κ.ο.κ., η χρέωση γίνεται σε -β- τιμολόγιο (που ισχύει για τα άνω των 50 κ.μ. καταναλωθέντα) και υπολογίζεται ληστρικά επί του συνόλου των καταναλωθέντων και όχι μόνο για τα 3, 10, 20 κ.μ. πέραν των 50 κ.μ. 2. Για μικρή κατανάλωση ύδατος, ήτοι 2, 3, 5 κ.μ., γίνεται αυθαίρετα χρέωση για 20 κυβικά και όχι μόνο για τα πραγματικώς καταναλωθέντα. 3. Όταν από κάποιο μίσθιο απέρχεται κάποιος αφερέγγυος προς τη ΔΕΥΑΛ μισθωτής και αφήνει χρέος προς αυτήν, βάσει ποιας λογικής καλείται να το πληρώσει ο ιδιοκτήτης, προκειμένου να επανασυνδεθεί την παροχή ύδατος και να ενοικιάσει εκ νέου το ακίνητό του; Τι είδους ευθύνη υπέχει ο ιδιοκτήτης για το εν λόγω χρέος; Ουδέποτε υπέγραψε, ούτε πρόκειται να υπογράψει συμφωνητικό διαλαμβάνον τέτοια δέσμευση. Σε ποιο νόμο στηρίχθηκε μια τέτοια ρύθμιση; Είναι ή δεν είναι τελείως αυθαίρετη και απόλυτα άδικη; Αυτά τα ολίγον παράλογα - για να μην εκφραστώ με σκληρότερες εκφράσεις- αδυνατώ να τα κατανοήσω. Ως Έλληνας φορολογούμενος πολίτης και ως κάτοικος της πόλεως που πληρώνω φόρους, δημοτικά τέλη και άλλα τινά - ουκ ολίγα- έχω την αξίωση να τύχω εκ μέρους του Δήμου Λαρισαίων, και της ΔΕΥΑΛ φυσικά, κάποιας στοιχειώδους αιτιολογήσεως των προεκτεθεισών ρυθμίσεων.

Ευχαριστώ για τη φιλοξενία, Κων. Χαλούλης, καθηγητής