Η Σκλήρυνση κατά Πλάκας είναι ένα χρόνιο νευροανοσολογικό νόσημα που πλήττει ως επί το πλείστον ενήλικες που βρίσκονται στο ηλικιακό φάσμα 20-40 ετών.
Οι ασθενείς αυτοί ακολουθούν στη συνέχεια κάποια νοσοτροποποιητική ή ανοσοκατασταλτική αγωγή ανάλογα με τη βαρύτητα του νοσήματός τους. Δεν είναι γνωστό προς το παρόν κατά πόσον οι ανωτέρω θεραπείες μπορούν να κάνουν τον οργανισμό ευάλωτο στον ιό SARS-COV-2.
Καθώς οι ασθενείς κινδυνεύουν από υποτροπές του νοσήματός τους με ενδεχόμενη μη αναστρέψιμη και ποικίλη αναπηρία, συνιστάται γι’ αυτούς που ήδη λαμβάνουν νοσοτροποποιητικές αγωγές (ιντερφερόνη β, οξική γλατιραμέρη), να συνεχίσουν τις παραπάνω αγωγές, καθώς δεν προκαλούν συστηματική ανοσοκαταστολή.
Αυτοί που λαμβάνουν τεριφλουνομίδη, φουμαρικό διμεθυλεστέρα, ναταλιζουμάμπη, έχουν μικρό κίνδυνο συστηματικής ανοσοκαταστολής και συνιστάται η συνέχιση της αγωγής τους σε συνεννόηση με τον θεράποντα ιατρό.
Για τις παραπάνω κατηγορίες φαρμάκων ακόμα και σε ενδεχόμενη λοίμωξη από τον COVID-19, αν αυτή είναι ήπια και δεν υπάρχουν συννοσηρότητες όπως σακχαρώδης διαβήτης, αρτηριακή υπέρταση, στεφανιαία νόσος, νεφρική ανεπάρκεια, κάπνισμα κλπ. είναι δυνατή ακόμα και η διατήρηση της νοσοτροποποιητικής αγωγής. Η απόφαση για διακοπή αγωγής σε περίπτωση λοίμωξης με COVID-19, σύμφωνα με τις οδηγίες της Ελληνικής Εταιρείας Νευροανοσολογίας, εξατομικεύονται ανάλογα με την ηλικία, τη βαρύτητα της προσβολής και τα συνοδά νοσήματα του ασθενή.
Οι ασθενείς που ήδη λαμβάνουν φιγκολιμόδη, ριτουξιμάμπη, οκρελιζουμάμπη, έχουν μέτριο κίνδυνο συστηματικής ανοσοκαταστολής, αλλά η αγωγή τους δύναται να συνεχισθεί υπό προϋποθέσεις σε υγιή ασθενή και οπωσδήποτε συνιστάται διακοπή σε επιβεβεβαιωμένο κρούσμα COVID-19. Η συχνότητα χορήγησης των παραπάνω αγωγών αποφασίζεται σε συνεννόηση με τον θεράποντα ιατρό και με βάσει τον εργαστηριακό έλεγχο του ασθενούς.
Σε ασθενείς που βρίσκονται σε αγωγή με κλαδριβίνη, αλεμτουζουμάμπη αναβάλλονται οι αγωγές κατά την περίοδο της πανδημίας, καθώς υπάρχει σοβαρός κίνδυνος ανοσοκαταστολής και ενδεχομένως επιλέγεται άλλη αγωγή.
Όσον αφορά στις υποτροπές κατά τη διάρκεια της πανδημίας καλό είναι να αποφεύγονται οι μεγάλες δόσεις κορτικοστεροειδών σε ήπιες και αισθητικές υποτροπές και να χορηγούνται μόνο σε βαριές κινητικές υποτροπές ή όταν υπάρχει έκπτωση οπτικής οξύτητας.
Όσον αφορά στην έναρξη αγωγών σε νέα περιστατικά, οι αγωγές 1ης γραμμής και ιδίως η ιντερφερόνη και η οξική γλατιραμέρη θεωρούνται ασφαλείς στη φάση της πανδημίας.
Τώρα πλέον που η πολυπόθητη επιστροφή στην κανονικότητα είναι γεγονός, θα πρέπει να εξακολουθούν οι ασθενείς να διατηρούν στενή επαφή με τον γιατρό τους, ακολουθώντας πιστά τις οδηγίες του, να είναι συνεπείς στη θεραπεία που λαμβάνουν στο σπίτι καθώς και στον απεικονιστικό έλεγχο και στις εργαστηριακές εξετάσεις που επιβάλλονται σε καθορισμένα χρονικά διαστήματα ανάλογα με τη θεραπεία που ακολουθούν, να μην χάνουν τα προγραμματισμένα ραντεβού για την ενδονοσοκομειακή θεραπεία τους και βεβαίως να λαμβάνουν όλες τις απαραίτητες προφυλάξεις που προτείνει η επιστημονική κοινότητα.

Από τον Ευθύμιο Δαρδιώτη.

Ο Ευθύμιος Δαρδιώτης είναι αναπληρωτής καθηγητής Νευρολογίας, διευθυντής Νευρολογικής Κλινικής του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Λάρισας