Ναι είναι αναγκαίο, διότι η αναγκαιότητα αυτή αποτελεί για όλους τους ανθρώπους αξίωμα ζωής και αυτό διότι η μεταβολή των γεγονότων της καθημερινότητάς των είναι απερίγραπτα «πυκνή» σε όλα τα επίπεδα της ζωής, της κοινωνίας, της γης, της συμπαντικής φύσης και καλύπτουν όλο το φάσμα των ενδιαφερόντων που αναφέρθηκαν παραπάνω.

Τα γεγονότα αυτά «εισβάλλουν» κατακλυσμιαία στην τρισυπόστατη ύπαρξη του ανθρώπου και του είναι αδύνατον να τα ερμηνεύσει και να τα αποκωδικοποιήσει στον παρόντα πραγματικό χρόνο.

Ως εκ τούτου βρίσκεται σε μία διαρκή «ανισορροπία», που καταντάει σχεδόν πάντοτε να είναι φθοροποιός και τοξική της ύπαρξής του. Δεν γνωρίζει τι να πιστέψει, σε τι να ελπίζει, τι να φαντασθεί.

Καθώς κυλάει ο χρόνος, καταφέρνει να δημιουργήσει κάποια στάνταρ ισορροπίας, τα οποία όμως δεν διαρκούν πολύ, γιατί στο μεταξύ επέρχονται ασταμάτητα νέα και ποικίλα γεγονότα, που είναι διαρκώς «βήματα» μπροστά από τη σκέψη του ανθρώπου.

Πρέπει όμως να δεχθούμε ότι ο αναστοχασμός είναι, πολύ περισσότερο αναγκαίος, για τους πολίτες εκείνους που είναι ηγέτες και αρχηγοί θεσμικών πολιτικών και θεολογικών εξουσιών και ταγοί επιστημονικών κινημάτων, πολιτιστικών και πολιτισμικών. Αλλά και των φιλοσόφων ιδιαίτερα, αφού η φιλοσοφία είναι η αέναη αναζήτηση της υπέρτατης αλήθειας, στα τρία συνεχώς μεταβαλλόμενα επίπεδα του κόσμου της γης, του κόσμου της συμπαντικής φύσης και αυτού του ίδιου του Εγώ του ανθρώπου.

Είναι αναγκαίος για όλους τους ανωτέρω πολίτες, να εκθέσουν τους εαυτούς των σε πλήρη δημόσια θέαση, για να φανεί αν διαπνέεται το Είναι τους από την άδολη αγάπη, από την ηθική, από την βούλησή των, να προστατεύουν τα δικαιώματα όλης της κοινωνίας των πολιτών και αυτά της δημοκρατίας και της ελευθερίας.

Επομένως έχει πολύ μεγάλη σημασία, την πρώτη θα έλεγε κανείς, ποια είναι τα κίνητρα όλων αυτών των ηγετών. Ενυπάρχουν μέσα τους όλα όσα αναφέρθηκαν παραπάνω;

Εάν ανατρέξουμε στην ιστορία της Πατρίδας της αρχαίας Ελλάδας, αλλά και στην παγκόσμια, θα διαπιστώσουμε ότι αυτό είναι αδύνατον.

Τα κίνητρα, πέραν των σύμφυτων φυσικών που κληρονομήσαμε, είναι και επίκτητα τα οποία διαμορφώνονται από την παιδική μας ηλικία συνεχώς. Αυτά μεταβάλλονται ασταμάτητα, μέχρι την τελευταία στιγμή της «εξόδου» μας από τη ζωή, της μόνης αληθινής πραγματικότητας.

Πάντοτε η ζωή για όλους, διαχρονικά, είχε τα πάνω της και τα κάτω της. Επανερχόμενοι στα περί ηγετών, ας αναρωτηθούμε αν αυτοί διακατέχονται από το τρίπτυχο: Ελεύθερη βούληση, φρόνημα και τόλμη. Το δίδασκε ο Πρωταγόρας, κερδίζοντας έτσι τον σεβασμό του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη.

Ας αποτελεί ευχή και ελπίδα όλων μας, να δημιουργούμε συνθήκες ισορροπίας για να ζούμε «στιγμές» αγάπης και ευτυχίας, γιατί η ζωή είναι «στιγμές».

Από τον Λευτέρη Καραμουχτάρη, καθηγητή Φυσικής