Ζούμε συγκλονιστικές στιγμές. Μέρες συγκλονιστικές: Ιστορικές συγκυρίες. Αυτά που γίνονται στον Έβρο το αποδεικνύουν περίτρανα. Οφείλουμε, λοιπόν, όλοι όσοι μιλούμε κι αγαπούμε και νοιαζόμαστε την Ελληνική Γλώσσα- Γλώσσα δώρο Θεών, με τεράστια, παμπάλαιη ενέργεια - ενωμένοι σαν μία πανίσχυρη γροθιά να σταθούμε αντάξιοι των γεγονότων. Να σταθούμε «σθεναροί πάνω απ' τα βάραθρα» των Ασιατών γειτόνων: Των βαρβάρων Μογγόλων, οι οποίοι σαφώς και απεχθάνονται τη γειτνίαση με όντα πολιτισμένα: «Σελτζούκοι ροπαλοφόροι καραδοκούν», γράφει ο Οδυσσέας Ελύτης στο «Άξιον εστί».

Κάνουν όμως ένα πελώριο λάθος: Υποτιμούν τον Ελληνισμό και τη Γλώσσα μας. Υποτιμούν την περηφάνια μας και το φιλότιμό μας. Αγνοούν, προφανώς, πως είμαστε ένας «Ασπιδοφόρος λαός» καθώς γράφει κι ο Αισχύλος στον «Αγαμέμνονα». Κι είμαστε ένας λαός με αξιοπρέπεια, γενναιότητα, αυτοσεβασμό, που διαθέτει σπάνιες αρετές και παραμερίζει τις μικρότητες, τις μικροπρέπειες και τα μάταια μικροσυμφέροντα, μπρος στο εθνικό συμφέρον. Κι ούτε αποφεύγουμε τους (πολεμικούς και άλλους...) κινδύνους.

Ένας λαός που όταν βρει έναν «στρατηλάτη που μάχεται στο όνομα όλων των Ελλήνων», όπως γράφει ο Ευριπίδης, αυτήν τη φορά, στον «Ορέστη», τότε σώζει τον τόπο του ξανά και ξανά. Κι αυτός ο Γενναίος Αρχηγός που εμπνέει κι ενώνει ολάκερο τον λαό είναι ο στρατηγός Κωνσταντίνος Φλώρος!

 Ο οποίος προκαλεί εμπιστοσύνη στον φίλο και τρόμο στον εχτρό!

Κι ο εχτρός, τώρα πια, να φρενιάζει ολοένα και περισσότερο:

Τελικά, τα λυσσαλέα τ' Αγριόσκυλα- οι άσπλαχνοι εχτροί των Γυιών των Ανθρώπων- λύθηκαν κι ορμάνε κατά επάνω μας!

Δεν φοβόμαστε όμως! Είμαστε γενναίοι!

(Κι εξηγούμαι: Δεν είμαι ούτε πολιτικός, ούτε διπλωμάτης για να προσέχω τα λόγια μου και να κρύβομαι πίσω από το δάχτυλό μου. Άλλος είναι ο ρόλος μου! Άλλος κι ο ρόλος της Ποίησης... Κανένας ιδιοτελής σκοπός! Υπηρετώ μόνον την Ελληνική Γλώσσα!).

Από τον Νικόλα Αλβιώτη, ποιητή