λαμπερό πετράδι της Βασιλεύουσας Πόλης, το μυρίπνοο κλέος του γένους μας, το κομμάτι αυτό του εαυτού μας, της συνειδήσεώς μας, της ταυτότητάς μας. Και κατά δεύτερο λόγο, ως τον ναό, που αποτελεί συγχρόνως μέγιστο πολιτιστικό στοιχείο και παγκόσμιο μνημείο.
Η βάρβαρη μετατροπή της σε ισλαμικό τέμενος συνιστά πρωτίστως, ευθεία επίθεση στα Ιερά και τα Όσια των Ελλήνων. Αλλά και θέτει την θρυαλλίδα που θα πυρπολήσει τις διανθρώπινες σχέσεις και θα δηλητηριάσει την συνύπαρξη των λαών.
Θα έπρεπε λοιπόν, να είμαστε συγκλονισμένοι μπροστά σ’ αυτό το ανοσιούργημα που τελείται. Κι όμως, μοιάζει να έχουμε ταριχεύσει τη μνήμη μας. Αλληλοκοιταζόμαστε και… σωπαίνουμε. Αθυμία, λύπη, κατήφεια. Αυτά τα συναισθήματα μας ζώνουν. Και πως αντιμετωπίζουμε την κατάσταση; Με άσφαιρες, παγερές και αποστεωμένες δηλώσεις των ηγετών μας! Που είναι και η πλειονότητα των Ιεραρχών μας να πουν κάτι, παρά μόνον φαίνεται πως ακόμα βολιδοσκοπούν προς ποια κατεύθυνση θα πνεύσει ο άνεμος! Που είναι ο πιστός λαός; Που είναι οι πρωταγωνιστές των ατελείωτων οικολογικών συνεδρίων για τη σωτηρία του περιβάλλοντος και εν προκειμένω του πολιτιστικού; Που είναι οι επιτροπές που τους ετάχθη η ανάδειξη του 1821 και αντ’ αυτού μαγαρίζουν ενδόξους ήρωες πολεμιστές, και για ποια πολιτιστική «ελίτ» μιλούμε που διατείνεται ότι συγκροτήσαμε έθνος προ δύο αιώνων! Αγαπολογίες, ευχολόγια, φράγκικες αερολογίες και… κουμπαριές. Για να μη μιλήσω για τους δήθεν συμμάχους και τα διάφορα «φόρα» και διεθνείς οργανισμούς.
Η Τουρκία είναι μια μαύρη κηλίδα στον παγκόσμιο χάρτη, έχοντας στο «ενεργητικό» της γενοκτονίες, βιαιότητες σε λαούς και έθνη. Και τώρα ένας επιπόλαιος και αλαζόνας ηγέτης της, θαρρεί πως η ημισέληνος θα υπερισχύσει του Σταυρού. Νομίζει πως θα διαγράψει από την Ιστορία, τις χειροτονίες των Πατριαρχών κάτω από τους θόλους της Αγιά –Σοφιάς. Εκεί που, δημοσίως, ενώπιον του λαού, εξομολογήθηκαν Αυτοκράτορες. Εκεί που τελέσθηκαν μεγαλοπρεπείς Ακολουθίες και αναίμακτες θυσίες, που εψάλλησαν αριστουργήματα της βυζαντινής μουσικής, που αναγεννήθηκαν αναρίθμητες ψυχές. Εκεί που το Γένος μας μεγαλούργησε με την αλληλοπεριχώρηση και συμπόρευση Ορθοδοξίας και Ελληνισμού. Μα ότι κι αν κάνουν, είναι εκεί ξένοι. Και θα παραμένουν ξένοι. Αυτό δε μπορούν να το ξεπεράσουν. Γι’ αυτό και την Ύβρη τους, θα ακολουθήσει η Νέμεσις. Αρκεί εμείς να καταλάβουμε ότι τις πόρτες της Αγιά – Σοφιάς, θα τις ανοίξουμε όταν πραγματικά μετανοήσουμε για τα ανομήματά μας. Ηγεσίες και λαός.