που να δημιουργεί παρενέργειες που προβληματίζουν.
Στην εξάπλωσή του, εκτός των άλλων, συνετέλεσαν, σίγουρα, οι αλλαγές στον τρόπο ζωής μας εξαιτίας της εισόδου της γυναίκας στην αγορά εργασίας, της ανεργίας των νέων και, κυρίως, της οικονομικής δυσπραγίας πολλών νοικοκυριών, τα οποία, στην προσπάθειά τους να την αντιμετωπίσουν, προτιμούν αυτή τη μέθοδο τροφοδοσίας για οικονομικούς και πρακτικούς λόγους και, μετά την εμφάνιση του κορονοϊού, για λόγους ασφαλείας.
Θα μπορούσε, μάλιστα, να πει κανείς, ότι η είσοδος του ντελίβερι στη ζωή μας είναι ευεργετική, εν πολλοίς, για την κοινωνία μας, αφού, εκτός των άλλων, δίνει δουλειά σε νέα παιδιά και διευκολύνει νοικοκυριά και ανήμπορα μοναχικά άτομα, προκειμένου να ξεπερνούν εμπόδια στην καθημερινή τους λειτουργία, μια που αυτή έγινε στις μέρες μας, ιδιαίτερα, σύνθετη και δύσκολη.
Επειδή, όμως, "ουδέν καλόν αμιγές κακού", δεν άργησαν να κάνουν την εμφάνισή τους και οι αρνητικές του συνέπειες. Αυτές ήρθαν στην επιφάνεια, απ’ τη στιγμή που, ως συνήθως, αρχίσαμε να κάνουμε οι πάντες κατάχρηση του ντελίβερι, μια που μάθαμε να το χρησιμοποιούμε με περισσή ευκολία, ακόμη και όταν δεν μας είναι απαραίτητο.
Έτσι, όπως είναι φυσικό, άρχισαν να λείπουν απ’ το καθημερινό μας τραπέζι γεύσεις σπιτικές και πιο υγιεινές, όπως το παραδοσιακό φαγητό και το καφεδάκι με μπόλικο καϊμάκι, το σπιτικό σάντουιτς, η χωριάτικη πίτα και σαλάτα απ’ τα χέρια της νοικοκυράς και τόσα άλλα προϊόντα, που ικανοποιούν, περισσότερο, τη γεύση μας και προστατεύουν την υγεία μας. Σημειωτέον, ότι κάποια απ’ αυτά τα σπιτικά σκευάσματα, όπως ο καφές, στοιχίζουν πολύ πιο φτηνά απ’ τα τυποποιημένα, οπότε, κατ’ αυτόν τον τρόπο, πάει περίπατο η προτίμηση του ντελίβερι για λόγους οικονομίας.
Πέραν τούτου, λόγω του έντονου ανταγωνισμού μεταξύ των επιχειρήσεων που εμπλέκονται στη διατροφική αλυσίδα και στην προσπάθειά τους να φθάνουν στον προορισμό τους τα προϊόντα τους, το συντομότερο δυνατόν, οι ελιγμοί και η ταχύτητα των ντελιβεράδων με τα μηχανάκια τους είναι τόσο επικίνδυνοι και τόσο μεγάλοι, ώστε δεν είναι λίγοι αυτοί, που είχαν ατυχήματα σοβαρά, ακόμα, και θανατηφόρα.
Αυτός ο τρόπος ζωής, όμως, και ο αρρωστημένος ανταγωνισμός των επιχειρήσεων γίνεται πρόξενος και μιας άλλης σοβαρής αρνητικής συνέπειας, που οδηγεί πολλούς από μας στην ακινησία και σε ό,τι αυτή συνεπάγεται. Αυτό συμβαίνει, γιατί, πλέον, τείνει αυξανόμενος ο πληθυσμός, που αντί να περπατήσει λίγο και να πάρει μόνος του τα προϊόντα, που επιθυμεί, καίγοντας κάποιες θερμίδες, επιλέγει τον ντελιβερά του για την πίτσα του, για τα σουβλάκια του, για τις πατάτες του, για τους γύρους του και, τώρα τελευταία λόγω κορονοϊού, για τα προϊόντα των σούπερ μάρκετ.
Και επειδή, αυτό το διάστημα, μου δόθηκε η ευκαιρία, να δω πώς λειτουργεί το σύστημα αυτό στο χωριό μου, είδα ντελιβεράδες να μεταφέρουν σε σπίτια, αλλά και σε χωράφια, ακόμη, πολλά απ’ τα προϊόντα, που προανέφερα, και θυμήθηκα με νοσταλγία, αλλά και θλίψη, τον τορβά των παιδικών μου χρόνων. Είδα μανάβηδες και άλλους παραγωγούς και ψαράδες να διαλαλούν και να διαθέτουν τα προϊόντα τους μπροστά στις πόρτες των σπιτιών. Είδα συγχωριανούς, να εκμεταλλεύονται αυτή την κατάσταση και να παραγγέλνουν, με περισσή ευκολία, ασήμαντα πράγματα, όπως τσιγάρα και εφημερίδα. Είδα, ακόμα, πινακίδα έξω από ιχθυοπωλείο, να πληροφορεί τους πελάτες ότι τα ψάρια του φθάνουν στα σπίτια τους και, μάλιστα, καθαρισμένα!
Όλα αυτά, άλλωστε, μου δώσανε το ερέθισμα, για το σημερινό δημοσίευμα, μια που φοβάμαι, ότι, έτσι όπως εξελίσσονται τα πράγματα, η ζωή στο χωριό θα οδηγηθεί, με την πάροδο του χρόνου, σε απόλυτη ακινησία, με ό,τι αυτή συνεπάγεται, για την υγεία, αλλά και για την κοινωνικότητα των κατοίκων του, μια που, πολλοί συγχωριανοί δεν καλλιεργούν, πλέον, ούτε λαχανόκηπο.
Ολοκληρώνοντας τις σκέψεις μου θα επαναλάβω, ότι, κατά την άποψή μου, το ντελίβερι είναι χρήσιμο για την ομαλότερη και καλύτερη λειτουργία της κοινωνίας και πολύ περισσότερο γι’ αυτούς που το έχουν ανάγκη. Βασική προϋπόθεση, όμως, είναι να το χρησιμοποιούμε με μέτρο και όταν αυτό θεωρείται απαραίτητο αποφεύγοντας την κατάχρησή του, ειδικά, στα χωριά, όπου οι αποστάσεις είναι μικρές."Ο έχων ώτα ακούειν ακουέτω".

Από τον Κώστα Γιαννούλα