Άλλωστε, τα σπουδαιότερα ταξίδια μας τα κάνουμε μες στην ψυχή μας!
Ένας άλλος, πάλι, περπατάει και την κρατάει στο χέρι του σαν κομπολόγι. Συνήθως, οι περισσότεροι, την έχουν σαν γάζα κάτω απ' το πηγούνι τους: Γναθιαίο πανδημικό τραύμα! Κάποια, νέα κυρίως, παιδιά την έχουν στον αγκώνα τους! Περιαγκωνίδα άρνησης πανδημίας.
Η μάσκα, λοιπόν, αποτελεί το νέο φυλαχτό, το νέο κομπολόι, το νέο χαϊμαλί. Ένα νέο είδος προστασίας, εν πάση περιπτώσει. Κι η σημαντικότερη τέχνη στη ζωή είναι η Τέχνη της Αυτοπροστασίας...
Εξάλλου, ο Άνθρωπος είναι που χρειάζεται προστασία κι όχι τα τεράστια θεμελιώδη κείμενα της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Αυτά δεν έχουν ανάγκη. Εμείς έχουμε. Δηλαδή, ό,τι και να κάνεις στον Όμηρο, στον Σοφοκλή, στον Σαίξπηρ, στις Παραλογές («Του νεκρού αδελφού» και «Του γιοφυριού της Άρτας»), στον Σολωμό, στον Ελύτη, παραμένει η δύναμή τους. Παραμένει η ενέργειά τους. Ας το έχουμε υπόψη κι ας μην κανιβαλίζουμε. Κι ας μην ασελγούμε πάνω τους απερίσκεπτα. Δεν μας φταίει σε τίποτα, λοιπόν, ο Εθνικός μας Ύμνος! Απεναντίας, εμείς τον έχουμε ανάγκη... Ανήκουν στην Αιωνιότητα. Έχουν πάρει επάξια τη θέση τους εκεί. Και «κάθε πράξη μας στη ζωή αντηχεί στην Αιωνιότητα», λέει ο θαυμάσιος Ράσελ Κρόου στην υπέροχη, ήδη κλασική, ταινία «Μονομάχος», ως Ρωμαίος στρατηγός Μάξιμος.
Να γιατί ελπίζω πως ο Αρχηγός του «Στρατού των Πανελλήνων» («Πανελλήνων Στρατός», γράφει ο Ευριπίδης στην «Ιφιγένεια»!) θα παραμείνει Αρχηγός της Εθνικής μας Άμυνας. Ναι! Στον Στρατηγό Κωνσταντίνο Φλώρο ξαναναφέρομαι!
Και πως δεν θα τολμήσει κανένας πολιτικάντης (Έλληνας ή Ανθέλληνας...) να τον «ξηλώσει» στις επερχόμενες κρίσεις.
Διότι ενόχλησε (εκτός των άλλων!), σου λέει, η επιλογή του Φλώρου να προβάλλει στην πρόσοψη της Βουλής κατά τα Εισόδια της Θεοτόκου στις 21 του περασμένου Νοέμβρη βίντεο με τη δράση των Ενόπλων Δυνάμεων! Μα ό,τι κι αν κάνει, ό,τι κι αν πει θα ενοχλούνται οι προκατειλημμένοι με τις ιδεοληψίες τους και τα ψυχικά συμπλέγματά τους.
Γι' αυτό, λοιπόν, ο υποφαινόμενος Ποιητής προτείνει να προβληθούν του Χρόνου (ή σε ανύποπτο Χρόνο...) στη Βουλή αποσπάσματα απ' τις παρακάτω κινηματογραφικές ταινίες: 1)«Σαλό ή 120 μέρες στα Σόδομα» του Ιταλού Πιέρ Πάολο Παζολίνι. 2)«Μάτια ερμητικά κλειστά» του Αμερικανού Στάνλεϊ Κιούμπρικ (η σκηνή με τις μάσκες...). 3)«Μη αναστρέψιμος» του Γάλλου Γκασπάρ Νοέ (η σκηνή που η θεσπέσια Μόνικα Μπελούτσι μπαίνει στην υπόγεια διάβαση...) και 4)«Κυνόδοντας» του Έλληνα Γιώργου Λάνθιμου (η σκηνή στην μπανιέρα...). Κι όποιος αντέξει!
Ο ήχος των καμπάνων της «Ρωμιοσύνης», όμως, να παραμείνει:
«Σώπα, όπου να ’ναι θα σημάνουν οι καμπάνες»...
Από τον Νικόλα Αλβιώτη, ποιητή
