Το έργο το είδαμε. Η βεβήλωση ολοκληρώθηκε από τους αντίχριστους. Είδαμε και τις αντιδράσεις των «φίλων» μας. Κεραυνοί διαμαρτυρίας διεθνώς τις ονόμασαν τα κανάλια, αλλά το αυτί του Ερντογάν δεν ίδρωσε, όπως και με το «Κυπριακό» που για μισό αιώνα αναζητά τη λύση του!
«Θλιμμένος» δήλωσε και ο Πάπας, όπως και η ορθόδοξη Ρωσία, ακόμα και ο Τραμπ! Τι ειρωνεία! Μεγάλα λόγια μικρά έργα! Αυτή είναι η μοίρα του αδύναμου να υπερασπιστεί τα δίκια του.
Με πένθιμες καμπάνες μόνο και προσευχές και πανηγυρικούς στους ναούς, δεν λύνονται τα προβλήματα.
«Διεθνής κατακραυγή θα ήταν αν η πρόκληση και η ύβρις του Ερντογάν είχε ενώσει όλον τον χριστιανισμό, ορθόδοξους, καθολικούς και διαμαρτυρομένους, με τους ανθρώπους του πνεύματος και του πολιτισμού παγκοσμίως. Δυστυχώς κάτι τέτοιο δεν είδαμε. Ούτε και μόνοι μας μπορούσαμε να σταματήσουμε το κακό. Στην εποχή μας κυριαρχούν τα ιδανικά της καλοπέρασης.
Αυτό ας γίνει «ξυπνητήρι» της συνείδησης του λαού και των ηγετών του. Οι κίνδυνοι για τον ελληνισμό μεγάλοι. Η συνδρομή των «μεγάλων» της οικουμένης κενός λόγος. Τα συμφέροντά τους προστατεύουν. Το γνωρίζει ο εχθρός, γι' αυτό και δρασκελιά τη δρασκελιά επιβάλλει τη θέλησή του.
Αν ήμασταν όμως δυνατοί θα άκουγαν όλοι τη φωνή μας, γιατί αυτή μόνο αντρειεύει και εξυψώνει ολάκερη τη ράτσα μας. Τα προβλήματα, όμως, σήμερα δεν λύνονται με τα λόγια και τη δύναμη. Η «συμβίωση» των λαών απαιτεί σεβασμό στις αρχές και αξίες διεθνώς. Ο παραβάτης όμως πρέπει να τιμωρείται. Υπάρχουν λύσεις.
Η Αγία-Σοφία δεν είναι μόνο ένας περικαλλής ναός του Υψίστου και μουσείο αρχιτεκτονικής, είναι για εμάς ιδιαίτερα ένα Σύμβολο που ανταμώνουν όλες οι ανθρώπινες αναζητήσεις, που ενώνει και δεν διχάζει και ο καθένας βλέπει ποιος μπορεί να είναι ο εαυτός του. Ιστορεί και διδάσκει, είναι η πρώτη πνευματική μας αξία!
«Τάμα Ζωής» κάθε χριστιανού να την επισκεφτεί. Να ακούσει από κοντά «τις μελωδίες ενός άλλου κόσμου» που λέει ο ποιητής. Τότε αρχίζουν τον τρελό χορό οι μνήμες. Ζει και πάλι την πατρίδα της δικιάς του καρδιάς. Τις στέψεις των αυτοκρατόρων, τους πατριάρχες, ακούγοντας τα κηρύγματα των Καππαδοκών πατέρων της εκκλησίας μας.
Τι μπορεί να νιώσει ένας αντίχριστος απ' όλα αυτά; Πώς να συγκρίνει κανείς τους δύο πολιτισμούς; Τι να πάρει από τη θέα και μόνο της Αγίας-Σοφίας; Σμίγει το λάδι με το ξύδι ποτέ;
Αγία-Σοφία χωρίς εικόνες, είναι τραπέζι χωρίς τροφή και βιβλιοθήκη χωρίς βιβλία. Ημέρα χωρίς φως!
Είδαμε και τον «πορθητή» με χαμόγελο φιδιού να προσεύχεται. Να γνωρίζει όμως πως η αλαζονεία οδηγεί σε αυτοκαταστροφή και πως ο Ελληνισμός και η Ορθοδοξία με αυτά δεν πτοούνται, γιατί αυτά τα δύο είναι τα διαχρονικά διακριτικά κάθε ελληνορθόδοξου πολίτη και θυμίζουν σε όλους πως η αντίληψη για τη ζωή είναι Ελληνισμός και ο τρόπος που θρησκεύουμε είναι η Ορθοδοξία!
Ο χρόνος θα μας δικαιώσει. Σε όλους τους αγώνες μας ήμασταν λίγοι. Το «πλήθος» δεν φέρνει τη νίκη... Αυτά δεν είναι λόγια παρηγοριάς. Είμαστε ειρηνόφιλος λαός... Είναι η ιστορία που πρέπει να θυμόμαστε για να ξέρουμε που πάμε...

Από τον Δημήτριο Νταφούλη