Επειδή κανένας μας δεν είναι αναμάρτητος, επειδή ορισμένοι με υποκριτικό ενδιαφέρον βρήκαν την ευκαιρία, γενικεύοντας, να βγάλουν όλο το άχτι τους εναντίον των ιερέων, επειδή, παιδιόθεν, είμαι θρησκευόμενο άτομο και εκκλησιάζομαι, τακτικά, οπότε έχουν δει πολλά τα μάτια μου, νιώθω την ανάγκη να πω ορισμένα πράγματα, προκειμένου να φωτισθεί περισσότερο η αλήθεια.

Θα ξεκινήσω με τη διαπίστωση, ότι και οι ιερείς είναι άνθρωποι, όπως όλοι μας, οπότε και αυτοί έχουν αδυναμίες και πέφτουν σε ατοπήματα, αλλά και απαραίτητοι, όμως, για τη θεία λατρεία. Είναι, άλλωστε, γενικά παραδεκτό, ότι το ράσο είναι βαρύ, και γι’ αυτό, υπάρχει απροθυμία να φορεθεί, αλλά και ικανό, ωστόσο, να καθιστά αξιοσέβαστους, όσους το φορούν, κι ας κρύβει από κάτω του αδυναμίες, που τις ξέρει, όμως, ο Θεός.

Βεβαίως, όπως λέει και ο λαός μας, τα ράσα δεν κάνουν τον παπά, αλλά ο παπάς τα ράσα, και, γι’ αυτό, οι ιερείς υπόκεινται, δεν υπέρκεινται των νόμων της Πολιτείας και της Εκκλησίας και ελέγχονται για τις πράξεις τους. Ακόμη, όμως, κι αν υπάρχουν κάποιοι κληρικοί κατώτεροι των περιστάσεων, αυτό δεν ακυρώνει το έργο της Εκκλησίας, αφού η μεγάλη πλειοψηφία των ιερέων τιμούν το ράσο τους, είναι αγαπητοί στο εκκλησίασμα και προσφέρουν πλούσιο ανθρωπιστικό και κοινωνικό έργο.

Αυτά για τους ιερείς. Έχω, όμως, να πω και για το εκκλησίασμα ορισμένες θλιβερές αλήθειες. Υπάρχουν, δυστυχώς, χριστιανοί, οι οποίοι αγνοούν βασικά πράγματα, όταν εισέρχονται σ’ ένα ναό για να προσευχηθούν. Η εξεζητημένη, π.χ., και προκλητική, κάποιες φορές, γυναικεία αμφίεση, ο ψίθυρος, η αταξία και το στριμωξίδι, ειδικά, την ώρα της θείας κοινωνίας και της διανομής του αντίδωρου, όταν επιχειρούν κάποιοι, να μπουν απ’ την είσοδο του σολέα και όχι απ’ τα πλάγια δημιουργώντας εμπόδια, είναι οι πιο συνηθισμένες προβληματικές συμπεριφορές, οι οποίες απασχολούν τους υπευθύνους των ναών, που δεν είναι άλλοι απ’ τους ιερείς.

Υπάρχουν, ακόμη, πιστοί, οι οποίοι, ενώ δεν προσκομίζουν ποτέ πρόσφορο στην εκκλησία, παίρνουν μόνοι τους απ’ τα πανέρια όχι ένα, αλλά πολλά αντίδωρα, αφού, προηγουμένως, τα ανακατέψουν, για να βρουν τα καλύτερα. Άλλοι, πάλι, προσφέρουν στον ναό, αντί για ελαιόλαδο, σπορέλαιο, που είναι πιο φθηνό, αλλά αυτό δεν το καίνε τα κανδήλια, ή κρασί συνηθισμένο και όχι μαυροδάφνη, που είναι κατάλληλη για τη θεία κοινωνία. Πέραν τούτων, οι ψαλτάδες, που, ως γνωστόν, δεν αμείβονται ικανοποιητικά, ζητούν, αρκετές φορές, επί πλέον χρήματα, όταν το πρόγραμμα επιβαρύνεται πέραν των συμφωνηθέντων, ενώ δεν είναι λίγοι οι πιστοί, που ζητούν συνεχή λειτουργία κλιματιστικών το καλοκαίρι και καλοριφέρ τον χειμώνα, χωρίς να βάζουν το χέρι στην τσέπη τους, λες και οι ναοί είναι, οικονομικά, αυτοδύναμοι.

Όλα αυτά και άλλα, για να αντιμετωπίζονται με επιτυχία, χρειάζεται η κατανόηση και η συμβολή εκ μέρους των ενοριτών, αλλά, προπάντων, το ενδιαφέρον και η φροντίδα εκ μέρους των ιερέων, ορισμένοι, εκ των οποίων, τα καταφέρνουν σχετικά εύκολα και μόνο με παροτρύνσεις και προφορικές επισημάνσεις. Κάποιοι άλλοι, όμως, επειδή δυσκολεύονται, ειδικά, όταν στο εκκλησίασμα υπάρχουν και δύστροποι χριστιανοί, δείχνουν υπερβάλλοντα ζήλο στην προσπάθειά τους να τα καταφέρουν και προκαλούν με τη συμπεριφορά τους.

Έτσι και οι δύο ιερείς περί των οποίων ο λόγος, ο μεν ένας, προκειμένου, ενδεχομένως, να μην επαναλαμβάνει, προφορικά και συνεχώς, τις υποχρεώσεις των ενοριτών στο σαρανταλείτουργο, τις έγραψε σε χαρτί και βρήκε τον μπελά του. Ο δε δεύτερος έπεσε, φαίνεται, θύμα του οξύθυμου χαρακτήρα του και της επίμονης προσπάθειας, να επιβάλει την ευταξία στον ναό του, δείχνοντας, όμως, σ’ αυτή την περίπτωση υπερβάλλοντα ζήλο και με τρόπο απαράδεκτο. Κατάφερε ωστόσο, εξ όσων γνωρίζω, μέσα σ’ έξι μήνες, που υπηρετεί σ’ αυτόν τον ναό, στον οποίο εκκλησιάζομαι και εγώ, πότε­ πότε, να βελτιωθεί η κατάσταση, παρότι είχε ν’ αντιμετωπίσει δυσκολίες, όπως, π.χ., και με ενορίτη, που την ώρα του κηρύγματος, μια άλλη φορά, που ήμουν παρών, τον διέκοψε, με θράσος, λέγοντας, "άιντε, τελείωνε".

Ως εκ τούτου, και επειδή ουδέν καλόν αμιγές κακού και τανάπαλιν, καλό είναι, όταν ασκείται κριτική και αποδίδεται δικαιοσύνη, να λαμβάνονται υπόψη όλα τα δεδομένα, προκειμένου το αποτέλεσμα να είναι ισορροπημένο και δίκαιο.

Από τον Κώστα Γιαννούλα