Ως λαός, με άποψη και εκλογή με δημοκρατική διαδικασία εκείνων που θα διαχειρίζονταν τις τύχες μας, τι κάναμε για να προτάξουμε και να προβάλουμε έστω μια εθνική ομοψυχία μπροστά στις παρούσες πολύ δύσκολες καταστάσεις; Μήπως και τώρα που τα πράγματα αγρίεψαν, αλλά και κάθε φορά που διερχόμαστε κρίση στα ελληνοτουρκικά, μήπως λέω, στους καναπέδες δεν βρισκόμαστε πάντα; Και παρακολουθούμε αραχτοί!

ΦΑΙΝΕΤΑΙ πως οι απειλές του Ερντογάν και οι διπλωματικές, αλλά και πολεμικές κινήσεις του στη Μεσόγειο και στο Αιγαίο, δεν γνωρίζω για τον τουρκικό, αλλά τον ελληνικό πληθυσμό, σίγουρα τον φόβισαν. Όχι μόνον τον φόβισαν, τον κατατρόμαξαν. Και το χειρότερο, σκόρπισαν ήδη ανησυχία σε μια περίοδο που η χώρα μας φαίνεται να βγαίνει πληγωμένη, εντελώς διαλυμένη από τα απανωτά μνημόνια μιας δεκαετίας, αφήνοντας μια κοινωνία σε λήθαργο. Δίχως κουράγιο και εθνική έπαρση απέναντι σε όσους επιβουλεύονται την ανεξαρτησία και την εδαφική μας ακεραιότητα. Αλλά γιατί, μήπως έτσι παθητικά, υπνωτισμένοι σαν... χάνοι, δεν αντιδράσαμε και με τα μνημόνια; Τότε που μας ξάφριζαν μισθούς και συντάξεις δίχως να ανοίξει μύτη; Και σήμερα δεν βλέπω κανέναν να ελπίζει έστω πως θα πάρει πίσω τα κλεμμένα. Ούτε να διαμαρτύρεται...

ΑΛΛΑ, τέτοιος λαός είμαστε... Θα πει κανείς, τι μπορεί να κάνει ο λαός; Πολλά μπορεί να κάνει. Την ίδια στιγμή που φαίνεται πως «τρέμει» τον πόλεμο, ίσως μπορεί να αποφασίσει πρώτα, τι ΔΕΝ πρέπει να κάνει. Και πρώτα να αφήσει τον καναπέ. Να επενδύσει σε εργασία, σε δημιουργία και να απαιτήσει πιέζοντας και διαδηλωνοντας, όπως διαδηλώνει για τον Γρηγορόπουλο, για μια ανάπτυξη, όσο γρηγορότερα γίνεται. Μια ανάπτυξη που την περιμένουμε ...ξαπλαρωμένοι όμως! Ακίνητοι. Όπως περιμένουμε τα τρένα στον σταθμό. Να πιέσουμε τις υπηρεσίες του Δημοσίου να λειτουργούν πιο γρήγορα και μόνο προς όφελος των πολιτών, ελαχιστοποιώντας στο έπακρον τη «νέκρα» των παρατεταμένων αργιών. Να σηκωθεί επιτέλους η νεολαία από τα καφέ, να ξεμουδιάσει... Και να δημιουργήσει οικογένεια και όχι παρέες διαδικτυακές! Η Ελλάδα, δυστυχώς, κινδυνεύει να ξεμείνει από Έλληνες...

ΠΟΛΕΜΟΙ γίνονται και θα γίνονται για τον έλεγχο της ενέργειας. Από την παραγωγή, τη μεταφορά και την εκμετάλλευση, πόλεμοι θα γίνονται όπως και πληθυσμιακές εκρήξεις. Και μαζικές μεταναστεύσεις από φτωχές χώρες στις πλούσιες. Όλες αυτές οι αιτίες και οι ανακατατάξεις εδραιώνουν αυταρχικούς ηγέτες. Ένας τέτοιος είναι και ο Ερντογάν. Ο τσαμπουκάς του κόβεται μόνον όταν θα βρεθεί απέναντι σε λαούς μονιασμένους. Απέναντι σε κυβερνήσεις σοβαρές, αποφασιστικές, αυστηρές και όχι σε φοβισμένους πολίτες και υποχωρητικές πολιτικές τακτικές. Κανείς ποτέ στην ιστορία δεν νίκησε λαό ενωμένο...

ΜΕ την προεδρολογία των τελευταίων ημερών, τη χαλάρωση στην αντιμετώπιση του φλέγοντος μεταναστευτικού και τη δεδομένη μέχρι εγκληματική «παραλυσία» του νευρικού συστήματος της χώρας, χαρίσαμε έδαφος στον απρόβλεπτο Τούρκο σουλτάνο. Τον επιτρέψαμε να οδηγήσει τα πράγματα σε πολύ επικίνδυνα μονοπάτια, δημιούργησε ένα ανησυχητικό κλίμα, άκρως βλαβερό για την Ελλάδα και εκρηκτικό για τη διατήρηση της ομαλότητας στην περιοχή. Το χειρότερο σε μια τέτοια κατάσταση είναι ως λαός να την αντιμετωπίζεις με ηττοπάθεια. Σοβαρότης χρειάζεται και επιθετική ψυχραιμία...

Από τον Χρήστο Τσαντήλα