Εκτύπωση αυτής της σελίδας

Αντιπολίτευση – συμπολίτευση

Δημοσίευση: 14 Φεβ 2020 18:00

Αγαπητή Ελευθερία,

Όσα χρόνια παρακολουθώ τα πολιτικά δρώμενα και είναι πολλά (κλείνω τα 92 και μπαίνω στα 93), με ενοχλούσε το γεγονός ότι, διαχρονικά, η εκάστοτε αντιπολίτευση στηλίτευε αδιάκριτα κάθε δραστηριότητα της κυβέρνησης.

Μεγιστοποιούσε τα λάθη και αποσιωπούσε ή παρερμήνευε τα θετικά στοιχεία. Η αδυσώπητη κριτική της αντιπολίτευσης εύρισκε μπροστά της την οργισμένη απάντηση του Κυβερνητικού Εκπροσώπου ο οποίος χαρακτήριζε συλλήβδην την κριτική αστήρικτη, ανεύθυνη κ.λπ.

Είναι γνωστό βέβαια ότι, η μεν αντιπολίτευση κινείται στον άνετο χώρο του επιθυμητού, η δε κυβέρνηση είναι υποχρεωμένη να κινείται στο στενό χώρο του εφικτού. Εξάλλου, όποιος αναπτύσσει δραστηριότητα είναι επόμενο να κάνει και λάθη. Αλάνθαστος παραμένει μόνο ο απόλυτα αδρανής.

Τελευταία, παρατήρησα ότι, μερικές φορές, ο Κυβερνητικός Εκπρόσωπος δεν απάντησε σε αυστηρή κριτική της αντιπολίτευσης. Θεωρώ τη σιωπή αυτή σοφή υπό τον όρον ότι η κυβέρνηση δεν θα αγνοεί αλλά θα αξιολογεί αμερόληπτα την κριτική της αντιπολίτευσης και θα προσδιορίζει σε ποια σημεία εκείνη είναι τυχόν βάσιμη, προβαίνοντας στις σχετικές διορθώσεις.

Είναι περιττές οι εξοργιστικές απαντήσεις που δημιουργούν ένταση. Έτσι νομίζω θα λειτουργήσει καλύτερα η Δημοκρατία. Μια τέτοια εξέλιξη μου φέρνει στο νου, ως παραβολή, αυτό που είχε πει κάποτε ο Τσώρτσιλ : «Όταν κάποιος στην πορεία σταματάει κάθε φορά που γαυγίζουν σκυλιά για να πετάξει πέτρες, δεν θα φθάσει ποτέ εγκαίρως στον προορισμό του».

Καλύτερα λοιπόν να αφήνουμε τα σκυλιά να γαυγίζουν ανενόχλητα.

Άγγελος Ζαχαρόπουλος

Επίτιμος διευθυντής Ευρωπαϊκής Επιτροπής,

πρ. γενικός διευθυντής Υπουργείου Γεωργίας. Μέλος της Κεντρικής Επιτροπής Διαπραγματεύσεων για την ένταξη της Ελλάδας στην ΕΟΚ (Ο τελευταίος επιζών).