Τα παιδιά δεν σκαρφαλώνουν πια στα δέντρα

Δημοσίευση: 07 Φεβ 2020 16:30

Δεν ξέρεις αν πρέπει να λυπάσαι ή να χαίρεσαι που από τόσο μικρή ηλικία τα παιδιά έχουν ενσωματώσει όλη αυτή την ψηφιακή τεχνολογία.

Ναι η αλήθεια είναι ότι έχει γίνει η επικοινωνία τους πιο εύκολη, όπως και η ανταλλαγή των ιδεών τους. Πολλές φορές όμως αυτή η εξοικείωση και ειδικά με τα κινητά τηλέφωνα που αναβαθμίζονται συνεχώς, είναι φανερό πως κλέβει χρόνο, χρόνο ονείρων, χρόνο από το διάβασμα ενός καλού εξωσχολικού βιβλίου, χρόνο παιχνιδιού και συναναστροφής πραγματικής με άλλα παιδιά. Αυτές οι ατέλειωτες ώρες στα τηλέφωνα, αυτή η απόλυτη, καθηλωτική προσήλωση σε μια οθόνη είναι αλλόκοτη. Αυτό το επίθετο μου ήρθε αμέσως στο νου να γράψω που στην απόλυτη ετυμολογία του σημαίνει και παράξενος στη συμπεριφορά, έχοντας για συγγενικές λέξεις την αλλοκοτιά και τα αλλόκοτα. Πώς αλλιώς να το χαρακτηρίσεις όλο αυτό, όταν βλέπεις μια παρέα παιδιών, μια ηλιόλουστη μέρα να πληκτρολογούν αμίλητα με μανία μηνύματα, έχοντας στα πόδια τους μια μπάλα, μια μπάλα που δεν πρόκειται δυστυχώς να την κλοτσήσει κανείς. Σπάνια επικοινωνούν και στην καλύτερη περίπτωση όταν μιλήσουν θα αναφερθούν για κάποιο βίντεο ή για κάποιο τραγούδι που ανέβηκε σε κάποια πλατφόρμα κοινωνικής δικτύωσης ή μπορεί και να ανταγωνιστούν μεταξύ τους, για το ποιος είναι ο πιο ειδήμονας στη λειτουργία ενός κινητού. Τι κρίμα να χάνουν τόσο παιχνίδι, πώς μπορούν να γεμίσουν αισθήματα μέσα απ’ αυτό το άψυχο πράγμα; Είναι απόλυτα προσηλωμένα σε αυτό που κάνουν, δεν κοιτάνε γύρω τους, δεν αγναντεύουν πια τον ορίζοντα, δεν βλέπουν τα πουλιά που ταξιδεύον από πάνω τους. Βυθίζουν το βλέμμα τους σε μια οθόνη και δεν βλέπουν τίποτα, δεν ακούνε τίποτα. Πώς να παιχνιδίσει να ζωντανέψει η φαντασία τους; Πώς να τα κάνουμε να καταλάβουν πως όσα ωραία βίντεο και αν δούνε, όσες φωτογραφίες και αν προβάλλουν, όσα λάικ (που σημαίνει μου αρέσει) κι αν πάρουνε, τίποτα απ’ όλα αυτά δεν μπορεί να μείνει χαραγμένο στη θύμησή τους. Τίποτα απ’ όλα αυτά δεν μπορεί να συγκριθεί με το ανέμελο παιχνίδι. Το ξέρουν και τα ίδια αν συζητήσεις μαζί τους, το νιώθουν έντονα πως κάτι τους λείπει. Νιώθουν πως κάτι όμορφο στερούνται.

Στις προηγούμενες γενιές παιδιών, όλα φάνταζαν μυστηριακά, σπουδαία, όλα γεννούσαν περιπέτεια, το άδειο ερημωμένο σπίτι στη γειτονιά, τα μυστικά μονοπάτια, παράξενες ιστορίες που ’χαμε ακούσει και τις αναπαράγαμε, ανακατώνοντας μέσα μικρές και μεγάλες φαντασίες δικές μας. Τώρα τα παιδιά την περιπέτεια τη γυρεύουν μέσα από μια οθόνη και μέσα από τους ψεύτικους διαδικτυακούς φίλους που δεν μπορούν να ζεστάνουν τις ψυχές τους, που τους γεννούν μόνο κοιμισμένα αισθήματα, αισθήματα που δεν ξυπνάνε. Χάνονται, σπαταλούνται παιδικές στιγμές που δεν θα ξαναέρθουν ποτέ.

Κοιτάζω τα παιδιά, πληκτρολογούν ακόμη, κάπου- κάπου γελάνε, γελάνε χωρίς μυρωδιές.

 

Από τον Ευστάθιο Γαϊτανίδη

Περισσότερα σε αυτή την κατηγορία: « Προηγούμενο Επόμενο »

Συνδρομητική Υπηρεσία

διαβάστε την ελευθερία online

Ηλεκτρονικό Αρχείο Εφημερίδας


Σύνδεση Εγγραφή

Πρωτοσέλιδο εφημερίδας

Δείτε όλα τα πρωτοσέλιδα της εφημερίδας

Ψιθυριστά

Ο καιρός στη Λάρισα

Διαφημίσεις

INTERCOMM FOODS
ΣΕΞ ΣΤΗ ΓΑΥΔΟ
ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ ΕΣΠΑ 1-3-24
Μείνε μαζί μας

Η "Ελευθερία", ήταν από τις πρώτες εφημερίδες που σηματοδότησε την παρουσία της στο Internet, μ' ένα ολοκληρωμένο site.

Facebook Twitter Youtube

 

Θεσσαλικές Επιλογές

 sel ejofyllo karfitsa 1

Γενικές Πληροφορίες

Η Εφημερίδα

Ταυτότητα

Όροι Χρήσης

Προσωπικά Δεδομένα

Επικοινωνία

 

Η σελίδα είναι πλήρως συμμορφωμένη με τη σύσταση (ΕΕ) 2018/334 της επιτροπής της 1ης Μαρτίου 2018 , σχετικά με τα μέτρα για την αποτελεσματική αντιμετώπιση του παράνομου περιεχομένου στο διαδίκτυο (L63).

 

Visa Mastercard  Maestro  MasterPass