αποτυχία, όταν προβλήθηκε και στις καλύτερες όλων των εποχών σήμερα. Εκεί σεναριογραφείται μια ζωή, αλλά στην ουσία εικονονογραφείται μια εποχή. Σαν μικρή λοιπόν τοιχογραφία καταστάσεων, ανατροπών βίου, και ανώριμων θεσμών μισού αιώνα αντιμετώπισα το θέμα μου, με καλή όμως γνώση συμβάντων. Αυτά καθόρισαν τη γραφή, που θα ήταν αδύνατη για μένα χωρίς τον Πέτρο. Ήρθε όμως η ώρα να περιγράψω τα συμβάντα του ...διαζυγίου του από αυτό που καλείται πολιτική ζωή στην Πατρίδα μας. Μιας Πατρίδας και του Λαού της, που σαν να μη θέλουν να ξεκολλήσουν από την κολλώδη ουσία της τριτοκοσμικότητας. Ο γ δ ο η π ρ ά ξ η. Αφορμή της απόφασης του φίλου μου για απόδραση από τα "κομματικά "που είχε μπλέξει, ήταν ένα τραγελαφικό συμβάν, εδώ στο κέντρο της πόλης. Πέμπτη μεσημέρι Νοεμβρίου του ΄85. Βρίσκεται κατά σύμπτωση με πελάτες του στη Νομαρχία. Έξω συνωστίζονται διαμαρτυρόμενοι για τις τιμές των γαλακτοκομικών κτηνοτρόφοι με συνοδεία στελεχών της αντιπολίτευσης... Κοιτάζει από παράθυρο του 2ου ορόφου, να δει, τι συμβαίνει. Ακούει κραυγές από κάτω "Νάτος, νάτος!". Βλέπει ξαφνικά να υψώνεται προς εκείνον το χέρι του" συναδέλφου" του Πετράκη, που(δικηγόρος αυτός) μετείχε στη διαμαρτυρία των... κτηνοτρόφων. Ώστε η αφεντιά του στο παράθυρο του διαδρόμου ήταν...ο" νάτος"; Εκείνη τη στιγμή κάποιοι στην είσοδο ρίχνουν νερωμένα γάλατα κατά το έθιμο του... νερογάλατος. Ένας λεβέντης πετάει κι' ένα θεόρατο ερπετό (βλ. αρχείο Ελευθερίας). Αμέσως πλήθος ρίχνεται στην πόρτα, να την γκρεμίσει, μπας και πιάσουν τον..."νάτο". Γιατί; Ούτε υπουργός, ούτε βουλευτής, ούτε νομάρχης ήταν ο άνθρωπος. Μαχόμενος δικηγόρος ήταν, αλλά για κάποιους… δαχτυλοδείχνοντες ήταν "μεγαλοπαράγων" του ΠΑΣΟΚ. Τόσο και τέτοιος "παράγων" υπήρξε, που δεν είχε πατήσει- πλην μιάς φοράς το 82 -το πόδι του στο ΠΑΣΟΚ της Χαρ. Τρικούπη, παρότι το σπίτι του στην Αθήνα ήταν κατά σύμπτωση απέναντι. Την εποχή που δικάστηκε στην Αθήνα η υπόθεση της οικογενείας μου και διανυκτερεύσαμε εκεί, νόμισα πως θα πήγαινε απέναντι. Τον ρώτησα. " Γιατί -μου είπε- Έχω καμιά δουλειά; Χρόνος για δημόσιες σχέσεις δεν περισσεύει. Άντε για το Δικαστήριο". Γιατί λοιπόν το υποκινούμενο μένος εναντίον του; Χρειάζεται να ψαχθεί στην άβυσσο των ψυχών. Με το επεισόδιο να κορυφώνεται δυό αστυνομικοί πρόλαβαν και τον φυγάδευσαν από το ημιυπόγειο του Μεγάρου. Ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε στο ποτήρι! Αρκούσε χέρι βλακός και οργή πλήθους για να συμβεί το ανεπανόρθωτο; Αρκούσε. Την άλλη ακριβώς μέρα η ανακοίνωση της παραίτησης του Πέτρου απ' ό,τι θεωρούσε μεράκι και προσφορά. Η παρέα των φίλων στείλαμε την επομένη μιά ωραία ανθοδέσμη! Έ ν α τ η π ρ ά ξ η. Οι διηγήσεις μου δεν είχαν γραμμική συνέχεια... Δεν στόχευσα σε χρονικό, που λίγους ή κανέναν ενδιαφέρει. Συμπτωματολογία φαινομένων καταγράφω, με παραδείγματα που από τύχη γνωρίζω. Και να λίγα περίεργα, που δεν φαίνονται άσχετα με την παλιά "πολιτική "ανάμιξη ενός απλού πολίτη με κέφι για δουλειά και προσφορά. (1) Κατά διαστήματα ο Πέτρος απασχολούσε μέχρι και τρεις γραμματείς κανονικά αμειβόμενους και ασφαλισμένους. Τέλη του ΄90 (αν καλά θυμάμαι) σε διάστημα μικρότερο του 4μήνου επιτροπή ελέγχου του ΙΚΑ ήλθε τρεις φορές για έλεγχο. Δεν βρήκε κάτι μεμπτό. Την τρίτη φορά θυμωμένος ο φίλος ρώτησε την επικεφαλής των ελεγκτών, πώς συμβαίνει να ελέγχεται σε τόσο τακτική βάση εργοδότης δύο- τριών υπαλλήλων, που δεν έδωσε αφορμή, τη στιγμή που δεκάδες επιχειρήσεις στη Λάρισα απασχολούν εκατοντάδες ανασφάλιστους και," δεν νομίζω να ελέγχονται σε ...