μέσα στα σκουπίδια καθιστώντας αποδοτικότερη τη διαχείρισή τους, η οποία δυστυχώς, βάσει και των πρόσφατων στατιστικών δεδομένων της χώρας, παραμένει ακόμη σε επίπεδα πολύ χαμηλά.

Μεγαλύτερη απόδειξη η ανακύκλωση, που παρά τις προσπάθειες πολλών ετών, την ευαισθητοποίηση και ανταπόκριση του κόσμου στο κάλεσμα του διαχωρισμού οικολογικών και μη και το..., ας μου επιτραπεί η έκφραση, «φουλάρισμα» των μπλε κάδων, παραμένει σταθερά κάτω από το 20%, ποσοστό που την καθιστά αντικειμενικά πενιχρή, αναποτελεσματική, μη ανταγωνιστική και επίφοβη κυρώσεων από την Ε.Ε. στο άμεσο μέλλον. Τι φταίει που το υπόλοιπο του 100% μένει αναξιοποίητο, μπορεί να υποθέσει εύκολα κανείς. Ξεκινώντας ίσως από την έλλειψη επαρκούς οικολογικής συνείδησης από την πλευρά του πολίτη καταναλωτή που επιμένει ακόμη και σήμερα ή να πετάει διάφορα σκουπίδια καταγής, κυρίως καθοδόν από το ΙΧ του, ή να στριμώχνει ανακυκλώσιμα υλικά στις σακούλες με τα οικιακά σκουπίδια αλλά και να πετάει λάθος έως και πολύ λερωμένες συσκευασίες στην ανακύκλωση, με αποτέλεσμα την απώλεια ποσότητας επί του συνόλου, αφού τελικά συγκομίζονται για διαχωρισμό ανά υλικό σε πολύ κακή κατάσταση, καταλήγουμε στην έλλειψη επαρκούς σχεδιασμού από την πλευρά των αρμοδίων, όσο ενοχλητικό και να αντηχεί αυτό, στα κατά τα άλλα ευήκοα ώτα τους. Τι παραπάνω θα μπορούσε να είχε κάνει δηλαδή η τοπική και εθνική εξουσία για το επίμαχο θέμα και δεν το έκανε; Αφού οι μπλε κάδοι υπάρχουν παντού πια! Σωστά, μόνο που ποτέ δεν είναι αρκετοί, για να χωρέσουν τις ανάλογες ποσότητες!

Η μαγική λέξη, η λέξη-κλειδί, δεν είναι άλλη από το ΚΑΛΑΘΙ. Το καλάθι στους δρόμους και τις πλατείες, το καλάθι στις δημόσιες υπηρεσίες και στα σχολεία, το καλάθι στα εμπορικά καταστήματα, το καλάθι στα νοσοκομεία, στα ιατρεία, στα φαρμακεία, στα μουσεία, στα τρένα, στα πλοία, στα λεωφορεία, στα σινεμά, στα καφέ, στις ταβέρνες και πάει λέγοντας. Πόσα καλάθια στους δρόμους της πόλης αλλά και τις στάσεις των αστικών λεωφορείων, δεν ‘ξεχειλίζουν’ καθημερινά από πλαστικές συσκευασίες καφέ ή πλαστικά μπουκάλια νερού, στριμωγμένα ανάμεσα σε άλλα σκουπίδια που όλα καταλήγουν αδιακρίτως στον πράσινο κάδο των οικιακών από τους υπαλλήλους της καθαριότητας του δήμου; Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει επί χρόνια στα γραφεία, στις αίθουσες, στα ξενοδοχεία, στον ΟΣΕ, στα ΚΤΕΛ, σε αεροδρόμια, λιμάνια και γενικά σε όλους τους χώρους, αφού πολύ απλά ο μπλε κάδος είναι πάντα πολύ μακριά. Ένα ΚΑΛΑΘΙ ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΟ, δίπλα στο ήδη υπάρχον, δεδομένου του όγκου των ανακυκλώσιμων υλικών, θα έπιανε σίγουρα τόπο και θα απέβαινε καθοριστικά αποτελεσματικό στον τελικό απολογισμό της ανακύκλωσης. Μόνο που τότε θα χρειάζονταν και επιπλέον οικολογικοί κάδοι για να τα εναποθέτουν. Μη βιαστείτε να σκεφτείτε πως μία τέτοια πρόταση έρχεται σε αντίθεση με τις έννοιες της μείωσης και επαναχρησιμοποίησης που διέπουν έναν από τους 17 στόχους για βιώσιμη ανάπτυξη, αυτόν της υπεύθυνης παραγωγής και κατανάλωσης που εμπεριέχει και την έννοια της ανακύκλωσης, αφού ακόμη και αν καταφέρουμε τον προαναφερθέντα στόχο, οι ανάγκες διαχωρισμού των απορριμμάτων θα παραμένουν διαχρονικά υπαρκτές.

Άλλη απόδειξη αναξιοποίητου υλικού, στην κατηγορία σκουπίδια, αποτελούν τα πεσμένα φύλλα και κλαδιά των δέντρων σε δρόμους και πλατείες, που προς το παρόν πετιούνται ‘χύμα’ στα οικιακά και μάλιστα στους νέους υπόγειους κάδους και που μαζί με τις αδιαχώριστες από τα άλλα σκουπίδια φλούδες φρούτων, που καταναλώνουμε σε καθημερινή βάση, θα μπορούσαν με τη διαδικασία της κομποστοποίησης, να αποτελέσουν άριστη οργανική ουσία για το καταπονημένο έως στείρο έδαφος της περιοχής μας, απολύτως απαραίτητη για τις καλλιεργητικές του ανάγκες. Θα έρθει κάποια μέρα και ο καφέ κάδος, αλλά με ποια δικαιολογία άραγε για μία τόσο μεγάλη καθυστέρηση;

Για τη διαχείριση των οικιακών απορριμμάτων μετά τον πράσινο κάδο, τις χωματερές ή την καύση, το μόνο που θα είχα επί του παρόντος να τονίσω, είναι πως όποια διαδικασία και αν επιλέγεται, θα πρέπει να γίνεται με τον πλέον ανώδυνο τρόπο για το περιβάλλον αλλά και να εξοικονομεί τη μέγιστη δυνατή ενέργεια για μελλοντική χρήση.

Μέχρι να διορθωθούν ωστόσο όλα τα κακώς κείμενα για την επίτευξη του πολυπόθητου 50% της ανακύκλωσης και τη δημιουργία βιολογικού λιπάσματος για αγρούς και χωράφια, καλό θα ήταν να δρομολογήσετε και τη συχνότερη αποκομιδή σκουπιδιών, ή τουλάχιστον την εξασφάλιση συνθηκών υγιεινής (επάρκεια κάδων, συχνό πλύσιμο κάδων) που να μην κάνουν ‘άχαρο και βρώμικο’ το Σαββατοκύριακό μας όταν κοιτάμε από το παράθυρο ή όταν ξεμυτίζουμε από το σπίτι μας, με τα καπάκια μισάνοιχτα και τα σκουπίδια να περισσεύουν πάντα έξω από τους κάδους! Καλοπροαίρετα πάντα και καλή συνέχεια!

Από τη Φωτεινή Σπανού, εκπαιδευτικό – τελειόφοιτη ΕΠΑΛ Γεωπονίας, Τροφίμων και Περιβάλλοντος