επιδημική βάση". Η απάντηση ήταν, πως υπήρχε άνωθεν εντολή! Σπουδαίοι " άνωθεν"! (2.) Οχι πριν πολύ καιρό ο Πέτρος πληροφορείται, ότι από την Ένωση Τραπεζών κατόπιν εντολής της Εισαγγελίας Διαφθοράς (ύστερα από ανώνυμη καταγγελία) διατάσσεται στο σύνολο των τραπεζικών καταστημάτων της χώρας όχι έλεγχος καταθέσεων (που είχε ασφαλώς προηγηθεί), αλλά με εμπιστευτικό έγγραφο άνοιγμα των θυρίδων όλων των μελών της οικογενείας του. Λογαριασμοί γλίσχροι. Θυρίδες ανύπαρκτες. Η μήπως έτυχε, ν' ασχοληθεί ανώτατη κρατική υπηρεσία, με έναν δικηγόρο επαρχίας εντελώς λευκού φορολογικού, ασφαλιστικού και ποινικού μητρώου; Όχι ασφαλώς. Είναι η άβυσσος της μικρότητας. (3) Πέντε χρόνια πριν (2014) το …αλεξικέραυνο Πέτρος δέχεται κλήση απολογίας βάσει ανώνυμης πάλι επιστολής " συναδέλφου" του, όπως προέκυπτε από το είδος του κειμένου, με ανύπαρκτα όνομα και διεύθυνση (προς οκτώ παραλήπτες), για παράνομη κατοχή θέσης Προϊστ. Νομικών Υπηρεσιών Θεσσαλίας (που ήταν νόμιμη, αξιοκρατική και με διαγωνιστική προκήρυξη από το 1989), και αστήρικτες καταγγελίες για πολλές αναλήψεις δημοσίων υποθέσεων. Έφταιγε δηλαδή, γιατί είχε δουλειά, καθώς αντισυνταγματικές διατάξεις του Κώδικα Δικηγόρων (γι’ αυτό καταργήθηκαν) δεν επέτρεπαν, σε κάποιον που είχε για παράδειγμα πελάτη έναν Δήμο η μία Κοινότητα, να δεχθεί υποθέσεις οποιουδήποτε φορέα, που σχετίζεται με το ευρύτερο Δημόσιο. Η ανάθεση τέτοιων υποθέσεων μειωμένων αποζημιώσεων γίνεται από οικονομικές επιτροπές και διπλό δημοσιονομικό έλεγχο. Κι' αυτή η ιστορία αρχειοθετήθηκε από τους παραλήπτες της επιστολής (Υπουργείο, Περιφέρεια, Εισαγγελία Πρωτοδικών και Αρείου Πάγου, Δικηγ. Σύλλογος και δεν συγκρατώ πού αλλού). Το παράπονο του Πέτρου: "Τι στην ευχή συμβαίνει; "Εύκολη απάντηση για μένα. Είναι η βλακεία των ηλίθιων, που χωρίς όφελος, προκαλούν πόνο. Ίσως το πάθατε. Στην κατάταξη των ανθρώπων κατά τον Ιταλό καθηγητή Οικονομίας Κάρλο Τσιππόλα υπάρχουν οι ανήμποροι, που δεν μπορούν να βλάψουν. Οι ευφυείς, που συνθέτουν την ποικιλομορφία των σπουδαιότερων ανθρώπων, που κάνουν καλό και στους άλλους. Υπάρχουν οι κακοί, που προκαλούν δυστυχία προς όφελός τους. Και στο τέλος οι ηλίθιοι, που περιέγραψα. Και να το σχετικό s.m.s της 14.7.99 που έλαβα από τον Πέτρο, όπως το πήρα με τα διαδ. λάθη του." Απορώ με τις αντοχές Σημίτη. Πώς τα βγάζει πέρα ο άνθρωπος με τα αθύρματα του Άκη. Αυτός έχει μαζέψει γύρω του όλες τις φυλές των ανέντιμων, που του χρωστούν το ψωμί και θα πάνε μαζί του και σε δικό του κόμμα. Τον θεωρώ ανέντιμο. Οι φυλές θυμίζουν όσα γράφει ο Tsipola. 1ος κανόνας: Οι ηλίθιοι είναι απίστευτα πολλοί. 2ος: Η ηλιθιότητα είναι ανεξάρτητη από άλλα χαρακτηριστικά. 3ος: Κάνουν ζημιά χωρίς κέρδος. 4ος: Οι έξυπνοι τους υποτιμούν. Και 5ος: Ο πιο επικίνδυνος άνθρωπος είναι ο ηλίθιος. Όλους αυτούς συνάντησα κατά καιρούς και τους υποτίμησα. Τέτοιοι πλεονάζουν στα κόμματα και γι’ αυτό αν φύγει από τη μέση ο Σημίτης δεν μας βλέπω πουθενά καλά". Ο Έλληνας κοινωνιολόγος Ευαγγ. Λεμπέσης έχει γράψει στην Κατοχή το σπουδαιότερο πόνημα για την ελληνική ηλιθιότητα. Ο τίτλος του: "Περί της σημασίας των βλακών εν τω συγχρόνω ελληνικώ βίω". Αξίζει να το διαβάσετε, και θα λύσετε πολλές απορίες για την Ελλάδα και τους ανθρώπους της. Θα σας μείνει όμως αναπάντητο το θεμελιώδες ερώτημα: Αξίζουμε τη χώρα που ζούμε;